Druga inwazja na Europę.

Większość ludzi pamięta słynny D-Day – lądowanie aliantów w Normandii. Jednak mało kto wie, iż plany oponowały za dwoma desantami we Francji. Pierwotnie miały to być operacje Anvil i Overlord. Dragoon miał pokrywać się z lądowaniem w Normandii, jednak atak został opóźniony z powodu spowolnionego rozwoju sytuacji na włoskim froncie, jak również z powodu braku możliwości użycia okrętów desantowych w tym sektorze.

15 września 1944 roku siły inwazyjne liczyły 887 okrętów, 2000 samolotów, oraz 18 000 pojazdów. Wyruszyły one z portów na Korsyce w kierunku portów na riwierze francuskiej. Alianci za cel obrali sobie wybrzeże Var, na wschód od Tulonu, gdzie siły niemieckie, oraz rządu w Vichy, pomimo silnego wzmocnienia zostały totalnie zaskoczone.

Przed rozpoczęciem inwazji w południowej Francji, Luftwaffe otrzymało wsparcie w kilku miejscach, ktore były szczególnie narażone przez znikomą liczbę jednostek broniących lotniska. Niemiecki Fliegerdivision 2 razem ze Sztabem w Montfin, jak i również Grupa Armii G (pod dowództwem gen. Blaskowitz’a) stacjonował w tym malowniczym miejscu. Jednakowoż tylko 11. Dywizja Pancerna pozostawała w czasie w pełnej gotowości i zdolności do walki, dzięki odpowiedniemu zaopatrzeniu całej Grupy Armii.  

Lądowania w dniu 15 sierpnia były wspierane z morza i powietrza. Walki na plaży Camel okazały się najcięższe, było to widoczne zwłaszcza na plaży Camel – Red w pobliżu miasta Saint-Raphael, gdzie pomimo dominacji brytyjskich Hellcatów lądowanie musiało odbyć się w innych częściach plaży. Na statki przez dzień i noc spadały bomby i torpedy niemieckich bombowców, osłanianych przez myśliwce. Był to drastyczny kontrast w porównaniu z lądowaniem w Normandii, co było widoczne na ziemi. Podczas, gdy obrona załamała się i Wehrmacht rozpoczął odwrót, wojna w powietrzu miała jedynie na celu opóźnienie przez niemieckich pilotów natarcia aliantów. Po fakcie generał Eisenhower zauważył, że gdyby wiedział, jak niewielkie siły składały się na niemiecką Grupę Armii, rzuciłby do walki znacznie więcej żołnierzy i wydał znacznie bardziej ofensywne rozkazy.

Lądowanie na południu pozwoliło aliantom na użycie portów śródziemnomorskich zlokalizowanych na francuskiej Riwierze, a także na otwarcie przyczółka, z którego wojska aliancie były w stanie wyzwolić południową Francję, jednym uderzeniem rozbijając w proch i pył rząd Vichy.

Lądowania miały miejsce w 3 strefach:

Alpha (Cavalaire-sur-Mer)

Delta (Saint-Tropez)

Camel (Saint-Raphaël)

23 czerwca 1944

Churchill, z mieszanymi uczuciami, poddaje się presji Amerykanów i nakazuje wykonanie operacji "Anvil" ("Kowadło" – proponowana amerykańsko-francuska inwazja na południe Francji).

2 lipca 1944

Generał Sir Henry Maitland Wilson (Głównodowodzący Sił Alianckich w basenie Morza Śródziemnego) otrzymuje rozkazy z Londynu dotyczące inwazji na Prowansję. Kryptonim operacji zmieniony został przez premiera Churchilla na «Dragoon».

20 lipca 1944

Francuskie oddziały zostają wycofane z frontu we Włoszech celem udziału w ataku na południe Francji.

21 lipca 1944

Francuski Korpus Ekspedycyjny i amerykański VI Korpus zostają wycofane z frontu włoskiego celem przygotowań do inwazji.

15 sierpnia 1944

Rozpoczyna się operacja "Dragoon". Tego samego dnia oddziały 15 regimentu piechoty z 3 amerykańskiej Dywizji Piechoty zdobywają Saint-Tropez

21 sierpnia 1944

Pierwsza Armia Francuska okrąża Tulon.

23 sierpnia 1944

Jednostki amerykańskie z północy i francuskie z południa spotykają się w Bordeaux.

24 sierpnia 1944

Siły alianckie wyzwalają Cannes.

26 sierpnia 1944

Francuskie oddziały zdobywają Tarascon i Avignon.

27 sierpnia 1944

Poddają się ostatni niemieccy żołnierze broniący Tulonu.

28 sierpnia 1944

Niemiecki garnizon w Marsylii poddaje się oddziałom francuskim.

29 sierpnia 1944

Oddziały francuskie zdobywają Montélimar.

3 września 1944

Oddziały amerykańskie i francuskie docierają do Lyonu.