J2M3 Raiden, 352-37, 352 Flying Group, Japonia, Kanoya, Kwiecień 1945 r. Kamuflaż wykonał Ayy_Lmao | Pobierz Stąd

Troszkę Historii: 

We wrześniu 1939 roku, dowództwo Sił Powietrznych Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej określiło wytyczne dotyczące konstrukcji myśliwca przechwytującego. Miał on być przeznaczony do stacjonowana na lądzie i charakteryzować się krótkim czasem wznoszenia, wysoką prędkością i możliwością przenoszenia uzbrojenia pozwalającego na nawiązanie walki z bombowcami wroga. Dla japońskich konstruktorów były to rewolucyjne wymagania, bowiem nie skupiały się one na zasięgu lotu i zwrotności jak dotychczas, lecz na osiągach i sile ognia.

Mitsubishi J2M

W odpowiedzi na wydaną specyfikację, Mitsubishi rozpoczęło pracę nad projektem M-20. Założono, że będzie to wykonany całkowicie z metalu dolnopłat napędzany chłodzonym powietrzem silnikiem gwiazdowym Mitsubishi MK4C-A Kasei 13 o mocy 1430 KM. Jednak rozmiary jednostki napędowej znacznie zmniejszały widoczność z kabiny pilota, więc w celu jej poprawienia zastosowano zwężającą się ku przodowi osłonę, a chłodzenie silnika wspomagał zamontowany na wale śmigła wentylator tłoczący powietrze przez otwór w obudowie ˜— podobnie jak w niemieckiej konstrukcji BMW 801. Skrzydła o profilu laminarnym wyposażono w klapy Fowlera, co zwiększyło zwrotność samolotu i poprawiło charakterystykę przeciągnięcia. Na uzbrojenie prototypu składały się dwa działka Typ 99 mk. 1 model 3 zamontowane w skrzydłach oraz dwa karabiny maszynowe Typ 97 kal. 7,7 mm umieszczone w osłonie silnika. 

20 marca 1942 roku, po oblataniu maszyny, ujawniły się pierwsze wady konstrukcji — przegrzewanie silnika, niedostateczna widoczność z kokpitu, zawodny mechanizm sterowania łopatami śmigła oraz problemy z osiągnięciem wymaganej prędkości i czasu wznoszenia. Mimo tych niedociągnięć, pierwsze trzy prototypy zostały przydzielone do służby jako J2M1 Raiden, a kolejną wersję rozwojową — J2M2 — przebudowano, stosując mocniejszy silnik i wprowadzając wiele zmian konstrukcyjnych.Najliczniejszym przedstawicielem tej linii samolotów był jednak J2M3 napędzany silnikiem gwiazdowym Mitsubishi MK4R-A Kasei 23 o mocy 1820 KM, z wtryskiem mieszanki wody z metanolem i czterołopatowym śmigłem. Płaskie pancerne szyby i podwyższona osłona kabiny pilota znacząco zwiększyły widoczność z wnętrza. Z osłony silnika usunięto karabiny maszynowe, a do schowanych w skrzydłach działek Typ 99 mk. 1 dodano kolejne, tym razem wystające z płata, dwa działka Typ 99 mk. 2 o niższej szybkostrzelności. Dodatkowo istniała możliwość podwieszenia dwóch bomb 60 kg pod skrzydłami lub jednego zbiornika z paliwem o pojemności 200 litrów pod kadłubem. Tak przygotowany myśliwiec rozwijał prędkość 655 km/h na wysokości 5304 metrów, a osiągnięcie pułapu 6096 m zajmowało mu 5 minut i 36 sekund.

Pierwsze Raideny trafiły do służby pod koniec 1943 roku, a swój debiut w walce zaliczyły już w marcu 1944 roku w bitwie na Morzu Filipińskim. Często również były używane do obrony lądowego terytorium japońskiego przed wrogiem. W rękach doświadczonego pilota stanowiły spore zagrożenie nie tylko dla bombowców B-24, ale również dla szybszych oraz nowocześniejszych B-29. I mimo iż nie zostały zaprojektowane do starć z myśliwcami, dzięki dobremu wznoszeniu i silnemu uzbrojeniu, przy zastosowaniu taktyki „Boom & Zoom” były w stanie nawiązać walkę z amerykańskimi myśliwcami P-47, P-51, F4U i F6F. Niestety brak turbosprężarki ograniczał osiągi Raidena na dużej wysokości, a pod koniec wojny problemy z dostępnością części i paliwa spowodowały znaczny spadek jakości produkcji.

