Samolot premium Hellcat Mk.I w malowaniu British Fleet Air Arm | Jest dostępny w grze za 1300  

Urodzony 28 września 1916 roku w Londynie, Stanley Gordon Orr dorastał w dość dobrze sytuowanej rodzinie jako syn maklera giełdowego. Po krachu na Wall Street, Stanley został usunięty ze szkoły z internatem, natomiast po ukończeniu college'u i odbyciu praktyk znalazł zatrudnienie w przemyśle motoryzacyjnym. W wieku 19 lat znalazł zatrudnienie w fabryce Handley Page – to właśnie wtedy na dobre rozpoczęła się jego przygoda z awiacją.

Kmdr. Stan Orr

Po trzech latach prac przy rozwoju bombowców, 22-letni Orr zgłosił się na szkolenie pilotażowe w Royal Air Force. Początkowo jego podanie odrzucono ze względu na oblanie testu wzrokowego – to nie powstrzymało go jednak. Orr szybko złożył nowe podanie, tym razem o dołączenie do lotnictwa Royal Navy, niezależnego od RAF. Zdenerwowany Orr zajął miejsce w kolejce w tym samym budynku z tymi samymi lekarzami – tym razem trafił jednak na innego doktora i pomyślnie przeszedł kwalifikacje.

Pierwszym krokiem dla Orra, mającego wtedy w stopień porucznika Ochotniczej Rezerwy Royal Navy, było szkolenie podstawowe na lotniskowcu HMS Argus – ten zaadaptowany w 1918 roku na lotniskowiec liniowiec pasażerski był jednym z pierwszych brytyjskich lotniskowców w historii. Po ukończeniu szkolenia pilotażu Orr wybrany został na pilota myśliwskiego – szkolenie w nowej roli ukończył we wczesnych miesiącach roku 1940 latając za sterami myśliwców Sea Gladiator i bombowców Skua wchodzących w skład 759 Eskadry Morskiej. Po ukończeniu szkolenia z lądowań na lotniskowcu, Orr otrzymał przydział do jednostki frontowej – 806 Eskadry, wyposażonej w myśliwce Blackburn Roc i bombowce Blackburn Skua. Było to w maju 1940 roku – krótko po jego ślubie.

Orr po raz pierwszy posmakował walki podczas kampanii w Norwegii – latając z bazy RNAS Hatston na Orkadach, 806 Eskadra zaangażowana była w misje bombowe i patrole przeciwżeglugowe. Po kampanii w Norwegii jednostkę przeniesiono do bazy RAF Detling w hrabstwie Kent, gdzie jej zadaniem było osłanianie ewakuacji z Dunkierki. Po Dunkierce eskadra przezbrojona została w nowe myśliwce Fairey Fulmar, po czym zaokrętowana została na lotniskowcu HMS Illustrious w czerwcu 1940 roku.

To właśnie za sterami tego myśliwca i w czasie walk na Morzu Śródziemnym Orr miał okazać się najbardziej skuteczny. 4 września w okolicach Dodekanezu Orr uczestniczył w zestrzeleniu bombowca Savoia SM.81. Dwa tygodnie później udało mu się zestrzelić łódź latającą Z.501. Pod koniec roku Orr miał już na koncie 7 zestrzeleń (samodzielnych i dzielonych) i Zaszczytny Krzyż Lotniczy, który otrzymał za udział w operacjach przeciwko wojskom niemieckim w regionie.

Fairey Fulmar, dwumiejscowy, brytyjski samolot pokładowy. Był intensywnie wykorzystywany przez Royal Navy podczas II Wojny Światowej

12 stycznia 1941 roku lotniskowiec HMS Illustrious został jednocześnie zaatakowany przez dwa włoskie bombowce SM.79 i 40 Sztukasów z jednostek I./StG 1 i II./StG 2. Orr był już w powietrzu wraz z porucznikiem Grahamem Hoggiem – obaj piloci zaatakowali bombowce SM.79 zmuszając je do ucieczki i zestrzeliwując jednego z nich. Obu pilotom skończyła się amunicja – pomimo faktu, iż Fulmar przenosił 750 pocisków na karabin maszynowy (dwa razy więcej, niż ówczesne myśliwce Spitfire). Pokazywało to, jak mocno zbudowane były włoskie bombowce – lub może to, iż pociski kal. 7,7 mm kiepsko nadawały się do walki powietrznej.

Choć bez amunicji, Orr wciąż był zdeterminowany bronić lotniskowca. Szybko wspiął się ponad ogień przeciwlotniczy i wściekle zanurkował na niemieckie bombowce, zmuszając kilka z nich do nagłej zmiany kursu i ucieczki. Pomimo starań pilotów myśliwców lotniskowiec został sześciokrotnie trafiony bombami – uszkodzony skierował się na Matlę celem dokonania napraw.

