Przed wybuchem II Wojny Światowej, Australijczyk Tony Gaze interesował się na poważnie sportami motorowymi. Wybuch wojny przeszkodził mu w zrealizowaniu tego marzenia. Zamiast jeździć szybkimi samochodami, Gaze dołączył do RAFu.

W momencie wybuchu wojny Gaze przebywał w Anglii, studiując na uniwersytecie w Cambridge. Szybko wstąpił jako ochotnik w szeregi Royal Air Force. 8 stycznia 1941 ukończył szkolenie pilotażu w Szkole Lotniczej Numer 5, mając na koncie 122 godziny w powietrzu. Jego brat Scott również dołączył do RAF jako pilot myśliwca Spitfire, ale 3 marca 1941 zginął w walce, zaledwie dwa miesiące po 19 urodzinach. Gaze otrzymał przydział do 610. Eskadry stacjonującej w bazie Westhampnett; jednostka ta była cześcią Skrzydła Tagmere. Gaze latał na myśliwcu Spitfire przez całą wojnę, obok takich asów jak Douglas Bader czy James "Johnnie" Johnson.

10 lipca 1941 Gaze otrzymał swój pierwszy Zaszczytny Krzyż Lotniczy (Distinguished Flying Cross - DFC) za zestrzelenie dwóch myśliwców Bf 109 za sterami mysliwca Spitfire Mk.IIB.

Po awansie na stopień Majora, przejął dowództwo nad 64. Eskadrą. Krótko po tym, Gaze był cześcią incydentu, w którym życie straciło kilku pilotów. Podczas lotu nad Zatoką Biskajską, podczas którego prowadził do walki Skrzydło złożone również z eskadr amerykańskich i kanadyjskich, myśliwce Spitfire wleciały w obszar złej pogody. Podczas walki z żywiołem i fatalną widocznością sytuacja pogorszyła się – amerykańscy piloci błędnie zidentyfikowali Brest jako Plymouth. Kilka myśliwców Spitfire z Eskadry Orłów stracono, zaś do bazy nie powróciło również trzech Kanadyjczyków. Śledztwo przeprowadzone po tym incydencie wykazało, iż winę za tragedię ponosili głównie niedoświadczeni piloci i zła pogoda. Werdykt ten przyszedł jednak za późno dla Gaze'a – został zdegradowany i pozbawiony dowództwa.

Następnym przydziałem Gaze'a była 453. Eskadra RAAF stacjonująca w bazie RAF Hornchurch, przed przeniesieniem do 66. Eskadry stacjonującej w bazie RAF Kenley. W jednostce tej Gaze stał się dowócą klucza "A". Latając za sterami mysliwca Spitfire Mk.V rankiem 4 września 1943 roku, Gaze eskortował bombowce Boston podczas misji nad miastem Ameins – wtedy zaatakowały go myśliwce Focke-Wulf Fw 190; zestrzelił jednego z nich, po czym zaatakował go nastepny niemiecki samolot. Próbując uniknąć ognia wroga, Gaze uszkodził kolejnego Focke-Wulfa. Bitwa wzmagała się – Gaze'a ścigało już 6 wrogich maszyn. Po wezwaniu pomocy, jego samolot został krytycznie uszkodzony i zmuszony do awaryjnego lądowania. Gaze był teraz samotny w okupowanej Francji. Pomimo ran głowy i twarzy, Gaze został odnaleziony przez francuski ruch oporu i rozpoczął długi powrót na Wyspy Brytyjskie – pomiędzy zestrzeleniem a powrotem do bazy minęło aż 8 tygodni.

