Chiński MiG 15 PLAAF, malowanie zrobione przez Audrey_McKnight | Pobierz tutaj

Oficjalnie Siły Powietrzne Chińskiej Republiki Ludowej powstały 11 listopada 1949 roku. Po zwycięstwie komunistów w wojnie domowej i odwrocie sił Kuomintangu na Formozę (Tajwan) nowy rząd w Pekinie rozumiał dobrze rolę lotnictwa na nowoczesnym polu bitwy. Szybko zwrócono się do Związku Radzieckiego z prośbą o pomoc materiałową i szkoleniową; Chińczycy zaczęli budowę sił powietrznych od zera. Dzięki pomocy radzieckich doradców i instruktorów stworzono pierwszą jednostkę Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej. Znana jako Grupa Powietrzna Nanyuan miała za zadanie obronę stolicy Chin przed atakami z powietrza. Początkowo wyposażona była w 40 samolotów zdobytych na siłach Kuomintangu.
 

Chiński As Sun Shenlu podczas wojny w Korei.

W roku 1951 Chiny zaczęły otrzymywać pierwsze dostawy samolotów z ZSRR. Początkowo były to myśliwce tłokowe Ławoczkin Ła-11, aczkolwiek wkrótce rozpoczęły się dostawy myśliwców odrzutowych MiG-15. Po raz pierwszy samoloty lotnictwa ChRL starły się w powietrzu z maszynami wroga w trakcie wojny koreańskiej, gdzie ich głównym przeciwnikiem były myśliwce USAF osłaniające operacje lądowe wojsk ONZ. Niedoświadczeni chińscy piloci ponosili ogromne straty w starciu z doświadczonymi amerykanami. Pomimo dużych strat, wojna pomogła rozruszać raczkujący jeszcze przemysł lotniczy. Zakłady w miejscowości Shenyang służyły początkowo jako warsztaty naprawcze, jednak wkrótce rozpoczęły one produkcję licencyjną myśliwców MiG-15, znanych w Chinach jako Shenyang J-2. Inne warsztaty lotnicze, w mieście Harbin, rozpoczęły licencyjną produkcję bombowców Iljuszyn Ił-28 pod nazwą Harbin H-5.
 

Początek lat 50. XX wieku nie był zbyt pozytywny dla Chińskich Sił Powietrznych – komunistyczne Chiny uwikłały się w serię potyczek z Republiką Chińską w Cieśninie Tajwańskiej. Potyczki te, z przerwami, trwały od 1954 do 1996 roku. Chińskie Siły Powietrzne były w nie najbardziej zaangażowane w trakcie Drugiego Kryzysu w Cieśninie Tajwańskiej, gdy myśliwce MiG-15 i MiG-17 ChRL ścierały się z tajwańskimi myśliwcami F-86 Sabre. Tajwańczycy mieli jednak przewagę, gdyż ich myśliwce były w stanie przenosić nowe amerykańskie rakiety powietrze-powietrze AIM-9 Sidewinder. Dzięki temu siły Republiki Chińskiej wywalczyły przewagę w powietrzu. 22 września 1958 roku tajwański Sabre zestrzelił chińskiego MiG-a takim pociskiem – było to pierwsze potwierdzone zniszczenie samoloty za pomocą kierowanej rakiety powietrze-powietrze.
 

Z powodów politycznych ZSRR zaprzestał transferu technologicznego do Chin w latach 60. XX wieku. Pomimo tego zakłady w Shenyang kontynuowały produkcję samolotów – były to głównie maszyny Shenyang J-5 (kopia myśliwca MiG-17), J-6 (kopia maszyny MiG-19) i Chengdu J-7 (kopia maszyny MiG-21). Chiny dostarczały również samoloty Północnemu Wietnamowi podczas wojny w Wietnamie, Pakistanowi podczas wojny indyjsko-pakistańskiej w 1971 roku i obu stronom podczas wojny iracko-irańskiej.
 

Po rozpadzie ZSRR w 1991 roku Chiny rozpoczęły realizację programu modernizacyjnego mającego na celu unowocześnienie floty powietrznej. Obecnie głównymi myśliwcami Lotnictwa ChRL są samoloty wielozadaniowe Chengdu J-10 i Suchoj Su-27. Za główny samolot szturmowy służy maszyna Nanchang Q-5, będąca zmodernizowaną wersją myśliwca J-7. Siły ofensywne uzupełniają również bombowce strategiczne Xi'an H-6 i śmigłowce szturmowe Changhe Z-10. Dzięki ogromnym możliwościom operacyjnym Siły Powietrzne ChRL są drugimi najsilniejszymi siłami powietrznymi na świecie, zaraz za Siłami Powietrznymi USA.
 

Autor: Adam Lisiewicz „BONKERS”

W jednej z nadchodzących aktualizacji dodamy oznaczenie "Sił Powietrznych Chińskiej Republiki Ludowej",