Samolot szkoleniowy Fury Mk.I , 5 Szkoła Pilotażu, RAF Sealand, 1938 r.
kamuflaż wykonał Spogooter  | Pobierz Stąd

"Im bardziej zmechanizowana staje się broń, którą walczymy, tym więcej człowieczeństwa musi być w człowieku, który je kontroluje.​"

Feldmarszałek Archibald P. Wavell

Królewski Korpus Lotniczy (RFC) powstał ponad 100 lat temu, 12 maja 1912 roku, na mocy edyktu królewskiego z 13 kwietnia.

Vultee-Stinson Reliant Mk.1

Korzeni RFC można upatrywać w Królewskim Korpusie Inżynieryjnym (RE) oraz w pierwszych eksperymentach lotniczych podejmowanych przez armię od roku 1870 i Królewską Marynarkę Wojenną od roku 1900.

Te wczesne, pionierskie lata odsłoniły potencjał drzemiący w wykorzystywaniu w celach militarnych balonów, latawców, sterowców i oczywiście samolotów. Czynione postępy, jednoczesne wsparcie ówczesnych entuzjastów lotnictwa oraz przekonanie o dominacji na europejskich polach zdobywania przestworzy uświadomiły rządowi brytyjskiemu, iż posiadanie korpusu lotniczego jest koniecznością. W rezultacie w 1912 roku utworzono Królewski Korpus Lotniczy.

Składał się on ze Skrzydła Lądowego, Skrzydła Morskiego oraz Centralnej Szkoły Lotnictwa. Ten niewielki korpus powstały zaledwie dziewięć lat po pionierskim locie braci Wright już za dwa lata miał znaleźć się w ogniu wojny. I Wojna Światowa zapowiadała użycie sił powietrznych na szeroką skalę w konflikcie zbrojnym.

Airco D.H.2

W 1914 roku samoloty i balony były wykorzystywane głównie do obserwacji i rozpoznania, lecz wkrótce dostrzeżono możliwość, jaką dawały do określania pozycji artylerii wroga. Stały się wędrującymi po nieboskłonie oczami dowódców formacji lądowych i przekazywały im informacje na temat ruchów oraz rozlokowania oddziałów wojsk i okrętów wroga, które mogłyby mieć wpływ na przebieg działań militarnych. Wkrótce też na kadłubach samolotów zaczęto montować karabiny maszynowe obsługiwane przez załogę. Tak przygotowane maszyny były zdolne do strącania balonów i wolno poruszających się samolotów zwiadowczych wroga. Wykorzystywano je również do eskorty własnych nieuzbrojonych jednostek rozpoznania powietrznego i ochrony ich przed napastnikami.

1 kwietnia 1918 roku z połączenia Królewskiego Korpusu Lotniczego (RFC) oraz Królewskiej Służby Lotniczej Marynarki (RNAS) narodziły się Królewskie Siły Powietrzne (RAF). Lotnictwo wojskowe wykute w ogniu I Wojny Światowej zaczęło udowadniać swoją wartość, co w latach wielkiego postępu technologicznego ukształtowało sposób prowadzenia wojny w przestworzach.

Hugh Trenchard, ówczesny szef sztabu lotnictwa, tak pisał w 1919 roku:
„Podstawy tej służby zostały stworzone tymczasowo na potrzeby wojny bez jakiejkolwiek wiedzy o tym, że ostatecznie staną się one jej fundamentem”.

Gladiator II F oraz Gladiator Tucka w War Thunder

Królewskie Siły Powietrzne to najstarsze niezależne siły powietrzne po dziś dzień darzone szacunkiem i miłością.

Od samego początku swojego istnienia przyjmowały pod swe skrzydła wybitnych pilotów różnych narodowości. Przez lata korzystały z tysięcy różnych statków powietrznych, począwszy od balonów, a skończywszy na myśliwcach odrzutowych oraz uczestniczyły w wielu działaniach wojennych i misjach humanitarnych zgodnie z mottem z 1912 roku, brzmiącym:

Per ardua ad astra 

"Przez przeciwności do gwiazd" 

Zespół War Thunder 

"British Roundel Type A-1 malowany na kadłubie oraz "British Roundel Type B", który widniał na na skrzydłach wielu maszyn do 1947 r. 

Jeżeli nie miałeś jeszcze przyjemności zasiadać za sterami brytyjskich maszyn, to najwyższa pora to uczynić. Spróbuj, a możliwe, że zostaniesz z nimi już na zawsze.