Bf 110C-4, NJG 1 Luftwaffe. Arnheim, Holadnia , Fall, 1943 r.
kamuflaż został stworzony przez SuchDogeVeryAce | Pobierz Tutaj

Urodzony w mieście Calw, w Badenii-Wirtembergii w lutym 1922 roku, Heinz-Wolfgang Schnaufer był najstarszym z czwórki dzieci Afreda Schnaufera – inżyniera zajmującego się handlem winem. Młody Heinz-Wolfgang wyróżniał się jako wzorowy uczeń i bardzo wysportowany młodzieniec. Prawdopodobnie wtedy wyklarowała się jego przyszłość – Schnaufer chciał zarówno dołączyć do organizacji Młodzieży Niemieckiej, jak i rozpocząć latanie na szybowcach. Szybko stało się wiadome, iż stanie się on pilotem wojskowym.

Heinz-Wolfgang Schnaufer

Dzięki wiedzy wyniesionej ze szkoły i znakomitym ocenom na świadectwie nikogo nie zdziwił fakt, iż w listopadzie 1939 roku Schnaufer zdał egzamin na oficera Luftwaffe, tuż przed 18 urodzinami. Po zakończeniu szkolenia ogólnowojskowego, rozpoczął loty szkoleniowe w kwietniu 1940 r. Rok później, Schnaufer był już oficerem liniowym, wybranym do szkolenia jako pilot ciężkich myśliwców Messerschmitt Bf.110.

W kwietniu 1941 roku, myśliwiec Bf.110 najlepsze lata miał już za sobą; Alianci znali już jego słabości, zaś jednostki wyposażone w te maszyny ponosiły ciężkie straty w walkach dziennych. Po tym jednak, jak wzrosło zagrożenie ze strony nocnych rajdów bombowych samolotów RAF Bomber Command, Bf.110 zyskał kolejną młodość, okazując się doskonałą maszyną do walki z bombowcami wroga. Schnaufer szybko zgłosił się do szkolenia na pilota myśliwca nocnego. W listopadzie 1941 roku, Schnaufer zakończył szkolenie i otrzymał przydział do 2 Skrzydła, 1 Grupy Myśliwców Nocnych. Ze względu na fatalne warunki pogodowe panujące w zimie na przełomie 1941 i 1942 roku, Schnaufer rzadko wzbijał się w powietrze w ramach misji bojowych.

W lutym 1942 roku, Gruppe Schnaufera przeniesiona została na lotnisko Koksijde w Belgii, gdzie wzięła ona udział w misji eskortowej okrętów Gneisenau, Prinz Eugen i Scharnhorst podczas Operacji Cerberus. Po przeniesieniu do klucza sztabowego Schnaufer zaliczył swoje pierwsze zestrzelenie – w nocy z 1 na 2 czerwca 1942 zestrzelił bombowiec Handley-Page Halifax. Podczas próby ataku na drugi bombowiec jego myśliwiec został trafiony – Schnaufer został ranny w nogę, zaś w jego maszynie zaciął się ster kierunku, a jeden z silników stanął w płomieniach. Po tym, jak udało mu się zgasić pożar, Schnaufer powrócił do bazy – wraz z radiooperatorem Friedrichem Rumpelhardtem zostali odznaczeni Krzyżem Żelaznym Drugiej Klasy.

Centrum kontroli radarowej dla nocnych dywizjonów

Po rekonwalescencji związanej z koniecznością zaleczenia ran nogi, kariera Schnaufera rozpoczęła się na dobre. W nocy 1 sierpnia zestrzelił on dwa bombowce Wellington i jeden bombowiec Whitley w ciągu godziny, za co odznaczony został Krzyżem Żelaznym Pierwszej Klasy. Pod koniec miesiąca, z pomocą radaru Lichtenstein, Schnaufer zestrzelił piaty samolot wroga, co uczyniło go asem; pod koniec 1942 roku miał już na koncie 7 zestrzeleń. Po tym jak Rumpelhardt zachorował w roku 1943, Schnaufer latał z różnymi radiooperatorami. Jego doświadczenie bojowe wciąż wzrastało. W nocy z 29 na 30 maja, ponownie zestrzelił trzy maszyny podczas jednego lotu bojowego – wyczyn ten powtórzył 29 czerwca. 1 lipca, z 17 zestrzeleniami na koncie Schnaufer otrzymał awans na stopień porucznika.

