---

Boomerang Mk.I i Mk.II jest dostępny w War Thunder | Możesz je znaleźć w brytyjskim drzewku premium za 1150  ( Mk.I ) oraz 1320  ( Mk.II )

Królewskie Australijskie Siły Powietrzne zostały oficjalnie powołane do życia 31 sierpnia 1921 roku. Ich początki sięgają jednak I Wojny Światowej, gdy 7 marca 1913 roku sformowano Centralną Szkołę Lotnictwa. Australijski Korpus Lotniczy (AFC) powołano w 1914 roku w Point Cook w stanie Victoria i włączono do 1. Australijskich Sił Imperialnych. Początki były skromne, ale dzięki temu Australia stała się jedyną kolonią brytyjską posiadającą samodzielny korpus lotniczy podczas I Wojny Światowej. Wziął on udział w walkach w Mezopotamii, na Bliskim Wschodzie, w Wielkiej Brytanii i Francji oraz stanowił część sił okupacyjnych w Niemczech.

Boomerang Mk.II dostępny w War Thunder

W 1921 roku rozwiązano 1 Australijskie Siły Imperialne, a na miejsce AFC, 31 marca 1921 roku powołano Australijskie Siły Powietrzne, które stały się niezależne od armii. Zyskując uznanie króla Jerzego V, przyjęły prefiks ƒ˜˜„Królewskie” (ang. Royal), który oficjalnie wszedł do użycia 31 sierpnia 1921 roku. Mimo poświęcenia i służby podczas wielkiej wojny, problemy lat międzywojennych sprawiły, że RAAF nie był należycie przygotowany, by stawić czoła nadchodzącej II Wojnie Światowej.

Nowy konflikt militarny zmusił RAAF i australijski przemysł lotniczy do wzmożonej pracy i szybkiego rozwoju. Na europejskim teatrze działań wojennych personel RAAF najbardziej przysłużył się podczas obrony Wielkiej Brytanii, służąc w formacjach bombowców RAF oraz biorąc udział w operacjach wojennych w basenie Morza Śródziemnego, włączając w to działania w Egipcie, Syrii, Palestynie, Tunezji, Włoszech, na Malcie i na Gibraltarze.

Na Pacyfiku było jednak zupełnie inaczej. Ochrona australijskiej strefy zainteresowań otrzymała niższy priorytet niż europejski teatr działań wojennych, co doprowadziło do braków kadrowych i niedoborów materiałów. Siły powietrzne sprzymierzonych służące na południowo-zachodnim Pacyfiku zostały zorganizowane w „Połączone Siły Powietrzne, Południowo-zachodni Rejon Pacyfiku˜˜”. Dowodzona przez generała broni George’a Kenneya. Piąta Armia Powietrzna Stanów Zjednoczonych składała się z połączonych różnych jednostek RAAF, jednej eskadry myśliwców RAF i jednej eskadry średnich bombowców Holenderski Sił Powietrznych

Do kwietnia 1943 roku, na południowo-zachodnim Pacyfiku pod dowództwem Kenneya znalazło się 69 eskadr, w tym 31 należących do RAAF. Dodatkowo w tym rejonie służyło jeszcze 12 innych eskadr niebędących jednak pod jego zwierzchnictwem. Wygrana w wojnie na Pacyfiku wydawała się bliska dzięki poświęceniu i zdobytemu doświadczeniu, lecz wysunięta, australijska obrona i poczynione postępy w operacjach wojennych mogły stać się problemem czujnego RAAF, które miało już ugruntowane podstawy.

Rozmieszczenie poszczególnych modułów w Boomerangu Mk.II

Siły okupacyjne Brytyjskiej Wspólnoty Narodów (BCOF) w Japonii miały za zadanie zmusić ją do bezwarunkowej kapitulacji, która ostatecznie zakończyłaby wojnę. Dalsze zadania obejmowały utrzymanie kontroli militarnej, nadzór nad rozbrojeniem Japonii oraz zaniechaniem produkcji militarnej na rzecz cywilnej. Siły RAAF zostały rozmieszczone w Hōfu, w prefekturze Yamaguchi i zaopatrzone w samoloty CAC Mustang — licencyjną wersję Mustanga P-51.

Dowodzone przez podpułkownika Lou Spence’a, wzięły udział w pierwszym australijskim powietrznym wsparciu sił lądowych w Korei. Przez następnych kilka tygodni 77 Eskadra wykonywała liczne loty bojowe przeciw siłom Koreańskiej Armii Ludowej i wraz z innymi jednostkami sprzymierzonych walnie przyczyniła się do spowolnienia natarcia wojsk Korei Północnej. Wojna koreańska niosła ze sobą zapowiedź użycia myśliwców odrzutowych, w związku z czym RAAF został wkrótce przezbrojony, otrzymując samoloty Gloster Meteor F.8.

Zaangażowanie Australii w konflikcie na Malajach rozpoczęło się w roku 1950 wraz z pojawieniem się samolotów i personelu RAAF w Singapurze. Sześć bombowców Avro Lincoln z 1 Eskadry RAAF stanowiło trzon sił powietrznych, wykonując ponad 3000 lotów bojowych w ciągu ośmiu lat. Pod koniec konfliktu do Lincolnów dołączyły również samoloty Canberra i CAC Avon Sabre.

RAAF pozostał w służbie ONZ i jest członkiem Paktu Bezpieczeństwa Pacyfiku (ANZUS). Wziął udział w wojnie w Wietnamie oraz wojnie w Kambodży, a także ostatnich konfliktach na bliskim wschodzie. Dziś na swoim wyposażeniu posiada myśliwce wielozadaniowe F/A-18A, F/A-18B Hornet oraz F/A-18F Super Hornet. W celach transportowych swe obowiązki spełniają C-17A Globemaster III, C-130J Hercules i AP-3C Orion, które są również wykorzystywane do niesienia pomocy w rejonie Oceanu Indyjskiego na zachodzie, w rejonie wysp pacyficznych na wschodzie i rozległych terenach Antarktydy na południu.

Autor: Aaron "Anglomani" Lentz

W jednej z nadchodzących aktualizacji, dodamy do War Thunder oznaczenie używane na  P-40
z  77 dywizjonu RAAF oraz znak RAAF używany w latach 1942-1946.

Zespół War Thunder