P-51 'Mustang' w malowaniu Indonezyjskich Sił Powietrznych,
kamuflaż wykonał __StrafeMike__ | Pobierz Stąd

Jeszcze kilka wieków temu archipelag dzisiejszej Indonezji nie był ani rozpoznawalny, ani znany. Zachodni kolonizatorzy nazywali te ziemie wieloma przydomkami – wśród nich były „Indie Wschodnie”, od rzymskiej nazwy rzeki Indus w obecnym Pakistanie. Nazwa „Indonezja” powstała z połączenia wyrazów „Indus” i „nèsos” (gr. „wyspa”). Innymi popularnymi terminami były „Morska Azja Południowo – Wschodnia” czy też „Malezja”.

Bombowce B-25 Mitchell należące do Indonezyjskich Sił Powietrznych

Wysypy te zostały skolonizowane przez Holendrów, którzy szybko zaczęli zarabiać mnóstwo pieniędzy na handlu przyprawami i artykułami kolonialnymi. Od tej pory, ziemie te znane były jako „Holenderskie Indie Wschodnie”. Przez to Holandia stała się jednym z mocarstw kolonialnych. Kolonizacja stymulowała rozwój miast i szlaków podróżnych, co zaczęło łączyć miejscową populację i wzmacniać ich świadomość narodową.

Zaraz po zakończeniu II Wojny Światowej – z pokonaną Japonią i zrujnowaną Holandią przez ogólnoświatowy konflikt, Indonezyjczycy uznali, iż nadszedł odpowiedni moment na wyzwolenie spod okrutnej ręki kolonizatorów. Dwa dni po kapitulacji Japonii, indonezyjski działacz niepodległościowy Sukarno, ogłosił niepodległość państwa, znanego teraz jako „Indonezja”, występując przeciwko Holendrom.

Sukarno już wcześniej wszedł w układy z Japończykami, widząc, jak Imperium rozwijało się przed wojną. Jego głównym celem było jednak obalenie reżimu kolonialnego, zaś stworzenie projapońskiego rządu miał być jedynie krokiem do uzyskania pełnej niepodległości. Po kapitulacji Japonii na wyspach pozostało wiele sprzętu wojskowego – Indonezyjczycy szybko przejęli go i zaczęli użytkować, również dzięki pomocy grupy japońskich żołnierzy, traktowanych z szacunkiem.

Indonezyjczycy korzystali w dużej mierze z maszyn wyprodukowanych w Japonii – na wielu samolotach zamalowywano białą farbą dolną cześć znaku „Hiromaru”, aby odzwierciedlał on indonezyjską flagę. W większości samolotami tymi były myśliwce A6M Zero, Ki-84 „Hayate” i Ki-43 „Hayabusa”, jak i również różnego typu bombowce – od modeli G3M przez maszyny Ki-21 i Ki-67, aż do samolotów Nakajima Ki-49 „Donryu”. Do tego używano również amerykańskich maszyn dostarczonych Holendrom. Holandia szybko rozpoczęła naloty na bazy rebeliantów, niszcząc wiele samolotów na ziemi – wkrótce jednak sytuacja odwróciła się, gdy Indonezyjczycy wycofali się i przegrupowali swoje siły.

Nakajima Ki-43, nazwa kodowa 'Oscar' . Był wykorzystywany przez indonezyjskich pilotów podczas walk o niepodległość.

Indonezyjskie Siły Powietrzne (Tentara Nasional Indonesia Angkatan Udara, TNI–AU) zostały oficjalnie powołane do życia 9 kwietnia 1946 roku, w nastroju krwawej wojny nie tylko przeciwko wspieranej przez Wielką Brytanię Holandii, ale również przeciwko prowincjom nastawionym negatywnie do zjednoczonej Indonezji. Holendrzy skapitulowali w 1949 roku, głównie ze względu na brak wsparcia innych mocarstw oraz nacisków ze strony społeczności międzynarodowej. W końcu Indonezja stała się oficjalnym państwem. Dzięki temu szybko rozpoczęły się dostawy nowych samolotów – były to głównie myśliwce Spitfire, F4U Corsair, P-40 Kittyhawk, P-51 Mustang, bombowce B-25 i A-26 jak i pierwsze maszyny odrzutowe – samoloty de Havilland Vampire.

Brak stabilności w regionie i przejęcie władzy przez radykałów sprawiło, iż kraj wszedł w radziecką strefę wpływów – szybko zaczęły się też dostawy samolotów MiG-15, MiG-17, MiG-19, MiG-21 i bombowców Tu-16. Zamach stanu osłabił wpływy Sukarno, co sprawiło, iż kraj zwrócił się bardziej w stronę Zachodu. Władze przejął rząd generała Suharto, co zaowocowało dostawami samolotów F-16 i C-130. Dzisiaj, głównymi samolotami używanymi przez Indonezyjczyków są samoloty Su-27 i Su-30 – widać tu kolejną zmianę dostawcy.

Autor: Joe “Pony51” Kudrna

W jednej z nadchodzących aktualizacji dodamy oznaczenie Indonezyjskich Sił Powietrznych:

Oznaczenie stworzył Colin 'Fenris' Muir