Wasilij Fiodorowicz Gołubiew urodził się w Kamieńce nieopodal Sankt Petersburga w roku 1912. Dorastał na wsi. Ojciec często zachęcał go do znalezienia zatrudnienia w mieście, dlatego jako młodzieniec Gołubiew przeniósł się do Leningradu, gdzie znalazł zatrudnienie w fabryce. Młody Gołubiew chciał jednak zostać pilotem wojskowym, więc zgłosił się do wojska. Początkowo jego podanie odrzucono ze względu na wiek, zaś później odrzucono je ponownie ze względów zdrowotnych.

Pomimo tego Gołubiew dołączył do Armii w wieku 21 lat jako szeregowy żołnierz – wkrótce stał się instruktorem spadochroniarstwa, zaś wolne chwile spędzał na lataniu za sterami szybowców. Po pewnym czasie przesiadł się za stery samolotów, co później doprowadziło do tego, iż został instruktorem. Zdeterminowany Gołubiew ciągle marzył o zostaniu pilotem wojskowym – w roku 1939 wywalczył przeniesienie na szkolenie pilotażowe. Dzięki swojemu doświadczeniu instruktorskiemu, Gołubiew szybko ukończył szkolenie ze znakomitymi ocenami na koncie. W roku 1940 przeniesiony został na szkolenie myśliwskie.

W momencie ataku Niemiec na ZSRR Gołubiew był pilotem myśliwca I-16 w jednostce pod dowództwem Floty Bałtyckiej, latem 1941 roku przeniesiony został do 13 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego. 28 czerwca zestrzelił swój pierwszy samolot – był to bombowiec Junkers Ju 88. Zaledwie kilka dni później jego ofiarą padł myśliwiec Bf 109 E. 13 lipca popełnił jednak błąd – zaatakował od czoła wrogi samolot myśląc, iż był to Junkers Ju 88, a tak naprawdę był to Bf 110. Gołubiewowi udało się jednak powrócić na lotnisko w mocno uszkodzonym samolocie. 13 Pułk cały czas walczył z niemieckimi maszynami za sterami przestarzałych już myśliwców I-16. W sierpniu Gołubiew przeżył zestrzelenie swojej maszyny, po czym musiał spędzić miesiąc w szpitalu.

I-16 "Iszak" dostępny w War Thunder, jest jednym z samolotów, które Gołubiew pilotował na początku swojej kariery.

Pech Gołubiewa trwał dalej – po powrocie na lotnisko okazało się, iż jego jednostka wycofała się. Udało mu się znaleźć uszkodzony myśliwiec I-16 pozbawiony uzbrojenia – wsiadł za jego stery, chcąc dogonić towarzyszy, został jednak ponownie zestrzelony i zmuszony do wodowania na jeziorze Ładoga. W październiku Gołubiew przeniesiony został na półwysep Hanko, gdzie wraz z innymi pilotami otrzymał zadanie ochrony radzieckiej żeglugi przed niemiecko-fińskimi nalotami. Gołubiewowi udało się zestrzelić kilka fińskich maszyn, aczkolwiek piloci Lotnictwa Armii Czerwonej znaleźli się w walce przeciwko nowym myśliwcom Bf 109 F, które pojawiły się w tym rejonie operacji po stronie Luftwaffe.

Straty w jednostce spowodowały jej przeniesienie, zaś w styczniu 1942 roku, Gołubiew otrzymał dowództwo nad 3 Eskadrą 13 Pułku. Szybo zaczął wprowadzać zmiany: sformalizował proces odprawy przed lotem – od tej pory piloci wiedzieli, czego mieli się spodziewać i jaką rolę mieli odgrywać w danej misji; podczas lotów patrolowych rozmieszczał jednostkę na wielu wysokościach, co pozwalało na pokrycie większej powierzchni i zapewnienie ochrony większej ilości par samolotów. Zauważył też, iż niemieccy piloci często urządzali zasadzki na radzieckie maszyny wracające do bazy po patrolu, gdy brakowało im amunicji i paliwa. Szybko sprawił, iż samoloty te otrzymywały specjalną eskortę.