Gaze powrócił do 610. Eskadry – wykonywała ona loty na myśliwcach Spitfire z Anglii, Holandii i Niemiec, podążając za wojskami alianckimi w głąb Europy. Gaze'a określono jako pierwszego alianckiego pilota, który ponownie wyladował we Francji – 10 czerwca 1944 roku. Lecąc myśliwcem Spitfire Mk.XIV w Dzień Świętego Walentego w 1945 roku stał się pierwszym australijskim pilotem, który zestrzelił myśliwiec odrzutowy Me 262. Po przeniesieniu do 41. Esakdry, Gaze zestrzelił jeszcze 4 samoloty wroga, po czym ponownie wpisał się do annalów historii, zestrzeliwując bombowiec odrzutowy Arado Ar234. W ostatnich dniach wojny Gaze był pierwszym lotnikiem z Australii latającym bojowo na myśliwcu odrzutowym Gloster Meteor. W jednym wypadku Gaze przeleciał nad austostradą, z której operowały niemieckie Me 262, po czym wylądował, aby porównać samoloty z niemieckimi pilotami. Niemcy zaprosili go również na przyjęcie odbywające się wieczorem, ale Australijczyk grzecznie odmówił i powrócił do bazy.

Pod koniec wojny, Gaze był już podwójnym asem, z 11 potwierdzonymi zwycięstwami, 3 dzielonymi oraz 4 prawdopodobnymi zniszczeniami latających bomb V1. Był również pierwszym Australijskim pilotem, który zestrzelił samolot odrzutowy i latał bojowo na odrzutowcu. Gaze dołączył również do elitarnej grupy 48 pilotów, którym potrójnie przyznano Zaszczytny Krzyż Lotniczy.

Po wojnie

18 września 1948 otwarto bramy byłej bazy mysliwców RAF, aby zorganizować pierwszy powojenny wyścig samochodowy. Zainspirował go sam Tony Gaze - dwa lata wcześniej zasugerował on Freddiemu Marchowi (Earl of Richmond), że baza "Goodwood" sprawdziałby się znakomicie jako tor wyścigowy. Wydarzenie zorganizował Junior Car Club of Great Britain, zaś Festiwal Prędkości w Goodwood miał się stać stałym wydarzeniem. W późnych latach 40. Gaze powrócił do Australii, aby ścigać się w przedwojennych samochodach Alta.

W roku 1951 Gaze powrócił do Wielkiej Brytanii, aby ścigać się w samochodzie Alta F2 Geoffrey'a Taylora. W roku 1952 stał się pierwszym Australijczykiem, który wystartował w Grand Prix Formuły Jeden w barwach teamu HWM.
 

W Grand Prix Nowej Zelandii w roku 1955 Gaze zajął 3. Miejsce, za Peterem Whiteheadem i Princem Bria. W tym samym roku założył pierwszy australijski zespół Formuły 1, znany jako "Kangaroo Stable" – "Kangurza Stajnia". W skład zerspołu wchodziły trzy samochody marki Aston Martin, kierowcami zaś byli David Mckay, Les Cosh, Tom Sulman, Dick Cobden i sam Tony Gaze. W sierpniu w szeregach zespołu swój światowy debiut zaliczył również Jack Brabham. Zainteresowanie wyścigami samochodowymi spadło znacząco zaledwie rok po stworzeniu drużyny – w wyniku tragedii na torze Le Mans. Samo to zdarzenie nie miało aż tak wielkiego znaczenia, ale pomimo tego drużyna została rozwiązana. Gaze skoncentrował się w tym czasie na samochodach typu "Open Wheeler". W roku 1956, ponownie ścigając się w Formule 1 w Grand Prix Nowej Zelandii, zajął drugie miejsce za Stirlingiem Mossem

W Nowej Zelandii Gaze spotkał ponownie Prince'a Bria, po czym zdecydował się na karierę w szybownictwie – dopiął swego, i w roku 1960 wystąpił jako reprezentant Australii w Międzynarodowych Mistrzostwach Szybownictwa w Niemczech. W roku 2006 Tony Gaze rostał odznaczony Orderem Australii (Order of Australia - OAM) za służbę we Wspólnocie Narodów i za osiągnięcia jako as myśliwski i kierowca wyścigowy.
 

Autor : Tzeentch_Chaos