Kamuflaż "White 106" dla P-40E-1, 1 Amerykańska Grupa Ochotinków (AVG, "Flying Tigers"), Maj 1942, Loiwing/Baoshan
Chińskie Siły Powietrzne | Kamuflaź dostępny w grze za 200 lub zestrzelenie 120/40/20 przeciwników w AB/RB/SB

Urodzony w mieście Commerce w stanie Teksas 6 września 1893 roku, Claire Lee Chennault był synem plantatora bawełny. Dorastał w stanie Luizjana. Po ukończeniu studiów rolniczych na Uniwersytecie Stanowym w Luizjanie powrócił do Teksasu, gdzie znalazł zatrudnienie jako nauczyciel. Podczas studiów Chennault po raz pierwszy zainteresował się służbą wojskową, gdy wstąpił do Korpusu Oficerów Rezerwy. Podczas I Wojny Światowej Chennault służył jako oficer w Korpusie Sygnałowym, a następnie w Siłach Powietrznych – kwalifikację pilota uzyskał jednak dopiero po wojnie.

Kpt. C.L Chennault przed samolotem Boeing P-12E

Oczarowany lotnictwem Chennault pozostał w armii po zakończeniu konfliktu i demobilizacji. Specjalizując się w dziedzinie samolotów pościgowych, Chennault stał się szefem Sekcji Pościgowej w Szkole Taktyki Powietrznej w mieście Maxwell w stanie Alabama, będąc jednocześnie dowódcą Zespołu Akrobatycznego Korpusu Powietrznego. W roku 1935 napisał książkę „The Role of Defensive Pursuit”, w której opisywał swoje poglądy na temat taktyk wykorzystania myśliwców, a te sprawiły, iż znalazł się w niełasce przełożonych – zwłaszcza wtedy gdy stwierdził, iż bombowce są podatne na ataki myśliwców wroga.

Ciągłe sprzeczki z wyższymi stopniem i problemy ze słuchem sprawiły, iż Chennault odszedł z US Army w kwietniu 1937 roku w stopniu kapitana. Chcąc latać dalej, Chennault zaczął szukać możliwości poza granicami USA. Nie czekał długo: dwa miesiące później znalazł się już w Chinach, zatrudniony jako instruktor. Po zgłoszeniu się do lidera Kuomintangu Czang Kaj-szeka otrzymał zadanie sporządzenia raportu na temat skuteczności Chińskich Sił Powietrznych.

Po japońskiej inwazji na Chiny w sierpniu, Chennault znalazł się w wirze walk. Łącząc role głównego doradcy ds. lotnictwa, instruktora i pilota myśliwskiego nagle stał się jednym z najważniejszych ludzi w całym konflikcie. Otrzymał również zadanie stworzenia eskadry złożonej z zagranicznych pilotów-najemników. Po serii szybkich japońskich zwycięstw, Chennault powrócił do Stanów Zjednoczonych w 1940 roku jako część zespołu mającego negocjować z rządem USA pomoc dla Chin.

Podróż do Waszyngtonu opłaciła się; pomoc finansowa została zapewniona, a do tego Chennault powrócił do Chin z obietnicą dostawy 100 myśliwców P-40 wraz z mechanikami, pilotami i częściami zamiennymi. Dzięki obietnicom wyższej płacy niż w Stanach Zjednoczonych i dodatkach wypłacanych za zestrzelenia, do Chin szybko zaczęli ściągać piloci Armii, Marynarki Wojennej i Korpusu Piechoty Morskiej. Ci piloci, którzy zostali zaakceptowani, mieli zerwać kontrakty z Armią USA. Nowa jednostka – znana jako Army Volunteer Group – nie mogła być oficjalnie związana z rządami Chin bądź USA.

Z dostarczonych samolotów sformowano trzy eskadry myśliwskie. Piloci byli w większości świetnie wyszkoleni, zaś dla wielu z nich był to początek owocnej kariery – jak dla Geroge'a Boyingtona „Pappy’ego” czy „Eda” Rectora. Wkrótce nową jednostkę zaczęto nazywać „Latającymi Tygrysami” od emblematu, który dla Chennaulta zaprojektował sam Walt Disney. Chennault szybko rozpoczął nowe szkolenie pilotów – na nim to uczył ich, aby wykorzystywać zalety samolotów i nie pozwalać Japończykom na wykorzystanie własnych. Dlatego piloci mieli nie angazować się w walkę kołową z japońskimi myśliwcami, a używać za to przewagi prędkości i wysokości. Doktryna ta była dość rewolucyjna i stanowiła zaprzeczenie tego, czego uczono pilotów w USA.

