Obraz który przedstawia manewr wykonany przez Piotra Niestierowa

Piotr Niestierow jest jedną z postaci historycznych, która praktycznie nie występuje w literaturze zachodniej. Jego historia jest jednak świadectwem błyskotliwej i niezwykłej osobowości.

Pierwsza Wojna Światowa, znana również jako Wielka Wojna wniosła do strategii wojennej wiele możliwości masowego zabijania wroga. To właśnie w czasie Wielkiej Wojny ogromną rolę odegrały masowa mobilizacja, industrializacja i mechanizacja – czynniki te miały stać się fundamentami wojny totalnej, która miała się powtórzyć zaledwie 21 lat po zakończeniu I Wojny Światowej. Wśród wielu nowych wynalazków, jakie zadebiutowały w czasie tego konfliktu (wśród nich karabiny maszynowe, gazy bojowe czy czołgi) znalazł się samolot. Sama maszyna latająca przeszła niezwykłą metamorfozę – od delikatnych, wielopłatowych “latawców z silnikami” do w pełni metalowych jednopłatów, prawdziwych powietrznych drapieżników.

Wraz z postępem technologicznym wzrastało skomplikowanie procedur i technik lotu. Wraz z nimi ewoluowały również taktyki użycia samolotu w warunkach bojowych. Właśnie do grupy młodych i zdolnych lotników skupiających się na bojowym zastosowaniu samolotu należał Piotr Niestierow, urodzony 27 lutego 1887 roku w Niżnym Nowogrodzie. Jako, iż był synem oficera było wiadomo, iż pisana mu jest kariera wojskowa. Po śmierci ojca rodzina znalazła się w trudnej sytuacji, co zapewne skłoniło matkę Niestierowa do wysłania go do szkoły wojskowej. Niestierow miał wtedy 10 lat.
 

W roku 1906 młody podporucznik Niestierow ukończył naukę w szkole artyleryjskiej. Do roku 1910 zainteresowanie lotnictwem odciągnęło go od artylerii i skłoniło do wstąpienia do Wojskowej Szkoły Lotniczej. Młody podporucznik był tak zafascynowany nową technologią, iż, z pomocą przyjaciół-lotników skonstruował swój własny szybowiec. Pomimo faktu, iż szybowiec Niestierowa nie okazał się być sukcesem, to młody lotnik wiedział już, co jest jego prawdziwą pasją. Jak wielu innych młodych konstruktorów i pilotów samodzielnie zaczął projektować nowe modele szybowców i samolotów. W roku 1912 Niestierowowi udało się ukończyć Szkołę Lotniczą. Po tym wydarzeniu pragnął, aby położono większy nacisk na opracowanie taktyk walki powietrznej i akrobatyki. To właśnie Niestierow jako jeden z pierwszych twierdził, że pilot byłby w stanie wykonać pętlę odpowiednio przystosowanym samolotem.

9 września 1913 roku, Niesteirow wystartował z lotniska wojskowego Syriecki niedaleko Kijowa siedząc za sterami francuskiego jednopłatu Nieuport IV.G napędzanego silnikiem Gnome o mocy 70 koni mechanicznych. Po starcie wzbił się na odpowiednią wysokość i jako pierwszy człowiek na świecie wykonał pętlę. Wyczyn ten sprawił, iż jeszcze bardziej zainteresował się akrobatyką powietrzną i lotnictwem wojskowym. Od tej pory manewr pionowej pętli miał być znany jako Pętla Niestierowa.

Wybuch Pierwszej Wojny Światowej odbił się na Niestierowie w dwójnasób. Do tej pory pracował zawzięcie nad nowymi modelami samolotów i taktykami wykorzystania ich w boju. Był także zwolennikiem użycia samolotu w walce z innymi maszynami – głównie przez użycie podwozia do uszkodzenia skrzydeł wrogiej maszyny przez taranowanie. Wybuch wojny zmusił go jednak do porzucenia tych zajęć i stawienia się do walki na Froncie Południowym w okolicach Lwowa.

8 września nad rosyjskimi pozycjami zauważono dwupłatowiec Albatross pilotowany przez kaprala Franza Malinę, z obserwatorem baronem porucznikiem Friedrichem von Rosenthalem na pokładzie. Niestierow szybko wzbił się w powietrze w swoim szybkim i zwinnym samolocie Morane-Saulnier G i dogonił dwupłatowca. Niestierow zaczął krążyć nad wrogim samolotem, chcąc zmusić go manewrami do lądowania. Malina zdołał jednak uciec Niestierowi i zmienić kurs w stronę linii sojuszniczych. Nie chcąc na to pozwolić, Niestierow zdecydował się na niebezpieczny manewr. Podchodząc z tyłu Albatrossa, szybko wzbił się w górę i zanurkował, zderzając się z austriacką maszyną. Uszkodzony Albatross zaczął spadać, jednak zderzenie okazało się zbyt mocne również dla maszyny Niestierowa, która również zaczęła nurkować w stronę ziemi.

Piotr Niestierow jako pierwszy człowiek na świecie zginął w walce powietrznej. Pamiętany jest jako pionier lotnictwa, którego umiejętności, odwaga i zdolność przewidywania okazały się ważne dla lotnictwa. Jego osiągnięcia zostały docenione przez Federację Rosyjską, która nagradza obecnie Medalem Niestierowa wojskowe i cywilne załogi lotnicze za odwagę i umiejętności w powietrzu.

Aaron “anglomanii” Lentz