- For PC
- For MAC
- For Linux
- OS: Windows 7 SP1/8/10 (64 bit)
- Procesor: Dual-Core 2.2 GHz
- Pamięć: 4GB
- Karta graficzna: Karta obsługująca DirectX 10.1: Intel HD Graphics 5100 / AMD Radeon 77XX / NVIDIA GeForce GTX 660. Minimalna rozdzielczość to 720p
- Połączenie sieciowe: Internet szerokopasmowy
- Dysk twardy: 17 GB
- OS: Windows 10/11 (64 bit)
- Procesor: Intel Core i5 lub Ryzen 5 3600
- Pamięć: 16 GB lub więcej
- Karta graficzna: Karta obsługująca DirectX 11: Nvidia GeForce 1060 lub lepsza, Radeon RX 570 lub lepsza
- Połączenie sieciowe: Internet szerokopasmowy
- Dysk twardy: 95 GB
- OS: Mac OS Big Sur 11.0 lub nowszy
- Procesor: Core i5, minimum 2.2GHz (Xeon nie jest wspierany)
- Pamięć: 6 GB
- Karta graficzna: Intel Iris Pro 5200 (Mac) lub podobna od AMD/Nvidia. Minimalna rozdzielczość to 720p.
- Połączenie sieciowe: Internet szerokopasmowy
- Dysk twardy: 17 GB
- OS: Mac OS Big Sur 11.0 lub nowszy
- Procesor: Intel Core i7 (Xeon nie jest wspierany)
- Pamięć: 8 GB
- Karta graficzna: Radeon Vega II lub lepsza
- Połączenie sieciowe: Internet szerokopasmowy
- Dysk twardy: 95 GB
- OS: Ostatnie wydania 64bit Linux
- Procesor: Dual-Core 2.4 GHz
- Pamięć: 4 GB
- Karta graficzna: NVIDIA 660 z nowymi sterownikami (nie starsze niż 6 miesięcy) / podobna od AMD z nowymi sterownikami (nie starsze niż 6 miesięcy) (minimalna rozdzielczość to 720p) ze wsparciem Vulkan
- Połączenie sieciowe: Internet szerokopasmowy
- Dysk twardy: 17 GB
- OS: Ubuntu 20.04 64bit
- Procesor: Intel Core i7
- Pamięć: 16 GB
- Karta graficzna: NVIDIA 1060 nowymi sterownikami (nie starsze niż 6 miesięcy) / podobna od AMD z nowymi sterownikami (nie starsze niż 6 miesięcy) (minimalna rozdzielczość to 720p) ze wsparciem Vulkan
- Połączenie sieciowe: Internet szerokopasmowy
- Dysk twardy: 95 GB
'Spitfire Mk.14e z Indyjskich Sił Powietrznych' malowanie zrobione przez Thorvald_Gerwulf | Ściągnij tutaj
Indyjskie Siły Powietrzne (Bharatiya Vāyu Senā) są głównymi siłami powietrznymi w strukturze Indyjskich Sił Zbrojnych. Ich głównym zadaniem jest ochrona przestrzeni powietrznej Indii i prowadzenie walki powietrznej w wypadku konfliktu zbrojnego. Oficjalnie ustanowione zostały 8 października 1932 roku jako siły rezerwowe brytyjskiego radży po tym, jak pierwsi indyjscy piloci powrócili ze szkolenia w bazie RAF Cranwell.
Indyjski pilot podczas treningu |
1 kwietnia 1933 roku 6 oficerów i 9 pilotów sformowano w 1 Klucz Indyjskich Sił Powietrznych – stacjonujący w Karaczi i wyposażony w cztery dwupłatowce Westland Wapiti. Cztery lata później nowe siły przeszły chrzest bojowy w Wazistanie, gdzie użyto ich w walce przeciwko plemieniu Bhittani. Podczas, gdy sam rozwój nowej formacji był niezwykle powolny, liczba lotów cały czas wzrastała.
