'Spitfire Mk.14e z Indyjskich Sił Powietrznych' malowanie zrobione przez  Thorvald_Gerwulf | Ściągnij tutaj

Indyjskie Siły Powietrzne (Bharatiya Vāyu Senā) są głównymi siłami powietrznymi w strukturze Indyjskich Sił Zbrojnych. Ich głównym zadaniem jest ochrona przestrzeni powietrznej Indii i prowadzenie walki powietrznej w wypadku konfliktu zbrojnego. Oficjalnie ustanowione zostały 8 października 1932 roku jako siły rezerwowe brytyjskiego radży po tym, jak pierwsi indyjscy piloci powrócili ze szkolenia w bazie RAF Cranwell.
 

Indyjski pilot podczas treningu

1 kwietnia 1933 roku 6 oficerów i 9 pilotów sformowano w 1 Klucz Indyjskich Sił Powietrznych – stacjonujący w Karaczi i wyposażony w cztery dwupłatowce Westland Wapiti. Cztery lata później nowe siły przeszły chrzest bojowy w Wazistanie, gdzie użyto ich w walce przeciwko plemieniu Bhittani. Podczas, gdy sam rozwój nowej formacji był niezwykle powolny, liczba lotów cały czas wzrastała.
 

Na początku II Wojny Światowej Indie posiadały 6 kluczy rozsianych po całym kraju – wyposażone one były w różne samoloty, głównie myśliwce Westland Wapiti i bombowce Hawker Hart. W roku 1941 rozpoczęła się modernizacja – klucze wyposażono w samoloty Westland Lysander, Hawker Audax i samoloty transportowe Atlanta w celach poprawy obrony wybrzeża. Po tym, jak Japonia wypowiedziała wojnę państwom zachodu w 1941 roku,
 

Klucz Nr 4 przeniesiony został do Birmy. Jednakże podczas japońskiego rajdu w 1942 roku Klucz utracił 4 z 6 samolotów. Starty te sprawiły, iż jednostkę wyposażono w bombowce Bristol Blenheim. Bombowców Blenheim używał również 3 Klucz w czasie obrony Rangunu. Po eskalacji walk w Birmie na front przenoszono coraz więcej jednostek, wyposażonych w samoloty Westalnd Lysander i Hawker Hurricane Mk.II, używanych w celach zwiadowczych. Pod koniec wojny Indyjskie Siły Powietrzne rozrosły się do 10 Eskadr wyposażonych w myśliwce Hurricane i Spitfire.
 

Marszałek Sił Powietrznych Arjan Singh (środek) z pilotami przed Hurricane

Z mocarstwami wyposażonymi w nowoczesne samoloty Thunderbolt, Mosquito i Tempest brak nowoczesnej siły na subkontynencie był rażący. Nie miało to jednak wpływu na doświadczenia – pilotom wpajano ważność współpracy z Armią i Marynarką Wojenną. Piloci Indyjskich Sił Powietrznych walczyli dzielnie – 22 z nich odznaczonych zostało Zaszczytnymi Krzyżami Lotniczymi, zaś same siły powietrzne otrzymały przydomek „Królewskie”.
 

Po zakończeniu II Wojny Światowej rozpoczęła się szybka modernizacja – eskadry wyposażone były w myśliwce Hawker Tempest Mk II oraz samoloty transportowe C-47 Dakota. W roku 1947 Indie odzyskały niepodległość – pomimo podziału na dwa państwa, Królewskie Indyjskie Siły Powietrzne utrzymały w posiadaniu większość samolotów, a do tego zaczęły używać samolotów B-24 Liberator w roli ciężkich bombowców. 4 listopada 1948 roku Indie otrzymały dostawę pierwszych trzech myśliwców de Havilland Vampire F.Mk.3 – pierwszych z ponad 400 tego typu samolotów.
 

Indyjska załoga wchodzi do Blenheim'a przed wylotem na patrol

Po tym, jak Indie stały się republiką w styczniu 1950 roku odrzucono prefiks „Królewski” i wprowadzono używane do dziś oznaczenie. W latach 50. XX wieku Indie zakupiły multum samolotów – od samolotów szturmowych Dassault Ouragan(znanych jako Toofani) i myśliwców Mystere IVA, do myśliwców Hawker Hunter i bombowców Canberra. W pewnym momencie planowano również zakup bombowców Ił-28 – umowy jednak nie podpisano. Zakupy dokonane w latach 50. stanowiły podstawę dla Sił Powietrznych, rzuconych w wir walki z Pakistanem w latach 1962 i 1971.
 

W tym czasie najlepszym samolotem nie okazał się żaden Hawker, MiG czy Dassault, ale niepozorny Folland Gnat. Samolot ten był w owym czasie najmniejszym produkowanym myśliwcem odrzutowym – jego zwrotność była jednak znakomita. Zanyn jako „Zabójca Sabre'ów” ze względu na świetna skuteczność w walce z pakistańskimi F-86, Gnat był w tym czasie jedynym myśliwcem przechwytującym – reszta maszyn używana była jako samoloty szturmowe, odpierające we współpracy z armią natarcia pancerne Pakistanu. Do dziś Indyjskie Siły Powietrzne wzięły udział w 4 wojnach z Pakistanem i jednym konflikcie z Chinami, za każdym razem wspierając w walce Armię i Marynarkę Wojenną.
 

Autor: Rohit “crixy2312” Venkat

Poniżej prezentujemy godło Indyjskich Sił Powietrznych, pochodzące z 1947, które zostanie dodane do War Thunder w jednej z nadchodzących aktualizacji: