Trójbarwny kamuflaż używany przez Hiszpańskie Siły Powietrzne, przełom 1942-1943 r.
Możesz go zakupić za 200  lub zdobyć zestrzeliwując 70 graczy

War Thunder.. 

W War Thunder He 112 B-0 jest niemieckim myśliwcem I ery z klasyfikacją bitewną wynoszącą 2,3 i reprezentuje najbardziej zaawansowany wariant tej konstrukcji (tuż po He 112 V1 oraz wyposażonym w działko He 112 A-0). Na jego uzbrojenie składają się zamontowane w bocznych osłonach silnika dwa karabiny maszynowe MG 17 kalibru 7,92 mm z zapasem amunicji wynoszącym 500 pocisków na karabin oraz dwa umieszczone w skrzydłach działka MG FF kalibru 20 mm z zapasem 60 pocisków na działko. Na wysokości 3000 metrów jest on w stanie rozpędzić się do 500 km/h, a na poziomie morza do 465 km/h. Z prędkością wznoszenia wynoszącą 11,45 m/s osiąga on wysokość 3000 metrów w 4 minuty i 22 sekundy, a pełny zakręt w płaszczyźnie poziomej i pionowej wykonuje w 13 sekund. Prędkość krytyczna, przy której ulega zniszczeniu, wynosi 690 km/h.

Podgląd rozmieszczenia poszczególnych modułów oraz załogi w samolocie He 112B-0

W grze He 112 B-0 jest typowym przeciętniakiem. Jak na swoją klasyfikację bitewną dysponuje dość dobrą prędkością, jednak nie dorównuje radzieckim ŁaGG-om i Jakom oraz amerykańskim Buffalo i Hawkom, które są jego najczęstszymi przeciwnikami. Mimo iż jest bardzo zwrotny, w walce kołowej nie może równać się z dwupłatami i lekkimi myśliwcami japońskimi — A5M4 i Ki-27. Szybkość wznoszenia też nie jest nadzwyczajna, ale prędkość krytyczna wynosząca 690 km/h nie jest wartością, która odstaje od wyników innych przedstawicieli myśliwców I ery. Najsilniejszą stroną He 112 B-0 jest uzbrojenie — dokładnie takie samo jak w Bf 109 E-3. Dwa działka kalibru 20 mm wspomagane przez dwa karabiny maszynowe o dużej szybkostrzelności sprawiają, że klasyfikacja bitewna wynosząca 2,3 nie jest tu na wyrost i mimo dość ograniczonej ilości amunicji i gorszej balistyki działek MG FF łatwo można zadać bolesne obrażenia innym lekkim myśliwcom I ery. He 112 B-0 sprawdza się również jako łowca bombowców I ery, bowiem żaden z nich nie jest w stanie przeciwstawić się sile ognia dwóch działek.

Wziąwszy pod uwagę wszystkie wady i zalety, He 112 B-0 najlepiej sprawdza się w roli wszechstronnego myśliwca. Jeśli napotkasz na swej drodze zwrotny dwupłat, wykorzystaj przewagę prędkości, natomiast jeśli podejmiesz walkę z szybkim, lecz bardziej ociężałym płatowcem, wypracuj sobie przewagę w walce kołowej. Gdy spotkasz bombowiec, niech nie drgnie Ci palec na spuście — siła ognia tego samolotu sprawia, że łatwo poradzisz sobie z takim przeciwnikiem. He 122 B-0 dostarczy ci sporą porcję zabawy i pomoże rozwinąć umiejętności pilotażu przed zbadaniem jego następcy — Bf-109 B-1/L — pierwszego przedstawiciela legendarnej linii myśliwców Bf 109.

.. i nieco historii:

W 1934 roku Heinkel Flugzeugwerke rozpoczęło prace nad samolotem, który miał wziąć udział w konkursie na nowoczesny myśliwiec organizowanym przez Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy. Dużą część inspiracji zaczerpnięto z samolotu pasażerskiego i pocztowego Heinkel He 70 „Blitz” zaprojektowanego przez braci Günther. W chwili wprowadzenia do służby w 1933 roku był on konstrukcją bardzo nowoczesną jak na swoje czasy, bowiem posiadał w pełni metalowy kadłub, podwozie chowane w locie oraz skrzydła typu „odwrócona mewa” o eliptycznym kształcie. 

Prototyp He 112 podczas lotu testowego.

