Samolot Beaufighter został stworzony na podstawie projektu bombowca Beufort, który był bezpośrednią kontynuacją konstrukcji bombowca Blenheim. Z pomocą Ministerstwa Lotnictwa, prototyp Beufightera typ 156 odbył swój pierwszy lot w lipcu 1939 roku, zaledwie osiem miesięcy po zatwierdzeniu specyfikacji technicznej.

Poprzednik Beaufightera, Bristol Beaufort.

Wstępne projektowanie rozpoczęło się z końcem roku 1938 w fabryce Bristola w Filton. Założeniem było stworzenie myśliwca o wysokich osiągach i dużym zasięgu, aby wypełnić lukę, którą zauważono w lotniczym parasolu ochronnym Anglii i terytoriów zależnych. Tak jak wiele innych projektów dwusilnikowych myśliwców z tego czasu, Beaufighter ze swoją wysoką wydajnością, dużym zasięgiem i dużą wytrzymałością, został sklasyfikowany jako ciężki myśliwiec i samolot przechwytujący bombowce.

Pomimo śmierci Franka Barnwella, projektanta bombowca Bristol Blenheim, który zginął w katastrofie lotniczej w sierpniu 1938 roku, fabryka Bristola podjęła się budowy czterech prototypów. Aby skrócić czas powstania projektu i nakłady pracy z tym związane, postanowiono zmodyfikować konstrukcję bombowca Bristol Beufort poprzez zmianę nosa i kadłuba na całej długości. Założenia projektowe obejmowały również zamontowanie czterech działek 20 mm i mocniejszych silników – Bristol Hercules.

Bristol Typ 156 Beaufighter na płycie lotniska, uzbrojony w rakiety.

Pierwszy prototyp, Beaufighter Typ 156, odbył swój dziewiczy lot 17 lipca 1939 roku, a w okolicach maja 1940 roku nastąpiły loty kolejnych trzech wersji rozwojowych. Dzięki temu wprowadzono kilka zmian w projekcie, m.in. przeniesiono chłodnicę oleju z góry osłon silników na środek zewnętrznej krawędzi natarcia skrzydła, a turbodoładowane silniki Bristol Hercules zostały przeniesione nieznacznie do przodu, aby zniwelować powstające wibracje. Po wielu testach samolot został zatwierdzony do budowy — szczęśliwie się złożyło, gdyż pierwsze zamówienia zostały już złożone.

Pierwszą wersją produkcyjną była 1F, zbudowana w zakładach Filton oraz nowej fabryce Weston-Super-Mare. Wariant Mk. 1F był wyposażony w pierwszą serię zestawu lotniczych radarów służących do przechwytywania. Pierwszy taki samolot został przyjęty do służby w RAF 12 sierpnia 1940 roku, a pierwsze loty operacyjne miały miejsce w nocy 4 września.

Pierwsze zanotowane zestrzelenie przypisane Beufighterowi (z użyciem radaru) miało miejsce 19 listopada i ofiarą był Ju-88 zestrzelony przez członka eskadry nr 604.

Kanadyjskie Beaufightery podczas lotu

Beufighter był jednym z kilku samolotów, które były używane przez cały okres wojny. Nie tylko w swej pierwotnej roli nocnego myśliwca, ale także będąc pod komendą Dowództwa Wybrzeża spełniał funkcje myśliwca bombowego, torpedowego, a nawet łowcy okrętów podwodnych.

Różne warianty służyły na Morzu Śródziemnym i w Afryce Północnej – nękając transporty morskie – oraz nad wysuszonym bezkresem Sahary, w Europie prowadziły ostatnie loty operacyjne, m.in. atakując transporty morskie w Skagerrak.

Na Pacyfiku, od Indii po Guadalcanal, przerywały istotne linie zaopatrzeniowe armii Japońskiej atakując żeglugę, lotnictwo, magazyny czy personel naziemny. Spuścizną tej maszyny są słuszne przydomki nadane przez ludzi, którzy walczyli za ich sterami, jak Wielki, Śmiały i Krzepki czy Dziesięciolufowa Groza.

Zespół War Thunder