Hawker Hurricane Mk.I z belgijskimi oznaczeniami. Malowanie stworzone przez Capitaine_12 | Pobierz tutaj

Farman HF.16

Belgijskie Siły Powietrzne (dziś znane pod nazwą Komponent Powietrzny Sił Zbrojnych Belgii) zostały oficjalnie powołane 16 kwietnia 1909 roku. Początkowo w ich skład wchodziła tylko jedna firma baloniarska. Jednakże tuż przed wybuchem Wielkiej Wojny, w 1914 roku, uzupełniono je o 4 dywizjony samolotów rozpoznawczych Farman HF.16 oraz HF.20.

Podczas Wielkiej Wojny Belgijskie Siły Powietrzne brały udział w zaciętych walkach nad frontem zachodnim. Wielu belgijskich pilotów brało udział w pionierskich działaniach, takich jak patrole lotnicze, walki powietrzne z niemieckimi samolotami czy ataki na balony obserwacyjne. Co ciekawe, przez większość czasu latali oni maszynami, które nie były nawet myśliwcami. Pierwszą belgijską eskadrą myśliwską była 1ère Escadrille de Chasse, wyposażona we francuskie myśliwce Nieuport 10. Łącznie podczas całej Pierwszej Wojny Światowej Belgijskie Siły Powietrzne wykonały ponad 700 wylotów składających się na 71 potwierdzonych zwycięstw. Największym belgijskim asem tej wojny był Willy Coppens, któremu podczas całego konfliktu udało się zestrzelić 36 balonów obserwacyjnych oraz 3 niemieckie samoloty.
 

Willy Coppens dekorowany przez Króla Albert I

W okresie międzywojennym belgijskie lotnictwo opierało się na 19 lekkich bombowcach Breguet. Gdy na horyzoncie zaczęła majaczyć II Wojna Światowa, kraj zaczął desperacko poszukiwać możliwości unowocześnienia swoich sił powietrznych. W rezultacie nabyto wiele nowoczesnych płatowców, takich jak myśliwce Fiat CR.42, Gloster Gladiator czy Hawker Hurricane oraz lekkie bombowce Fairey Battle. Interesującym jest fakt nabycia licencji na produkcję polskich średnich bombowców PZL.37 „Łoś”. Jednakże ich produkcja nie ruszyła przed rozpoczęciem wojny.

W maju 1940 roku Belgijskie Siły Powietrzne składały się z trzech gotowych do boju pułków. Jednakże siły niemieckie prowadzące ofensywę w Niderlandach i Francji były kilkukrotnie silniejsze. Dzięki przewadze powietrznej Luftwaffe udało się wyeliminować siły belgijskie. Ta porażka jednak nie powstrzymała Belgów. Po ucieczce na Wyspy Brytyjskie wielu belgijskich pilotów trafiło do służby w eskadrach RAF-u.
 

Belgijski Gladiator Mk.I

Dodatkowo utworzono dwa w pełni belgijskie eskadry – 349 oraz 350 – włączając je w skład Rezerwy Ochotniczej RAF-u. Obie eskadry wzięły aktywny udział w walkach myśliwskich oraz atakach na cele naziemne w zachodniej Europie. Na ich wyposażeniu były głównie myśliwce Supermarine Spitfire oraz samoloty szturmowe Hawker Typhoon. Największym drugowojennym belgijskim asem był Remi van Lierde, któremu udało się zestrzelić 6 samolotów oraz 41 latających bomb V1. Za swą służbę został odznaczony Zaszczytnym Krzyżem Lotniczym nadanym trzykrotnie.

Po II Wojnie Światowej Belgijskie Siły Powietrzne uznano za ważny składnik sił NATO w zachodniej Europie. Początkowo operujące na późnych modelach Supermarine Spitfire, wkroczyły w erę odrzutową nabywając myśliwce Gloster Meteor F.4 i F.8. Później zostały one zastąpione przez Republic F-84F Thunderstreak, SABCA Hunter, Avro CF-100 oraz SABCA F-104 Starfighter. Aktualnie głównym koniem pociągowym Belgijskich Sił Powietrznych jest SABCA F-16.

 

Autor: Adam "BONKERS" Lisiewicz

By uczcić pamięć pilotów Belgijskich Sił Powietrznych, w jednej z przyszłych aktualizacji udostępnimy oznaczenie które jest używane na ich samolotach