P-51D-30 Koreańskich Sił Powietrznych, malowanie przygotowane przez  Devil_Hound | Pobierz Tutaj

Po porażce Japonii w II Wojnie Światowej, Korea w końcu stała się niepodległym państwem. Stan ten trwał jednak krótko – ze względu na wzrost napięcia pomiędzy USA i ZSRR, kraj ten podzielił się na dwie ideologicznie różne państwa. Koreańskie próby stworzenia jednościowego, demokratycznego rządu powstrzymała obecność wojsk amerykańskich na południe od 38 równoleżnika i wojsk radzieckich na północ od tej granicy.

Japoński Ki-9 w oznaczeniach lotnictwa Południowej Korei

Jeszcze przed upadkiem rządów japońskich w Korei zadecydowano o utworzeniu armii, której częścią miały być siły powietrzne. Koreańscy piloci szkoleni byli w Stanach Zjednoczonych i Chinach, a część z nich brała również udział w misjach bojowych. Oficjalnie Siły Powietrzne Republiki Korei ustanowione zostały dekretem prezydenckim Nr 254 z 1 października 1949 roku. Do tej pory siłom powietrznym udało się pozyskać wyłącznie samoloty zwiadowcze Piper Club L4 i samoloty szkoleniowe North American T-6 Texan.

Formacja Mustangów, 1954 r.

Wojna koreańska, która wybuchła 25 czerwca 1950 roku pokazała, iż Koreańczykom z południa bardzo potrzebne były myśliwce. W tym czasie Siły Powietrzne Korei Południowej mogły powołać pod broń jedynie 1800 żołnierzy, przy czym niewielu pilotów miało doświadczenie bojowe – przez to siły Korei Północnej szybko przedarły się przez granicę i weszły w głąb kraju. Dzięki szybkiej pomocy materiałowej i wojskowej USA, udało się pozyskać samoloty szturmowe F-51. Dzięki rozpoczęciu programu szkoleniowego „Bout One” na lotnisku Taegu, koreańscy piloci szybko znaleźli się na linii frontu, wspierając z powietrza kontrofensywę połączonych wojsk ONZ i Korei Południowej. Do początkowych 10 samolotów szybko dołączyło kolejnych 30, wspierających wojska lądowe ogniem karabinów maszynowych jak i zrzutami bomb, rakiet i napalmu. Tego typu naloty kończyły się jednak często stratami wśród pilotów ze względu na ogień przeciwlotniczy.

Piloci Sił Powietrznych Południowej Korei początkowo spotykali w powietrzu tłokowe myśliwce Ła-7 i Jak-9, jednak wkrótce na niebie pojawiły się zabójcze odrzutowce MiG-15. Jedyną bronią przeciwko wrogim odrzutowcom było zdanie się na lepszą zwrotność tłokowych szturmowców, co pomagało uniknąć ognia wroga. Dopiero po zakończeniu Wojny Koreańskiej Korea Południowa otrzymała dostawy nowoczesnych odrzutowców F-86F Sabre. W ciągu kilku dekad po zakończeniu konfliktu samoloty Koreańskich Sił Powietrznych były cały czas modernizowane. Dziś głównym samolotem Sił Powietrznych Korei Południowej jest myśliwiec F-15 Eagle.

Siły Powietrzne Korei Południowej przez cały czas wypełniają misję ochrony przestrzeni powietrznej kraju przed zagrożeniami.

Autor: Aaron “anglomanii” Lentz