Od Piątku, 20 września, 20:00 do Niedzieli, 22 września, 20:00

Do 70% zniżki na wszystkie maszyny spod znaku Jakolewa

25% zniżki na konwersję PD we wszystkich nacjach.

Koldunow wstąpił do Armii Czerwonej w 1941 roku. Ukończył Wojskową Akademię Lotniczą w Kaczy w roku 1943 i dołączył do 866. Regimentu Myśliwskiego (866 IAP), latając myśliwcem Jak w południowych częściach frontu wschodniego w maju 1943 roku. Był pilotem, dowódcą lotu i dowódcą dywizjonu 866. Regimentu Myśliwskiego (288. Dywizja Myśliwska, 17.Armia Powietrzna).

Pod koniec maja 1944 roku, kapitan A. Koldunow wykonał 223 wylotów, brał udział 45 walkach powietrznych, zniszczył 15 maszyn wroga osobiście i jednego w grupie.

Na mocy dekretu Prezydium Najwyższego Sowietu z 2 sierpnia 1944 za wyniki w walce, odwagę i dzielność, Aleksander Kołdunow został odznaczony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego, Orderem Lenina i medalem Złotej Gwiazdy (№ 3464).

Podczas wojny, Major A. Kołdunow brał udział w 412 wylotach, 96 bitwach powietrznych i osobiście zestrzelił 46 samolotów wroga.

Na mocy dekretu Prezydium Najwyższego Sowietu z 23 lutego 1948 roku, za odwagę i heroizm przeciwko nazistowskim najeźdźcom, Aleksander Kołdunow został odznaczony drugim medalem Złotej Gwiazdy (№ 84/II).

Po wojnie Kołdunow dowodził regimentem myśliwskim i dywizją myślkiwską; był dowódcą Rejonu Obrony Powietrznej w Baku. W 1952 roku ukończył Akademię Sił Powietrznych, zaś w 1960 — Generalną Akademię Sztabową.

Od sierpnia 1970 do grudnia 1975, generał-porucznik lotnictwa A. Kołdunow dowodził jednostkami Orderu Lenina Moskiewskiego Rejonu Obrony Powietrznej. W 1971 został awansowany do rangi generała - pułkownika. W grudniu 1975 był zastępscą dowódcy Sił Obrony Powietrznej , a od 1978 do 1987— Dowódcą Sił Obrony Powietrznej i zastępcą Ministra Obrony. Od 1987 roku — na emeryturze.

28 października, 1977 został marszałkiem a 31 października,1984— otrzymał awans na najwyższy stopień wojskowy – Marszałka Lotnictwa.

Od 1981 był członkiem Komitetu Centralnego KPZR (był deputowanym w latach 1971-1976). Został wybrany na deputowanego Najwyższego Sowietu na okres od 9. do 11. zebrania.  Mieszkał w Moskwie. Zmarł 7 czerwca 1992 roku po długiej i ciężkiej chorobie. Został pochowany w Moskwie na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Został odznaczony trzema Orderami Lenina, 6 Orderami Czerwonego Sztandaru, Orderem Aleksandra Newskiego, dwoma Orderami Wojny Ojczyźnianej Pierwszej Klasy, Orderem Czerwonej Gwiazdy, Orderem «Za Służbę Ojczyźnie w Armii Czerwonej» trzeciej klasy jak i orderami i medalami zagranicznymi. Był również Laureatem Nagrody Lenina w 1984 roku.Obok jego domu zostało ustawione jego brązowe popiersie upamiętniające go.