Pomysł wyprodukowania nowego myśliwca dla Lotnictwa Armii Czerwonej pojawił się już w 1941 roku. Właśnie wtedy Biuro Konstrukcyjne Jakowlewa zaprezentowało prototyp I-30, mający być alternatywą dla samolotu Jak-1. Prace nad nowym samolotem zostały jednak wstrzymane z powodu inwazji Niemiec na ZSRR i brakach w zapasach aluminium. Jakowlew powrócił do prac nad samolotem w 1943 roku podczas prac nad modernizacją modelu Jak-1. Tym razem zadecydowano, iż nowy samolot miał całkowicie zastąpić w służbie Lotnictwa Armii Czerwonej modele Jak-7 i Jak-1. Nowy samolot, oznaczony jako Jak-3, wszedł do służby w 1944 roku.
 

Nowy samolot szybko spodobał się radzieckim pilotom. Bardzo chwalili oni solidne uzbrojenie nowego myśliwca – składające się z dwóch karabinów maszynowych Berezin UBS kal. 12,7 mm i działka SzWAK kal. 20 mm – jak i łatwość pilotażu i znakomite osiągi na małych wysokościach. Marcel Albert, najskuteczniejszy francuski as II Wojny Światowej, uznał Jaka-3 za jeden z najlepszych myśliwców II Wojny Światowej, na równi z samolotami P-51 Mustang i Supermarine Spitfire. Po wojnie Jaka-3 używały również siły powietrzne Jugosławii i Polski.
 

W grze, sklasyfikowany na III Erze z oceną bitewną 4,0, Jak-3 zachowuje wiele zalet rzeczywistej maszyny. Dzięki połączeniu lekkiej konstrukcji i potężnego silnika Klimow VK-105 samolot posiada bardzo dobre przyspieszenie i dobrze się wznosi. Jak-3 jest również bardzo zwrotną maszyną, zwłaszcza na małych wysokościach. Pomimo tego, iż Jak-3 jest jednym z najlepszych samolotów do walki manewrowej na małej wysokości, jego osiągi na dużych wysokościach pozostawiają wiele do życzenia. Piloci Jaków-3 powinni zawsze utrzymywać samolot poniżej 5 kilometrów wysokości, aby zmaksymalizować mocne strony maszyny. Jak-3 może się również sprawdzić jako samolot do wykorzystywania taktyki „Boom&Zoom”, jednak w tym wypadku należy bardzo uważać na wykonywane manewry i monitorować prędkość – skrzydła Jaka-3 posiadają bardzo niewielką tolerancję na wysokie przeciążenia.

Uzbrojenie Jaka-3 jest dość solidne. Kombinacja zamontowanych w nosie karabinów maszynowych kal. 12,7 mm i działek kal. 20 mm wystarczy do zestrzelenia każdego wroga, jakiego spotkamy. Fakt, iż uzbrojenie zamontowane jest w nosie sprawia również, że nie należy się martwić o pozostawanie w zasięgu krzyżowania się ognia tak jak w wypadku uzbrojenia zamontowanego w skrzydłach. Wadą jest jednak niewielka ilość zabieranej amunicji – ze 120 pociskami do działka i 500 pociskami do karabinów maszynowych zaleca się ostrożne strzelanie i oszczędzanie amunicji w każdej możliwej sytuacji. Pod względem amunicji, zarówno w wypadku działka jak i karabinów maszynowych, najlepiej sprawdzają się pasy amunicyjne do walki z celami naziemnymi – w ich wypadku pociski odłamkowe z działka wspierane są przez pociski przeciwpancerne z karabinów maszynowych.
 

Ogółem Jaka-3 można uznać za maszynę dość uniwersalną. Wypełni ona dowolną rolę, w jakiej się ją postawi, ale w żadnej nie będzie wyraźnie lepsza od przeciwników – samoloty amerykańskie i niemieckie lepiej sprawdza się jako samoloty do walki w pionie, zaś maszyny brytyjskie i japońskie będą nieco bardziej zwrotne. Tak czy owak, Jak-3 wciąż jest dobrym samolotem, zaś z doświadczonym pilotem za sterami może być dość twardym orzechem do zgryzienia.
 

Adam “BONKERS” Lisiewicz