Orr wraz zresztą eskadry przeniesieni zostali do Hal Far na Malcie. Z lotniskowcem zacumowanym w Wielkiej Zatoce myśliwce Fulmar często startowały celem przechwytywania niemieckich i włoskich bombowców atakujących zarówno okręt jak i instalacje na wyspie. 5 lutego Orr zestrzelił bombowiec Ju 88 wracający do bazy po nalocie na wyspę. To było jedno z pięciu zgłoszonych przez niego zestrzeleń nad Maltą, co sprawiło, iż otrzymał on dodatkową baretkę do Zaszczytnego Krzyża Lotniczego.

Po tym jak lotniskowiec Illustrious naprawiono na tyle, aby mógł on samodzielnie wyrwać się z Morza Śródziemnego celem dokonania poważniejszych napraw, 806 Eskadrę zaokrętowano na lotniskowcu HMS Formidable. W tym czasie Orr latał jako eskorta dla bombowców Royal Navy w czasie bitwy na Przylądku Matapan. 26 maja lotniskowiec Formidable został jednak uszkodzony przez bombowce Ju 87 i zmuszony do wyruszenia na Maltę, a następnie w długi rejs do Stanów Zjednoczonych celem dokonania poważnych napraw. 806 Eskadrę przeniesiono więc do Dekheili w Egipcie, skąd, wyposażona w samoloty Hurricane z rezerwy RAF, wzięła udział w inwazji na kontrolowaną przez Państwo Vichy Syrię.

F6F Hellcat używany przez 804 Myśliwską Eskadrę Morską

W sierpniu 1941 roku Orr wysłany został do Wielkiej Brytanii na odpoczynek po 18 miesiącach spędzonych na froncie. W tym samym czasie elementy 806 Eskadry połączono z innymi jednostkami, formując 269 Myśliwską Eskadrę Morską. Następny rok Orr spędził jako instruktor w bazie RNAS Yeovilton, zaś po awansie na stopień kapitana przeniesiony został do Stanów Zjednoczonych jako dowódca 896 Eskadry. Po zaznajomieniu z maszynami Grumman Martlet, Eskadrę zaokrętowano na lotniskowcu HMS Victorious, w lutym 1943 roku. Orr nie dowodził jednak długo – zaraził się wirusem polio. Krótko po tym przetransportowano go do szpitala w Pearl Harbor, a następnie z powrotem na Wyspy Brytyjskie.

W sierpniu 1943 roku Orr, w stopniu majora, otrzymał pod dowództwo 804 Eskadrę, wyposażoną w samoloty Grumman Hellcat. Po zaokrętowaniu na lotniskowcu HMS Emperor w grudniu, Hellcaty wykorzystywane były w roli powietrznej eskorty konwojów arktycznych, jak i w atakach na żeglugę przybrzeżną na wodach terytorialnych okupowanej Norwegii. W marcu 1944 roku 804 Eskadra miała wykonywać zadania eskortowe w ramach Operacji „Tungsten”: ataków powietrznych Fleet Air Arm na pancernik Tirpitz. Orr dowodził drugą grupą uderzeniową, za co otrzymał drugą baretkę do Zaszczytnego Krzyża Lotniczego.

Po raz ostatni Orr wziął udział w walce 14 maja – wtedy to Hellcaty z eskadr 800 i 804 zniszczyły 5 wodnosamolotów Heinkel He 115 w okolicach wyspy Vikten. Orr współuczestniczył w zestrzeleniu jednego Heinkla – były to też ostatnie maszyny Luftwaffe zestrzelone przez Hellcaty. Koniec wojny zastał Orra w roli Głównego Instruktora Pilotażu w bazie RNAS Henstridge. Po tym Orr pracował jako pilot testowy w ośrodku Boscombe Down. Za udział w badaniach nad możliwościami lądowania odrzutowców na pokładach lotniskowców odznaczony został Krzyżem Sił Powietrznych.

Kariera bojowa Orra nie zakończyła się jednak. Wziął udział w wojnie w Korei, latając w roli pilota samolotu szturmowego z pokładu lotniskowca HMS Ocean. Po wojnie powrócił do latania testowego. Orr przeszedł na emeryturę w roku 1966 dosłużywszy się stopnia komodora. Zmarł w wieku 86 lat w sierpniu 2003 roku. Oficjalnie przypisuje mu się 14 zwycięstw – 6 samodzielnych i 8 dzielonych.

W jednej z nadchodzących aktualizacji, dodamy do gry oznaczenie 804 Myśliwskiej Eskadry Morskiej 

Oznaczenie wykonał Jej 'CharlieFoxtrot' Ortiz

O Autorze:

Mark Barber, Konsultant Historyczny War Thunder Mark Barber jest pilotem Brytyjskiej Royal Navy. Jego pierwsza książka została opublikowana przez Osprey Publishing w 2008 roku, następnie napisał kilka tytułów dla Ospray i publikacji dla kilku magazynów, takich jak Brytyjski topowy magazyn poświęcony tematyce lotnictwa FlyPast. Jego główne dziedziny zainteresowań to Brytyjskie Lotnictwo Morskie podczas I i II Wojny Światowej oraz Dowództwo Myśliwskie RAF podczas II Wojny Światowej. Obecnie współpracuje z Gaijin jako konsultant historyczny, wspomagając funkcjonowanie Sekcji Historycznej War Thundera (forum) oraz rubryki As Miesiąca.