Hiszpański He112 B-0 z lotniska Tauima/Nador 1942-1943. Malowanie zrobione przez Storm_Crow_ | Ściągnij tutaj

Lohner B.I Pfelflieger.

Historia Hiszpańskich Sił Powietrznych (Ejército del Aire) rozpoczyna się od balonów na gorące powietrze i statków powietrznych, których używano w celach wojskowych już w 1896 roku. Po raz pierwszy użyto samolotów w roku 1909, po sformowaniu Narodowej Szkoły Lotniczej (Escuela Nacional de Aviación). Początkowo była to jedynie szkoła cywilna, jednakże później została ona zmilitaryzowana w celu stworzenia formacji Aeronáutica Española.
 

Po raz pierwszy Aeronáutica Española wzięła udział w walce w roku 1913 podczas Wojny hiszpańsko-marokańskiej. Do tego był to pierwszy raz w historii, gdy udział w walkach wzięła zorganizowana jednostka powietrzna, bombardująca marokańskie pozycje z użyciem samolotów Lohner B.I. W czasie pomiędzy Wojną hiszpańsko-marokańską a Hiszpańską Wojną Domową, lotnictwa nie używano zbyt często – poza krótkim epizodem w Wojnie Rifijskiej w 1920 roku. Ważnym osiągnięciem był jednak transatlantycki przelot z Hiszpanii do Ameryki Południowej, dokonany w 1926 roku.
 

Podczas Hiszpańskiej Wojny Domowej (toczącej się w latach 1936 – 1939) siły powietrzne podzieliły się na dwie wrogie sobie formacje. Pierwszą z nich były Republikańskie Siły Powietrzne (znane również jako „La Gloriosa”). Republikanie używali w dużej mierze przestarzałych samolotów i niewiele z nich można było uznać za nowoczesne (najnowocześniejszym z nich był samolot pasażerski Douglas DC-2 przerobiony na samolot transportowy). Po stronie republikanów znalazła się również większość z 60 myśliwców Breguet XIX oraz 27 samolotów Vickers Vildebeest i Hispano-Nieuport Ni-52 będących wcześniej na stanie Hiszpańskich Sił Powietrznych, gdyż początkowo to Republikanie kontrolowali większy obszar Hiszpanii. Rząd republikański złożył również zamówienie na dostawy samolotów z Francji – miało to być 14 maszyn Dewoitine D.371, 10 samolotów Dewoitine D.373 i 49 samolotów Potez 540. Maszyny te były jednak gorsze od samolotów Nacjonalistów . W szeregach Republikanów latało również podobno 1000 radzieckich pilotów, głównie za sterami myśliwców Polikarpow I-16.
 

Włoski bombowiec Savoia-Marchetti SM.81 należący do Aviación Nacional – w tle myśliwiec Fiat CR.32.

Siły Powietrzne Nacjonalistów (Aviación Nacional) używały kilku samolotów odebranych Republikanom, jednakże większość z maszyn używanych przez nich pochodziła z Niemiec i Włoch. Samoloty te dostarczono wojskom generała Francisco Franco tuż po rozpoczęciu puczu w 1936 roku, co dało Nacjonalistom dużą przewagę nad Republikanami. W większości były to myśliwce Heinkel He-51 i Fiat CR.32, jak i bombowce Savoia-Marchetti SM.81 i Junkers Ju-52. Dodatkowo, wojskom Franco pomagały formacje ochotnicze – niemiecki Legion Condor i włoska Aviazione Legionaria.
 

Obydwie strony wspierane były również przez inne państwa, choć nie w tak dużym stopniu. Wśród nich znaleźli się m.in. Irlandzcy ochotnicy walczący po stronie Franco, czy też Meksykanie walczący po stronie Republiki. Wojna zakończyła się zwycięstwem Frankistów, którzy 20 marca 1939 zajęli Madryt.
 

W trakcie II Wojny Światowej w Hiszpańskich Siłach Powietrznych dominowały samoloty włoskie, niemieckie jak i ich kopie. Interesującym przykładem takiej kopii był HA-1112-M1L Buchón – produkowany na licencji niemiecki myśliwiec Messerschmitt Bf 109 wyposażony w mocniejszy silnik Rolls-Royce Merlin 500-45.
 

Po śmierci caudillo Francisco Franco Siły Powietrzne rozpoczęły modernizację mającą na celu spełnienie standardów NATO. Obecnie, głównym samolotem bojowym Hiszpańskich Sił Powietrznych jest Eurofighter Typhoon. Hiszpania bierze również udział w procesie projektowym i produkcyjnym tego samolotu.
 

Sergej “NuclearFoot” Hrustic
 

Aby uhonorować Hiszpańskie Siły Powietrzne oraz pilotów tej formacji, mamy przyjemność zaprezentować oznaczenie tych sił zbrojnych, które zostanie dodane w jednej z przyszłych aktualizacji: