Bristol Beaufighter Mk.X z 144 Dywizjonu, Dallachy Strike Wing, RAF 1945, PL-O (NT961),
kamuflaż wykonał cerbera15 | Pobierz Stąd

Troszkę Historii: 

Gdy w 1938 roku stało się jasne, że działania dyplomatyczne i rozmowy z Niemcami nie przyniosą żadnych pozytywnych rozwiązań, a Wielka Brytania nie ma w służbie odpowiedniego ciężkiego myśliwca o dużym zasięgu, z inicjatywy nieistniejącego już dziś Bristol Aeroplane Company rozpoczęto prace nad samolotem Bristol Beaufighter. Początkowo tę rolę miał pełnić Westland Whirlwind, lecz problemy z silnikami sprawiły, że zamówienie na niego zostało anulowane i powstała pilna potrzeba znalezienia środka zastępczego. W jego roli znakomicie sprawdził się właśnie Bristol Beaufighter, który podobnie jak Spitfire Mk. IX ˜˜˜— też stworzony z potrzeby chwili — stał się ulubieńcem pilotów.

Bristol Beaufighter Mk X, NE255/EE-H, z 404 Dywizjonu RCAF w RAF Davidstow Moor

By przyspieszyć proces produkcji, projektanci z Bristola, kierowani przez Leslie Frise’a i Roya Feddena, zobowiązali się do wykorzystania elementów z już istniejących maszyn, co poskutkowało przejęciem od Beauforta prawie niezmienionej konstrukcji ogona, skrzydeł, powierzchni sterowych oraz podwozia. Najważniejsza modernizacja dotyczyła zastosowania 14-cylindrowych silników Bristol Hercules oraz wysunięcia ich nieco bardziej przed krawędź natarcia skrzydła, co pociągnęło za sobą konieczność skrócenia dziobu maszyny celem prawidłowego jej wyważenia. Dzięki tym działaniom Bristol dysponował działającym prototypem już po 9 miesiącach od wykonania szczegółowych planów.

Wchodzący do służby w lipcu 1940 roku, Bristol Beaufighter ważył 6350 kg. Co prawda był prawie dwa razy cięższy od Blenheima, lecz dysponował potężną siłą ognia dzięki czterem działkom Hispano Suiza kal. 20 mm umieszczonym w spodzie kadłuba pod kabiną pilota. Mimo iż możliwe było zastosowanie wydajnego systemu pasów amunicyjnych, zaniedbania ze strony ministerstwa lotnictwa sprawiły, że pierwsze 400 samolotów zostało wyposażonych w broń zasilaną za pomocą magazynka bębnowego mieszczącego 60 naboi, co znacznie utrudniało przeładowania zwłaszcza podczas gwałtownych manewrów. Dodatkowo w prawym skrzydle umieszczono cztery a w lewym dwa karabiny maszynowe Browning kaliber 7,7 mm.

Jednak najbardziej zaskakującym dla wroga elementem wyposażenia Beaufightera był radar lotniczy. Dzięki niemu Brytyjczycy nie tylko zyskali możliwość wykrywania nocnych myśliwców, lecz również ich niszczenia.

Silna konstrukcja samolotu sprawiała, że mimo sporych uszkodzeń potrafił długo utrzymywać się w powietrzu. Jednak gdy sytuacja tego wymagała, dwa włazy w dolnej części kadłuba umożliwiały szybką ewakuację. Były tak zaprojektowane, by po ich otwarciu nie został zaburzony przepływ powietrza w kabinie, co znacznie ułatwiało opuszczenie samolotu. Z drugiej strony w przypadku awaryjnego lądowania na brzuchu bez podwozia, załoga mogła ewakuować się przez włazy w dachu.

Beaufighter był wykorzystywany do różnych celów i produkowany w różnych wersjach. Najliczniejszą, bo liczącą aż 2205 z 5562 ogółem wytworzonych egzemplarzy myśliwca, była wersja Mk. X zaadaptowana jako myśliwiec torpedowy przeznaczony głównie do zwalczania okrętów wroga. Na tym jednak jego zastosowanie się nie kończyło, bowiem zamiast torpedy możliwe było podwieszenie pod skrzydłami 453 kg bomb lub ośmiu rakiet w wariantach z głowicą wybuchową o masie 27 kg, lub skuteczniejszą przeciw żegludze 11 kg głowicą stalową, będącą w stanie przebić kadłub okrętu transportowego na wylot, pozostawiając po sobie wyrwę o średnicy jednego metra.

I nieco War Thunder: 

Rozmieszczenie poszczególnych modułów oraz załogi w Beaufighter Mk.X

W grze model Mk. X znajduje się w III erze drzewka brytyjskiego i posiada klasyfikację bitewną o wartości 3,7. Jego maksymalna prędkość wynosi 522 km/h, a wykonanie pełnego zakrętu trwa 26,5 s. Na uzbrojenie składają się cztery działka Hispano kal. 20 mm zamontowane w spodzie kadłuba z łącznym zapasem amunicji w liczbie 1132 pocisków i 40-sekundowym czasie przeładowania oraz sześć karabinów maszynowych Browning kal. 7,7 mm z zapasem amunicji w łącznej liczbie 6000 pocisków i 15-sekundowym czasie przeładowania. Ochronę przed napastnikami zapewnia umiejscowiona za kabiną pilota wieżyczka skierowana w stronę ogona uzbrojona w karabin maszynowy Browning kal. 7,7 mm o zapasie amunicji w liczbie 1000 pocisków i 15-sekundowym czasie przeładowania.

Ponadto samolot można wyposażyć w osiem rakiet RP-3 podwieszonych pod skrzydłami lub w jedną torpedę Mk. XII o masie 690 kg.

Podobnie jak podczas wojny, właściwie pilotowany Beaufighter Mk. X może być skutecznym i efektywnym orężem. Dzięki rakietom i centralnemu umieszczeniu działek nie tylko świetnie nadaje się do zwalczania jednostek lądowych, lecz również dobrze radzi sobie z samolotami wroga. Jeśli jeszcze nie latałeś Beaufighterem, możesz pomyśleć, że walka kołowa nie jest jego mocną stroną, lecz ta ociężale wyglądająca maszyna może niemiło zaskoczyć nieostrożnego przeciwnika, zwłaszcza w bojowym ustawieniu klap. Staje się wtedy zwrotnym, choć wciąż ciężkim myśliwcem, który nawet pilotom lżejszych maszyn może sprawić sporo problemów.

Autor: Henry Rothwell

W jednej z nadchodzących aktualizacji dodamy do gry oznaczenie używane przez , 30 Dywizjon (RAAF), Papua,  Nowa Gwinea 1943 r.