Starania Gołubiewa wkrótce przyniosły rezultaty – 3 Eskadra stała się najlepszą w całym pułku. 12 marca Gołubiew zestrzelił 2 myśliwce Bf 109 F w trakcie jednej walki – jeden z nich lądował awaryjnie na lotnisku eskadry; pilot – as z 26 zestrzeleniami – zmarł kilka dni później. Było to 15 zwycięstwo Gołubiewa.

Ła-7 dostępny w War Thunder był samolotem z którego Gołubiew korzystał pod koniec IIWŚ.

Kilka dni później 13 Pułk został wyróżniony za swoje osiągnięcia – jego nazwę zmieniono na 4 Gwardyjski Pułk Myśliwski. Jesienią Gołubiew został zastępcą dowódcy jednostki, a wkrótce po tym otrzymał Złotą Gwiazdę Bohatera Związku Radzieckiego. W styczniu 1943 Pułk wycofany został z linii frontu celem przezbrojenia na myśliwce Ławoczkin Ła-5. Zmiana ta pozwoliła w końcu na zaprzestanie lotów na przestarzałych myśliwcach I-16, jednak to za sterami tego archaicznego myśliwca Gołubiewowi udało się zestrzelić dwa myśliwce Focke-Wulf Fw 190. Za sterami nowego samolotu Gołubiew cały czas walczył z Niemcami i Finami. Pod koniec roku Gołubiew został dowódcą 4 Pułku.

Pomimo przeniesienia na stanowisko dowódcze Gołubiew cały czas kontynuował loty operacyjne. W lutym 1944 roku zestrzelił myśliwiec Bf.110 – było to 38 zwycięstwo. Wrogi myśliwiec eksplodował jednak tak blisko maszyny Gołubiewa, iż mechanicy znaleźli później fragmenty maszyny wroga w skrzydle i cylindrach silnika Ławoczkina. W czerwcu 1944 roku, Gołubiew zestrzelił swój ostatni samolot wroga – nad Zatoką Fińską jego łupem padł myśliwce Fw 190.

Gołubiew służył w Lotnictwie Armii Czerwonej aż do końca wojny – w ostatniej fazie konfliktu jego jednostka wyposażona była w myśliwce Ła-7. Po zakończeniu wojny Gołubiew zdecydował się na pozostanie w wojsku. W roku 1951 ukończył studia w Akademii Sztabu Generalnego, po czym otrzymał dowództwo nad Dywizją Lotniczą Floty Północnej. Gołubiew odszedł na emeryturę w stopniu generała dywizji. Po tym znalazł zatrudnienie jako wykładowca w Akademii Sztabu Generalnego, zaś w latach 1968 – 1970 pracował jako doradca wojskowy dla rządu Egiptu.

Znany bardziej jako urodzony przywódca i taktyk, aniżeli pilot myśliwski, Wasilij Fiedorowicz Gołubiew był wielokrotnie odznaczany – dwukrotnie Czerwoną Gwiazdą Bohatera Związku Radzieckiego, dwukrotnie Orderem Lenina i siedmiokrotnie Orderem Czerwonego Sztandaru. Zmarł 17 kwietnia 2001 roku. Ogółem w trakcie wojny wykonał 589 lotów bojowych, zestrzeliwując 39 samolotów wroga i asystując przy 12 zestrzeleniach (aczkolwiek liczby te różnią się w zależności od źródła).

O Autorze:

Mark Barber, Konsultant Historyczny War Thunder Mark Barber jest pilotem Brytyjskiej Royal Navy. Jego pierwsza książka została opublikowana przez Osprey Publishing w 2008 roku, następnie napisał kilka tytułów dla Ospray i publikacji dla kilku magazynów, takich jak Brytyjski topowy magazyn poświęcony tematyce lotnictwa FlyPast. Jego główne dziedziny zainteresowań to Brytyjskie Lotnictwo Morskie podczas I i II Wojny Światowej oraz Dowództwo Myśliwskie RAF podczas II Wojny Światowej. Obecnie współpracuje z Gaijin jako konsultant historyczny, wspomagając funkcjonowanie Sekcji Historycznej War Thundera (forum) oraz rubryki As Miesiąca.