Samolot premium I-153P "Czajka", jest uzbrojony w dwa działka SzWAK | Możesz go zakupić w grze za 950

Siemion W. Władimirow urodził się 3 lutego 1895 roku, w mieście Klin położonym w pobliżu Moskwy. W 1935 roku radziecki inżynier opracował ciężki karabin maszynowy SzWAK w oparciu o karabin SzKAS kalibru 7,62 mm z 1932 roku. Tak miało powstać pierwsze zbudowane w Związku Radzieckim automatyczne działko lotnicze kalibru 20 mm.

Siemion W. Władimirow

Pomimo że nowa broń opracowana w latach 1935-36 bazowała na już sprawdzonej konstrukcji, to wciąż nie było pewne jak działko zachowa się podczas lotu. Także nie było wiadomo jak zamontowanie działek SzWAK wpłynie na osiągi samolotów, więc powierzono przeprowadzenie testów sławnemu pilotowi, Waleremu Czkałowi. Wypróbował on nowe uzbrojenie na myśliwcu I-16, a testy wypadły pomyślnie. W ten sposób w 1936 SzWAK wszedł do produkcji masowej.

Władimirow, który miał się stać renomowanym radzieckim konstruktorem uzbrojenia, urodził się w rodzinie pracowników kolejowych. Nie było więc zaskoczeniem, że podążył śladem rodziców i studiował inżynierię na Iwanowo-Wozniesieńskiej Politechnice. Jego kariera zawsze była blisko związana z inżynierią: był mechanikiem w zakładzie włókienniczym, ślusarzem i mechanikiem oraz konstruktorem w kopalniach na Syberii na Dalekim Wschodzie.

Podczas Wojny domowej w Rosji Władimirow był partyzantem w Ałtaju, a później dołączył do wojsk Armii Czerwonej pod dowództwem M.W. Frunze. Podczas Rewolucji Władimirow walczył w Centralnej Azji, a następnie na Półwyspie Krymskim, gdzie był przydzielony jako dowódca stacji reflektorów fortecy. Po zwolnieniu z wojska w 1922 r. Władimirow udał się do Tuły, gdzie pracował jako ślusarz w fabryce broni. Jego talent wkrótce został dostrzeżony – Władimirow został Starszym Inżynierem w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym Nr 15. Na tym stanowisku Władimirow pracował nad stworzeniem broni automatycznej strzeleckiej pierwotnie przeznaczonej do użycia z rewolwerem Nagant. W latach 30. kontynuował rozwój swojej konstrukcji i pracował nad nową podstawą dla karabinu maszynowego piechoty Maxim. Ta trójkołowa podstawa z tarczą była używana przez Armię Czerwoną w ciągu całej drugiej wojny światowej.

Poza bronią dla piechoty Władimirow był także zaangażowany w rozwój uzbrojenia lotniczego. Jednak z wszystkich jego wynalazków tylko karabin SzWAK kalibru 12,7 mm i działko SzWAK kalibru 20 mm weszły do seryjnej produkcji.

Wielkokalibrowy lotniczy (karabin) Szpitalnego-Władimirowa (SzWAK)

Władimirow nie zamierzał osiąść na laurach, w 1943 roku stworzył nowy ciężki karabin maszynowy na podstawie działka automatycznego B-20, używający przeciwpancernych nabojów kalibru 14,5 mm z karabinu PTRD. W 1944 roku pod nazwą „KPW-44” wszedł on do produkcji seryjnej i był montowany na radzieckich pojazdów pod oznaczeniem KPWT. Wciąż jest instalowany na rosyjskich pojazdach wojskowych.

Siemion Władimirow był wielokrotnie odznaczany za swoją pracę jako inżynier zbrojeniowy. W 1949 został nagrodzony Nagrodą Stalinowską Pierwszego Stopnia, która była nagrodą pieniężną za nadzwyczajną pracę dla dobra Związku Radzieckiego. Władimirow zmarł w wyniku wypadku 12 lipca 1956 roku, kiedy został śmiertelnie zraniony podczas rozkładania karabinu maszynowego własnej konstrukcji. Został pochowany w Kowrowie.

Jesteś ciekawy jak wynalazek Władimirowa sprawuje się w rosyjskich myśliwcach? Zobacz odcinek przygotowany przez PhlyDaily: