Sturmgeschütz III Ausf. A 

W roku 1936 rozpisano przetarg na projekt i dostawy pojazdów typu Sturmgeschütz (niem. Działo Szturmowe), oparty na doświadczeniach z I Wojny Światowej. Specyfikacja nakazywała stworzenie pojazdu wsparcia piechoty uzbrojonego w działo kal. 75 mm, przy wychyleniu 25 stopni i zasięgu ok. 6 km. Pojazd miał być w pełni opancerzony i mieć wysokość stojącego człowieka, celem zwiększenia możliwości ukrycia.

StuG III na froncie wschodnim

Zadanie zaprojektowania pojazdu otrzymała firma Daimler-Benz AG. Ich projekt zakładał wykorzystanie podwozia czołgu Panzer III Ausf. B, na których zamontowano płyty pancerne z miękkiej stali z drewnianą atrapą krótkolufowego działa StuK 37 L/24. Początkowo pierwsze pięć wyprodukowanych w 1937 roku prototypów, oznaczonych Pak(Sfl.) a następnie Pz.Sfl.III (S.Pak) użyto wyłącznie w celach testowych. Z powodu posiadania otwartego przedziału bojowego i  14,5 mm pancerza, pojazdy te uznano za nieprzydatne do walki. W roku 1940, Daimler-Benz AG wyeliminował te wady, prezentując pojazd znany już jako Sturmgeschütz.

Nowy model, oparty na podwoziu pojazdu Panzer III Ausf. F, był teraz chroniony od przodu pancerzem o grubości 50 mm, jednak wciąż nie posiadał on uzbrojenia do bezpośredniej walki z piechotą wroga – tu zdany był na łaskę wsparcia własnej piechoty. Wariant Ausf. A pojazdu StuG III był najmniej liczny, pierwsze 24 pojazdy wzięły udział w Kampanii Francuskiej, walcząc w bateriach artylerii szturmowej o numerach 640, 659, 660 i 665. Ostatnie sześć pojazdów tego typu sformowano w kolejną baterię, przydzieloną do dywizji SS Leibstandarte "Adolf Hitler". Podobnie jak inne wersje tego pojazdu wyposażone w działa krótkolufowe, StuG III Ausf. A bardzo dobrze radził sobie w pierwszej fazie konfliktu – jego siła ognia wystarczała do niszczenia bunkrów i umocnień przeciwnika.

W późniejszych wersjach zwiększono szerokość gąsienic z 36 do 40 cm, dodano peryskopowy celownik oraz dzwonek, którym dowódca mógł zawiadamiać kierowcę. Pomimo tych modyfikacji, czas StuG-a jako działa szturmowego dobiegał końca. Jednakże, po tym jak w późniejszych wersjach zamontowano działa PaK 40 L/43 kal. 75 mm, maszyna ta zyskała drugą młodość, tym razem w roli niszczyciela czołgów.

W War Thunder, StuG jest bardzo dobrym (aczkolwiek czasem frustrującym) pojazdem uczącym nowych graczy, jak postępować w przypadku gry pojazdem pozbawionym wieży. Dzieli on wiele zalet i wad z innymi pojazdami tego typu i z pewnością będzie wyzwaniem dla nowicjusza. Po pierwsze, jest dość niskim i jak na swój poziom dobrze opancerzonym z przodu. Jednakże, ze względu na brak wieży, walka nim na bliskim dystansie jest niewskazana – szybsze czołgi z łatwością będą w stanie go okrążyć i zaatakować od tyłu lub boku, dlatego tak ważne jest utrzymywanie pojazdu przodem do przeciwnika.

Rozmieszczenie załogi oraz modułów w StuG III Ausf.

StuG III Ausf. A jest pojazdem dość mobilnym już na samym początku, więc ulepszenia z tej dziedziny należy raczej zachować na później. Znacznie lepiej jest się skupić na zwiększeniu siły ognia –  jak najszybciej postaraj się odkryć dwa typy amunicji kumulacyjnej, zwłaszcza pociski Hl.Gr.38C. Amunicja tego typu jest w stanie pokonać dowolny pancerz na tym poziomie, co w połączeniu z dużą szybkostrzelnością pozwala siać zniszczenie i pożogę. Należy jednak cały czas monitorować zapas amunicji, gdyż jest on niewielki.

Walcząc z tym pojazdem, należałoby skupić się na atakowaniu z flanki i od tyłu. Przez pancerz frontalny grubości 50 mm i szybkostrzelne działo, StuG III jest bardzo niebezpiecznym przeciwnikiem. Należy skupić się na ucieczce z obszaru ostrzału i próbować trafić przeciwnika w gąsienicę – jej zerwanie często oznacza koniec StuG-a.

Ogółem, dla graczy przyzwyczajonych do pojazdów wyposażonych w wieżę, StuG może okazać się początkowo dość trudnym pojazdem – lecz dzięki praktyce, szybko można odkryć potencjał tej solidnej maszyny.

W jednej z kolejnych aktualizacji dodamy oznaczenie StuG Abt.189:

Oznaczenie stworzył Branislav 'InkaL' Mirkov