He 70 mógł osiągnąć 360 km/h, co było bliskie wymaganiom ministerstwa. Wszystkie te zalety sprawiały, że stał się on wspaniałą bazą dla nowego myśliwca i projektanci chcieli to wykorzystać. Prowadzone przez nich prace doprowadziły do powstania He 112, będącego de facto pomniejszonym odpowiednikiem He 70, z którego zaczerpnął metalową konstrukcję, skrzydła oraz podwozie. Pierwszy prototyp, do którego napędu posłużył brytyjski silnik rzędowy Rolls-Royce Kestrel Mk.IIS, ukończono we wrześniu 1935 roku i oznaczono jako He 112 V1. Po kilku zmianach konstrukcyjnych polegających na m.in. skróceniu skrzydeł i zastosowaniu silnika Jumo 210C wraz z trójłopatowym śmigłem powstał He 112 V2, a ostatni prototyp He 112 V3 posiadał już zamkniętą kabinę pilota.

Gdy ze względu na zbyt słabe osiągi zdyskwalifikowano z konkursu Arado i Focke-Wulfa, było już wiadomo, że jego zwycięzcą zostanie He 112 lub Bf 109 Willy’ego Messerschmitta. Ostatecznie zwyciężył ten drugi. W bezpośrednim porównaniu Heinkel okazał się zwrotniejszy, natomiast Bf 109 szybszy a także tańszy i łatwiejszy w produkcji. Prac nad He 112 jednak nie zaprzestano. Prototypy i niewielka liczba powstałych samolotów doczekała się najbardziej zaawansowanego wariantu He 112 B, który został skierowany na eksport.

He 112 używany przez Rumuńskie Siły Powietrzne

Pierwsza wersja serii B, która jest tematem tego artykułu, została oznaczona jako He 112 B-0. Charakteryzowała się przeprojektowanym kadłubem, nową konstrukcją steru i statecznika pionowego oraz kroplową osłoną kabiny, która była bardzo nowoczesnym rozwiązaniem jak na swoje czasy i oferowała pilotowi wyśmienitą widoczność w porównaniu do masowo stosowanych wówczas konstrukcji ramowych. Samolot napędzał silnik Jumo 210C dysponujący mocą 631 KM, a na uzbrojenie składały się dwa karabiny maszynowe MG 17 kalibru 7,92 mm zamontowane w bocznych osłonach silnika oraz dwa zasilane magazynkami bębnowymi działka MG FF kalibru 20 mm umieszczone w skrzydłach.

Pierwszym odbiorcą samolotów He 112 B zostało w 1938 roku Cesarstwo Japonii, zamawiając 30 egzemplarzy tego modelu. Jednak ze względu na niewystarczającą zwrotność w porównaniu do rodzimych myśliwców skierowano je do jednostek treningowych i nigdy nie zostały użyte w walce. Dwanaście sztuk trafiło do Hiszpanii, gdzie w niewielkiej liczbie wykorzystywano je operacyjnie podczas trwania hiszpańskiej wojny domowej. Pozostały one w służbie nawet po zakończeniu konfliktu, a godnym odnotowania jest osiągnięcie, jakiego dokonał pilot hiszpańskich sił powietrznych 3 marca 1943 roku, gdy siedząc za sterami He 112 B uszkodził P-38 Lightninga.

Wycofano je ze służby w latach 50. Największymi odbiorcami Heinklów zostały jednak Węgry i Rumunia — He 112 B-1/U2 w malowaniach właśnie tych dwóch krajów jest dostępny w War Thunder jako samolot premium. Węgierskie egzemplarze rzadko były używane w służbie i prawdopodobnie wszystkie zostały zniszczone podczas alianckich nalotów bombowych w 1944 roku, natomiast rumuńskie uczestniczyły we wczesnej fazie Operacji Barbarossa, później wykorzystywano je w atakach na cele naziemne, a służbę zakończyły jako samoloty w jednostkach treningowych.

Autor: Jan „RayPall“ Kozák

W jednej z nadchodzących aktualizacji, wprowadzimy do War Thunder poniższe godła jednostek: 

'Greyhound' oznaczenie używane przez  1a Esquadrilla, Grupo 27	Oznaczenie używane przez  Grupul 5 Vanatoare

Grafikę przygotował Jej 'CharlieFoxtrot' Ortiz

Jakie są Wasze doświadczenia w walce z myśliwcami ze stajni Heinkela?