F-82E Twin Mustang z Alaskan Air Command, 1952, kamuflaż został stworzony przez RMK18 | Pobierz Tutaj

Druga Wojna Światowa miała okazać się konfliktem, którego gwiazdami stały się myśliwce o napędzie tłokowym. Ta złota era walk powietrznych do dziś prowokuje kłótnie o to, który z samolotów w niej użyty okazał się być najlepszym. Amerykański myśliwiec North American P-51 Mustang jest z pewnością jednym z często wymienianych kandydatów – głównie dzięki znakomitej kombinacji uzbrojenia, osiągów i zasięgu. Tu więc rodzi się pytanie – dlaczego ktoś, wiedząc o znakomitych osiągach pojedynczej maszyny, postanowił połączyć ją z drugą?

North American XP-82 Twin Mustang 44-83887 w locie testowym nad Sierras, 1945.

Początkowo P-51 nie był tak wysoko ceniony przez pilotów – to zmieniło się jednak w dwóch ostatnich latach wojny. Oprócz innych charakterystyk, tą najbardziej lubianą przez pilotów bombowców, które Mustangi eskortowały, był duży zasięg. Po wprowadzeniu do służby bombowca B-29 okazało się jednak, że nawet myśliwce P-51 i P-38 nie były w stanie eskortować tych maszyn przez cały czas lotu. Inżynierowie firmy North American rozpoczęli więc projektowanie myśliwca eskortowego o ekstremalnie dalekim zasięgu.

Projekt samolotu dwukadłubowego nie był w tym czasie niczym niezwykłym, zaś do tego niósł ze sobą pewne zalety. Dzięki zastosowaniu dwóch kadłubów można było zwiększyć ilość przenoszonego paliwa, zaś po zamontowaniu dodatkowego zbiornika paliwa w skrzydle łączącym kadłuby zapas paliwa ponownie uległ zwiększeniu.

Po wzmocnieniu konstrukcji skrzydła, możliwe było również przenoszenie podwieszanych zbiorników paliwa. W porównaniu z wersją P-51 kadłuby musiały zostać również wydłużone, aby móc pomieścić większe zbiorniki paliwa.

Firma North American Aircraft stanęła jednak przed sporym wyzwaniem. Z jednej strony samolot musiał być tak lekki, jak to tylko możliwe, aby zachować wysokie osiągi i daleki zasięg. Z drugiej strony należało jednak położyć nacisk na rozpoznanie problemów wynikających z nietypowego projektu konstrukcji. Jak tego typu samolot poradziłby sobie w wypadku awarii jednego bądź obu silników? W jaki najlepszy sposób sprawić, aby silniki osiągały pełną moc – złączyć dwa śmigła w jedno czy sprawić, aby jedno obracało się w lewo, a drugie w prawo?

Po odpowiedzi na te pytania pojawiła się kolejna przeszkoda – w jaki sposób zaprojektować ogon? Pojawił się również problem powiązany z rozmieszczeniem masy oraz załogi, ale w końcu zadecydowano, iż w obu kokpitach zamontowane zostanie pełne oprzyrządowanie – miało to pomóc pilotom w dzieleniu się obowiązkami podczas długich lotów.

Po wielu próbach i zmianach prototyp nowego samolotu oznaczony jako XP-82 wzbił się w powietrze w czerwcu 1945 roku. Poza wysoką wytrzymałością i dalekim zasięgiem, nowa maszyna była w stanie lecieć z maksymalną prędkością 772 km/h.

27th FW NA F-82E Twin Mustangs, w towarzystwie Boeing B-29 Superfortress, Kearney AFB, Nebraska.

Myśliwiec P-82 nie zdążył już wziąć udziału w II Wojnie Światowej. Trafił on jednak na pierwsze strony gazet w 1947 roku, gdy jedna z tych maszyn przeleciała z Nowego Jorku na Hawaje bez międzylądowań na uzupełnienie paliwa. Do dziś jest to najdłuższy nieprzerwany lot samolotu tłokowego i najszybszy tego typu lot wykonany przez samolot tłokowy. Twin Mustang, jak i inne myśliwce, przeszedł zmianę numeracji w 1948 roku – od teraz znany był jako F-82. W tym samym czasie wzrosły również koszty licencji na produkcję silników Merlin, przez co samoloty musiano wyposażyć w słabsze motory Allison V-1710.

Pomimo zakończenia wojny z Niemcami i Japonią, rozpoczął się nowy konflikt – Zimna Wojna przeciwko ZSRR i jego państwom satelickim. Myśliwiec F-82 stał się nagle ważnym atutem strategicznym – jego zasięg pozwalałby na eskortę bombowców B-29 w wypadku potrzeby dokonania nalotów na ZSRR. Wkrótce jednak, w wyniku postępów radzieckich konstruktorów w dziedzinie projektowania i budowy myśliwców odrzutowych, atut ten utracono. Było już wiadome, iż era tłokowych samolotów bojowych dobiegła końca.

Pomimo tego F-82 używany był również w innych rolach. Dzięki wieloosobowej załodze i możliwości podwieszenia dużych ładunków, myśliwce F-82 z podwieszonym radarem wkrótce zaczęto wykorzystywać do latania bojowego w nocy. To nocne myśliwce F-82G z 68 Dywizjonu Myśliwskiego wykonały pierwsze misje bojowe przeciwko armii Korei Północnej po jej inwazji na Koreę Południową 25 czerwca 1950 roku. Zaledwie dwa dni później, podczas misji eskortowej, myśliwcom F-82 z 68 i 339 Dywizjonu udało się zestrzelić dwa myśliwce Ła-7 i jeden samolot Jak-11. Poza misjami eskortowymi i nocnymi samoloty F-82 używane były również jako samoloty szturmowe.

USAF operational F-82 Twin Mustang, F-82F AF Ser. No. 46-0415, na płycie lotniska AFB, Maj 1953.

Pomimo dobrych wyników w boju dni myśliwców Twin Mustang były już policzone. Tego typu maszyny nie wytrzymały starcia z nowocześniejszymi myśliwcami odrzutowymi – już w 1953 ze służby wycofano ostatnie myśliwce F-82. Z 270 samolotów ogółem wyprodukowanych ocalało jedynie 5. Obecnie trwają prace nad przywróceniem dwóch z tych maszyn do stanu używalności.

W jednej z nadchodzących aktualizacji dodamy oznaczenie 68-ego Dywizjonu Myśliwskiego:

Oznaczenie przygotował Jej 'CharlieFoxtrot' Ortiz

O Autorze:

Mark Barber, Konsultant Historyczny War Thunder Mark Barber jest pilotem Brytyjskiej Royal Navy. Jego pierwsza książka została opublikowana przez Osprey Publishing w 2008 roku, następnie napisał kilka tytułów dla Ospray i publikacji dla kilku magazynów, takich jak Brytyjski topowy magazyn poświęcony tematyce lotnictwa FlyPast. Jego główne dziedziny zainteresowań to Brytyjskie Lotnictwo Morskie podczas I i II Wojny Światowej oraz Dowództwo Myśliwskie RAF podczas II Wojny Światowej. Obecnie współpracuje z Gaijin jako konsultant historyczny, wspomagając funkcjonowanie Sekcji Historycznej War Thundera (forum) oraz rubryki As Miesiąca.