Model M5, został po raz pierwszy użyty podczas inwazji na Casablance , w Północnej Afryce. Od 1943, podczas operacji Husky ( inwazji na Sycylię), M5A1 stał się standardowym, lekkim czołgiem sił pancernych Stanów Zjednoczonych.  Z powodu zbyt słabego uzbrojenia, nie brał udziały w bezpośrednich starciach, a przejmował na siebie obowiązki  pojazdu rozpoznania oraz wsparcia piechoty.

Nie jest tajemnicą, że był używany na całym teatrze działań wojennych Stanów Zjednoczonych, od piasków Afryki, przez słoneczne plaże Włoch, aż do tropikalnych wysp na Pacyfiku. Pomimo uzbrojenia w działo kalibru 37mm, właśnie na tym ostatnim miejscu sprawdzał się doskonale, skutecznie gromiąc japońską piechotę. Do jego napędu służyły dwie widlaste 8-semki, ze stajni General Motors, które sprawiały, że zmiana biegów i kierowanie czołgiem było niezwykle proste. Silnik i skrzynia biegów, nie były poddawane prawie żadnym modyfikacją, pochodziły z samochodu Cadillac LaSalle i innych najlepszych jak na ówczesne czasu "furek" od GM.

Silnik Caddillaca działał niezawodnie, ale był po prostu za słaby. Zasilany benzyną był niezwykle prostą i cichą jednostką w porównaniu do głośnych, lotniczych silników w poprzednich modelach.  

Zespół War Thunder