Na początku II Wojny Światowej Indie posiadały 6 kluczy rozsianych po całym kraju – wyposażone one były w różne samoloty, głównie myśliwce Westland Wapiti i bombowce Hawker Hart. W roku 1941 rozpoczęła się modernizacja – klucze wyposażono w samoloty Westland Lysander, Hawker Audax i samoloty transportowe Atlanta w celach poprawy obrony wybrzeża. Po tym, jak Japonia wypowiedziała wojnę państwom zachodu w 1941 roku,
Klucz Nr 4 przeniesiony został do Birmy. Jednakże podczas japońskiego rajdu w 1942 roku Klucz utracił 4 z 6 samolotów. Starty te sprawiły, iż jednostkę wyposażono w bombowce Bristol Blenheim. Bombowców Blenheim używał również 3 Klucz w czasie obrony Rangunu. Po eskalacji walk w Birmie na front przenoszono coraz więcej jednostek, wyposażonych w samoloty Westalnd Lysander i Hawker Hurricane Mk.II, używanych w celach zwiadowczych. Pod koniec wojny Indyjskie Siły Powietrzne rozrosły się do 10 Eskadr wyposażonych w myśliwce Hurricane i Spitfire.
Marszałek Sił Powietrznych Arjan Singh (środek) z pilotami przed Hurricane |
Z mocarstwami wyposażonymi w nowoczesne samoloty Thunderbolt, Mosquito i Tempest brak nowoczesnej siły na subkontynencie był rażący. Nie miało to jednak wpływu na doświadczenia – pilotom wpajano ważność współpracy z Armią i Marynarką Wojenną. Piloci Indyjskich Sił Powietrznych walczyli dzielnie – 22 z nich odznaczonych zostało Zaszczytnymi Krzyżami Lotniczymi, zaś same siły powietrzne otrzymały przydomek „Królewskie”.
Po zakończeniu II Wojny Światowej rozpoczęła się szybka modernizacja – eskadry wyposażone były w myśliwce Hawker Tempest Mk II oraz samoloty transportowe C-47 Dakota. W roku 1947 Indie odzyskały niepodległość – pomimo podziału na dwa państwa, Królewskie Indyjskie Siły Powietrzne utrzymały w posiadaniu większość samolotów, a do tego zaczęły używać samolotów B-24 Liberator w roli ciężkich bombowców. 4 listopada 1948 roku Indie otrzymały dostawę pierwszych trzech myśliwców de Havilland Vampire F.Mk.3 – pierwszych z ponad 400 tego typu samolotów.
Indyjska załoga wchodzi do Blenheim'a przed wylotem na patrol |
Po tym, jak Indie stały się republiką w styczniu 1950 roku odrzucono prefiks „Królewski” i wprowadzono używane do dziś oznaczenie. W latach 50. XX wieku Indie zakupiły multum samolotów – od samolotów szturmowych Dassault Ouragan(znanych jako Toofani) i myśliwców Mystere IVA, do myśliwców Hawker Hunter i bombowców Canberra. W pewnym momencie planowano również zakup bombowców Ił-28 – umowy jednak nie podpisano. Zakupy dokonane w latach 50. stanowiły podstawę dla Sił Powietrznych, rzuconych w wir walki z Pakistanem w latach 1962 i 1971.
W tym czasie najlepszym samolotem nie okazał się żaden Hawker, MiG czy Dassault, ale niepozorny Folland Gnat. Samolot ten był w owym czasie najmniejszym produkowanym myśliwcem odrzutowym – jego zwrotność była jednak znakomita. Zanyn jako „Zabójca Sabre'ów” ze względu na świetna skuteczność w walce z pakistańskimi F-86, Gnat był w tym czasie jedynym myśliwcem przechwytującym – reszta maszyn używana była jako samoloty szturmowe, odpierające we współpracy z armią natarcia pancerne Pakistanu. Do dziś Indyjskie Siły Powietrzne wzięły udział w 4 wojnach z Pakistanem i jednym konflikcie z Chinami, za każdym razem wspierając w walce Armię i Marynarkę Wojenną.
Autor: Rohit “crixy2312” Venkat