Wyprodukowano zaledwie 281 samolotów J2M3 (w tym 21 w wersji J2M3a-21 Ko, uzbrojonych w cztery działka Typ 99 mk. 2). Część z nich została zdobyta przez siły amerykańskie i poddana testom, w których oceniono je bardzo pozytywnie, zwłaszcza ze względu na system chłodzenia.

I nieco War Thunder: 

Widok na rozmieszczenie poszczególnych modułów w J2M3.

W War Thunder Mitsubishi J2M3 Raiden znajduje się w IV erze wśród myśliwców, tuż za Kawanishi N1K2-J i posiada klasyfikację bitewną wynoszącą 5,0 w każdym trybie gry. Podobnie jak jego realny odpowiednik uzbrojony jest w dwa działka Typ 99 mk. 1 z zapasem amunicji wynoszącym 190 pocisków każde oraz dwa działka Typ 99 mk. 2 z zapasem amunicji wynoszącym 210 pocisków każde. Dodatkowo po odblokowaniu modyfikacji umożliwia przenoszenie dwóch 60 kg bomb.

Jego prędkość maksymalna wynosi 635 km/h na wysokości 5350 metrów (657 km/h przy użyciu WEP) oraz 551 km/h na poziomie morza (571 km/h przy użyciu WEP), natomiast po przekroczeniu 800 km/h samolot ulega zniszczeniu. Wznoszenie na wysokość 3000 metrów trwa 161 sekund (135 sekund przy użyciu WEP), a wykonanie pełnego zakrętu przy prędkości 535 km/h z w pełni otwartą przepustnicą zajmuje 20 sekund.

J2M3 Raiden jest typowym przedstawicielem myśliwców stworzonych do walki przy użyciu taktyki „Boom & Zoom”, co czyni go wyjątkowym w japońskim drzewku samolotów. Jeśli opanowałeś pilotaż Focke-Wulfa Fw 190, w Raidenie poczujesz się jak u siebie, zwłaszcza że w porównaniu do niemieckiej konstrukcji, szybciej nabiera wysokości. Jeśli zakupiłeś wszystkie modyfikacje, z łatwością pokonasz we wspinaczce większość przeciwników o podobnej ocenie bitewnej. Dzięki energii i przewadze wysokości, kluczowej dla walki Raidenem, w rękach doświadczonego gracza staje się śmiertelnym zagrożeniem. Ataki powinieneś przeprowadzać lotem nurkowym na nieświadomego niebezpieczeństwa przeciwnika, a po ostrzelaniu go z czterech działek, szybko uciekać na bezpieczną wysokość. J2M3 nie jest jednak pozbawiony wad. Przy niskich prędkościach i walce kołowej większość współczesnych mu myśliwców nie będzie miała z nim problemu.

Podsumowując, Raiden jest myśliwcem przeznaczonym do walki opierającej się na korzystaniu z przewagi energii i w niej sprawdza się wyśmienicie. Oferuje solidne uzbrojenie, krótki czas wznoszenia i wysoką zdolność retencji energii. Nie nadaje się dla początkujących graczy, ale gdy już go opanujesz, z pewnością będziesz siał postrach w szeregach wroga. Zdobycie J2M3 umożliwi ci zbadanie nietypowej konstrukcji J7W1 Shinden w układzie „kaczkiƒ” o znakomitych osiągach i potężnym uzbrojeniu w postaci czterech działek o kalibrze 30 mm.

Uwaga: Wszystkie wartości odnoszą się do trybu realistycznego, sterowania myszą, automatycznej kontroli silnika i pełnych zbiorników paliwa. Czas wznoszenia mierzony jest przy kącie wynoszącym 20 stopni od prędkości 0 km/h na pasie startowym.

Autor: Jan “RayPall” Kozák