W następnym miesiącu, Schnaufer przeniesiony został do jednostki IV./NJG 1, stacjonującej w Leeuwarden w Holandii. Schnaufer szybko otrzymał dowodzenie nad jedną z eskadr grupy, po czym odznaczony został Złotym Krzyżem Niemieckim. Ze względu na ewolucję procedur i taktyk walki w nocy, Schnaufer wraz z radiooperatorem wkrótce dzielili samolot ze strzelcem pokładowym. Kolejny etap ewolucji był bardziej widoczny – Schnaufer zaproszony został do przetestowania systemu Schrage Musik , składającego się z działek strzelających w górę pod kątem.

Wczesny radar lotniczy "Lichtenstein" działający na falach UHF

W nocy 31 grudnia, Schnaufer zestrzelił 42. maszynę wroga, za co odznaczony został Krzyżem Rycerskim. Wkrótce jednak musiał zaprzestać lotów bojowych ze względu na zapalenie wyrostka robaczkowego i komplikacje pooperacyjne. Do służby frontowej powrócił w marcu 1944 roku, jako dowódca grupy w stopniu kapitana. W nocy 25 maja zestrzelił pięć brytyjskich bombowców. Kolejne cztery zestrzelenia 22 czerwca sprawiły, iż do jego Krzyża Rycerskiego dołączono Liście Dębu. Miesiąc później sam Hitler przyczepił do jego Krzyża Rycerskiego Miecze. W tym samym czasie radiooperator i strzelec Schnaufera również zostali odznaczeni Krzyżami Rycerskimi – stali się więc najbardziej odznaczoną załogą myśliwską w historii. 9 października Schnaufer zestrzelił swój setny samolot – do jego Krzyża Rycerskiego dołączono Diamenty.

W wieku 22 lat, Schnaufer stał się najmłodszym Geschwaderkommodore w historii Luftwaffe, gdy objął dowództwo nad jednostką NJG 4. Pod koniec roku miał już na koncie 106 zestrzeleń – dzięki temu stał się najskuteczniejszym nocnym asem myśliwskim w historii. W lutym 1945 roku, Reichsmarschall Hermann Göring zaproponował mu stanowisko Inspektora do spraw nocnych myśliwców – Schnaufer odmówił jednak, chcąc pozostać w służbie liniowej. 21 lutego 1945 roku był dniem najbardziej owocnym w jego karierze – we wczesnych godzinach wieczornych zestrzelił dwa bombowce Lancaster. Startując do drugiego lotu już po zmierzchu, w ciągu 19 minut zestrzelił aż 7 innych Lancasterów – łącznie w ciągu 24 godzin zestrzelił 9 maszyn nieprzyjaciela. 8 marca Schnaufer zestrzelił ostatni samolot w swojej wojskowej karierze – było to jego 121 zwycięstwo.

Po krótkim okresie ewaluacji przydatności myśliwca Dornier Do.335 do walk w nocy, Schnaufer schwytany został przez wojska brytyjskie w maju 1945 roku. Przed wypuszczeniem na wolność był bardzo dokładnie przesłuchiwany przez oficerów RAF. Schnaufer powrócił w rodzinne strony, gdzie zajął się pomocą matce w prowadzeniu rodzinnego przedsiębiorstwa. W lipcu 1950 roku, Schnaufer był jedną z ofiar wypadku samochodowego w okolicach Bordeaux. Zmarł 15 lipca 1950 roku nie odzyskawszy przytomności – miał 28 lat. Mając na koncie zaledwie 1100 wylatanych godzin w powietrzu, Heinz-Wolfgang Schnaufer odszedł z tego świata jako najskuteczniejszy nocny as myśliwski wszech czasów.

O Autorze:

Mark Barber, Konsultant Historyczny War Thunder Mark Barber jest pilotem Brytyjskiej Royal Navy. Jego pierwsza książka została opublikowana przez Osprey Publishing w 2008 roku, następnie napisał kilka tytułów dla Ospray i publikacji dla kilku magazynów, takich jak Brytyjski topowy magazyn poświęcony tematyce lotnictwa FlyPast. Jego główne dziedziny zainteresowań to Brytyjskie Lotnictwo Morskie podczas I i II Wojny Światowej oraz Dowództwo Myśliwskie RAF podczas II Wojny Światowej. Obecnie współpracuje z Gaijin jako konsultant historyczny, wspomagając funkcjonowanie Sekcji Historycznej War Thundera (forum) oraz rubryki As Miesiąca.