Rakieta V-1 atakowana przez Spitfire F Mk XVI | Misja jest dostępna w zakładce Bitwy Niestandardowe

W roku 1943 Niemcy rozpoczęły we Francji budowę stanowisk mających służyć jako bazy dla broni V. Jednakże, w tym czasie Francja była nieustannie obserwowana przez Aliantów. Aliancki zwiad fotograficzny wykonywał regularne loty nad Francją, zaś wkrótce udało się zrobić zdjęcia tych nowych stanowisk. Brytyjczyków początkowo to zdumiało, jednakże wkrótce nadpłynęły raporty wywiadu sugerujące, iż nowe stanowiska mają coś wspólnego z broniami typu V. Nie wiedząc dokładnie, do czego miały służyć te stanowiska, aczkolwiek wiedząc, iż ich działanie może być zagrożeniem, RAF rozpoczął operacje ofensywne wymierzone w nowe bazy.

Zasięg operacji "Kusza" w styczniu 1944r.

Oryginalnie operacje te określano kryptonimem "Bodyline", jednakże w listopadzie 1943 roku kryptonim ten zmieniono na "Crossbow" ("Kusza"). Loty bojowe, w przeciwieństwie do misji "Rhubarb" ("Rabarbar"), mogły być wykonywane dowolnym samolotem. Pierwszą misją pod tym kryptonimem był zmasowany atak powietrzny na ośrodek badań w Peenemünde. Niedługo nad bazami we Francji, nazwanych "Ski Sites" ("Stokami narciarskimi") zaczęły pojawiać się angielskie bombowce; wśród nich była nowo sformowana 617 Eskadra. Ta sama eskadra otrzymała wkrótce nową broń: bombę Tallboy. Szybko wykorzystano ją do ataków na bazy działa V-3 w Mimoyecques i na fabrykę rakiet balistycznych V-2 w Watten. Obydwie te bazy zostały kompletnie zniszczone dzięki niezwykłemu wynalazkowi Barnesa Wallisa i celności 617 Eskadry.
 

Po zniszczeniu stanowisk stałych Niemcy rozpoczęli korzystanie z wyrzutni ruchomych. Można było je szybko rozstawić, odpalić rakietę i uciec przed bombowcami RAF. W odpowiedzi na to Brytyjczycy rozpoczęli prace nad ulepszeniem systemu obrony przeciwlotniczej w kraju. Pierwszą bariera dla latających bomb V1, których w kierunku Wysp wystrzelono ponad 8000,  były myśliwce wykonujące ofensywne wymiatania myśliwskie. Drugą linia obrony były baterie przeciwlotnicze obsługiwane przez członków Home Guard. Ostatnia linię obrony stanowiły balony zaporowe. W celach obrony przed V1 używano najszybszych dostępnych myśliwców, którym często udawało się doganiać i niszczyć te pociski. Wielu weteranów wspominało, iż aktu zniszczenia rakiety V1 przez przechylenie skrzydła dokonano tylko raz ze względu na ogromne ryzyko. Te środki obronne były jednak bezużyteczne przeciwko rakietom balistycznym V2.

Myśliwiec Spitfire starający się skrzydłem wytrącić z kursu lecącą rakietę V-1

Brytyjczykom udało się wymyślić jeden sposób na niszczenie rakiet V2. Po wykryciu startu rakiety przez radar, baterie dział przeciwlotniczych kal. 93 mm miały ostrzeliwać tor lotu pocisku. Jednakże, prawdopodobnie ze względu na zbyt wolny czas reakcji maszyn i ludzi w 1944 roku projekt zarzucono. Zamiast tego zastosowano inny środek – ofensywne wymiatania myśliwskie rejonów, z których operowały mobilne wyrzutnie. Przeprowadzały je najczęściej myśliwce Spitfire z podwieszonymi bombami.
 

14 lutego 1945 nieopodal Wassenaar klucz myśliwców Spitfire Mk.XVI z 602 Eskadry wykonywał takiego typu misję. Po pierwszym ataku piloci zawrócili, aby przygotować się do kolejnego, gdy nagle rakieta wzniosła się w powietrze jedynie ok. 600 metrów od nich! Jeden z pilotów, Thomas "Cupid" Love, natychmiast wystrzelił serię w stronę startującej rakiety. Na szczęście dla Brytyjczyków ogień był niecelny – eksplozja rakiety zniszczyłaby z pewnością wszystkie biorące udział w ataku myśliwce.
 

Jeśli chcecie sprawdzić się jako piloci walczący z niemieckimi rakietami V-1, sprawdźcie opcję Bitwy Niestandardowe, gdzie znajdziecie specjalną misję Test Broni!
 

David "Listy" Lister