„Latające Tygrysy” wskoczyły do walki 20 grudnia 1941 roku, gdy dwóm eskadrom myśliwców P-40 udało się przechwycić 10 bombowców Ki-48. Amerykanom udało się strącić 4 maszyny wroga, zaś reszta z bombowców zrzuciła bomby daleko przed celem. Pod dowództwem Chennaulta „Latające Tygrysy” były niezwykle efektywne; w siedem miesięcy zgłosili zestrzelenie 296 samolotów wroga przy stracie 14 lotników w powietrzu i 10 żołnierzy na ziemi. Jednakże liczba ta jest dziś kwestionowana przez historyków.

Oprócz dowodzenia „Latającymi Tygrysami”, Chennault kontynuował również szkolenie chińskich pilotów. Po ataku na Pearl Harbor Chennault został przywrócony do służby w US Army w randze pułkownika; trzy stopnie wyżej, aniżeli w momencie, gdy odchodził z Armii 5 lat wcześniej. AVG przeniesiona została również pod kontrole US Army, zaś piloci i mechanicy otrzymali amerykańskie stopnie wojskowe.

Chennault pozostał w Chinach do końca wojny. Po awansie na stopień generała brygady w marcu 1943 roku, Chennault silnie domagał się wzmocnienia nalotów na siły japońskie w tym rejonie. Ta postawa skłóciła go z generałem Stilwellem, dowódcą US Army w rejonie, który był zwolennikiem wzmocnienia ofensywy lądowej. Jednakże w końcu to „Plan Chennaulta” poparł prezydent Franklin Delano Roosvelt. Wzmocnienie sił powietrznych dało rezultaty, aczkolwiek w wyniku japońskiej ofensywy Ichi-go Alianci utracili kontrolę nad wieloma z lotnisk. Krytycy Chennaulta szybko obarczyli go winą; Chennault odszedł z USAAF w 1945 roku.

Jego rola w Chinach nie zakończyła się na tym. W roku 1946 pomógł sformować Civil Air Transport – komercyjną linię lotniczą, która szybko zainteresowało się CIA. Linie szybko zaakceptowały pomoc finansową CIA, która przydała się przy ewakuacji personelu i sprzętu. Linia została później wykupiona przez CIA i przemianowana na Air America.

Rola, jaką Chennault odegrał w lotnictwie USA została doceniona w 1958 roku, gdy otrzymał on rangę honorowego generała dywizji USAF. Kilka dni po tym jednak Chennault zmarł na raka płuc, będąc wtedy ojcem 10 dzieci z dwóch małżeństw. W 1972 roku jego imię wprowadzono do National Aviation Hall of Fame. W miastach Tajpej i Hunan można odnaleźć jego pomniki. Jego największym osiągnięciem jest jednak reputacja „Latających Tygrysów”, unieśmiertelniona w filmie o tej samej nazwie z 1942 roku. W nim to John Wayne wcielił się w rolę Jima Gordona – postaci fikcyjnej, inspirowanej kilkoma z lotników w latających w Chinach. Claire Chennault był z pewnością jednym z nich.

O Autorze

Mark Barber, Konsultant Historyczny War Thunder Mark Barber jest pilotem Brytyjskiej Royal Navy. Jego pierwsza książka została opublikowana przez Osprey Publishing w 2008 roku, następnie napisał kilka tytułów dla Ospray i publikacji dla kilku magazynów, takich jak Brytyjski topowy magazyn poświęcony tematyce lotnictwa FlyPast. Jego główne dziedziny zainteresowań to Brytyjskie Lotnictwo Morskie podczas I i II Wojny Światowej oraz Dowództwo Myśliwskie RAF podczas II Wojny Światowej. Obecnie współpracuje z Gaijin jako konsultant historyczny, wspomagając funkcjonowanie Sekcji Historycznej War Thundera (forum) oraz rubryki As Miesiąca.