ERA I: SBD-3 Dauntless Masa serii:   ~ 1.1 kg/s Prędkość:   ~ 405 km/h na 4500 m Pułap:   ~ 8,000 m Uzbrojenie:   2x 12.7 mm M2 Browning   2x 7.7 mm M1919   (wieżyczka)   1x 1000 lbs AN-M65(A1)   2x 100 lbs AN-M30

Marynarka Stanów Zjednoczonych wraz z Korpusem Piechoty Morskiej były podczas okresu międzywojennego prekursorami wykorzystania techniki bombardowania z lotu nurkowego. Jednostki te zamawiały wówczas niewielkie partie bombowców różnorakiej proweniencji, w tym z zakładów Northropa. Do 1939 roku w ich parku maszyn znajdował się szeroki wachlarz dwupłatowców i samolotów jednopłatowych, ale żaden nie był w pełni satysfakcjonujący w swojej roli. Wytwórnia Northropa została przejęta przez firmę Douglas Aircraft Company i zajmowała się konstrukcją usprawnionej wersji samolotu BT-1 (jak Bomber manufactured by Northrop, czyli bombowiec wytwarzany przez Northropa, nie mylić z radzieckimi czołgami szybkobieżnymi!). Teraz płatowiec został oznaczony skrótem SBD (Scout Bomber manufactured by Douglas, czyli bombowiec zwiadowczy produkcji Douglasa) i opatrzony mianem „Dauntless”, znaczącym po angielsku Nieustraszony.

W SBD usunięto problemy związane ze sterownością płatowca BT-1, ale zachowano perforowane dzielone klapy używane podczas niemal pionowego nurkowania jako hamulce aerodynamiczne, niezbędne do precyzyjnych ataków bombowych. Niewielkie partie SBD-1 i SBD-2 posłużyły do przeprowadzenia prób, natomiast kolejne modyfikacje dotyczyły już maszyn będących w gotowości bojowej, a w ich skład wchodziło dodanie opancerzenia, kuloodpornej owiewki oraz samouszczelniających się zbiorników paliwa. Będący owocem tych prac samolot SBD-3 dopiero wchodził do służby, kiedy Japonia przypuściła atak na Pearl Harbor w grudniu 1941 roku.

Podobnie jak na kartach historii, i w War Thunder atak z lotu nurkowego pozwala na precyzyjne wymierzenie ładunku bomb. Dauntlessy zwykle rozpoczynały podejście do celu z wysokości 10 000-15 000 stóp (około 3000-4500 metrów). Pilot zamykał przepustnicę i wypuszczał hamulce aerodynamiczne (domyślnie odpowiada za nie klawisz H w War Thunder), a następnie pochylał dziób, przystępując do nurkowania pod kątem około 70 stopni. Bomby były zwalniane na wysokości między 1500 a 500 stóp (450 do 150 metrów), hamulce były chowane, a przepustnica ponownie otwierana, gdy maszyna była wyprowadzana z nurkowania. Metoda ta sprawdzi się w Trybie Realistycznym i Symulacyjnym, a w Zręcznościowym gracze mogą skorzystać z wygód oferowanych przez uproszczenia i nie kłopotać się obsługą hamulca aerodynamicznego, gdyż nie ma ryzyka przeciążenia konstrukcji samolotu, jednak mimo wszystko te powierzchnie aerodynamiczne mogą przydać się do wytracenia prędkości — takie działanie pozwoli dokładniej wycelować bomby.

Najchwalebniejsze chwile SBD-3 bez wątpienia miały miejsce podczas bitwy o Midway. Bombowce nurkujące zatopiły cztery lotniskowce Cesarskiej Marynarki Wojennej Wielkiej Japonii. To druzgoczące uderzenie było punktem zwrotnym w wojnie na pacyficznym teatrze działań. Morskie mapy nie należą do najczęściej spotykanych w War Thunder, ale gdy zostaną wylosowane, to Dauntless może pokazać swoje szerokie możliwości, operując z lotniskowców i atakując nieprzyjacielskie okręty I rangi.  SBD bazowały także na lądzie, głównie tworząc rdzeń eskadr bombowych Piechoty Morskiej aż do 1945 roku, zapewniając bliskie wsparcie sojusznikom w naziemnej wojnie na wyspach Pacyfiku. Te działania można odtworzyć w ramach misji uderzenia na cele naziemne: 1000-funtowa bomba Dauntlessa świetnie sprawdza się przeciw wrogim bunkrom, a para karabinów maszynowych Browninga kalibru 0,50 cala pozwala rozprawić się z lekko opancerzonymi celami, czyli artylerią (w tym przeciwlotniczą), a także samochodami pancernymi.

ZALETY I WADY:

Karabiny maszynowe to także solidne uzbrojenie przeciw samolotom, zwłaszcza tym należącym do I ery. Jeśli uda się podejść przeciwnika, Dauntless okazuje się być niezgorszym improwizowanym myśliwcem. Chociaż informacje trudno zweryfikować, liczby sugerują, że SBD-3 ma na koncie więcej zestrzeleń niż strat, co stanowi prawdziwie imponujące dokonanie dla bombowca! Próba ucieczki przed wrogimi myśliwcami nie jest najlepszym pomysłem, płatowiec nie bez powodu nosił ironiczne miano Szybkiej Trójki (ang. Speedy Three), był też określany dowcipnym rozwinięciem skrótu Slow But Deadly, czyli: powolny, lecz zabójczy. Pokręcone uniki, raptowne manewry i niespodziewane wykorzystywanie hamulców aerodynamicznych pozwalają zgubić przeciwnika, a para defensywnych karabinów maszynowych kalibru 0,30 cala obsługiwanych przez tylnego strzelca pokładowego (pełniącego również rolę radiooperatora) też przychodzi w sukurs. Hamulce aerodynamiczne przydają się także w misjach Dominacji w Trybie Zręcznościowym, by szybko wytracić prędkość podczas podejścia do lądowania na lotnisku upatrzonym do przejęcia dla swojej drużyny.

Dauntless miał być doraźnym rozwiązaniem, marynarka wolała szybszego Helldivera SB2C, zdolnego w dodatku przenosić większy ładunek uzbrojenia. Choć pierwszy lot odbył już w roku 1940, problemy wieku dziecięcego sprawiły, że SB2C nie wykonywał zadań bojowych aż do listopada 1943 roku. Powstawały więc kolejne odmiany SBD: 4, 5 i 6 — ostatnie z silnikami o większej mocy. Armia złożyła zamówienie na wersję bazującą na lądzie, znaną jako A-24 Banshee, jednak nigdy nie przekonała się do bombardowania z lotu nurkowego, maszyny więc nie były intensywnie wykorzystywane. Dauntlessy brały udział we wszystkich istotnych starciach, w których obie strony używały lotniskowców, a po zakończeniu globalnego konfliktu nadal latały bojowo we francuskiej marynarce operującej w Indochinach. To adekwatne dopełnienie, wszak pierwsze SBD-3 zostały zamówione w 1940 roku właśnie przez Francję, a po jej upadku zostały skierowane do marynarki wojennej USA.

SBD-3 to samolot przyjemny w pilotażu, a maszyna zarazem stanowi dobre wprowadzenie do linii zawierającej bombowce nurkujące w drzewku Stanów Zjednoczonych. Dzięki wszechstronności pozwalającej mierzyć się z przeciwnikami na ziemi i w powietrzu maszynę tę zawsze warto mieć w odwodzie.

Autor: John „Zoso” Moore

Chcecie dowiedzieć się więcej o maszynach z War Thunder? Odwiedźcie nasze Profile Pojazdów!