Arthur C. Clarke w swojej niesamowitej książce pt. “2001: Odyseja kosmiczna”, napisanej jednocześnie ze scenariuszem do kultowego filmu Kubrick’a, pokazuje wynędzniałą grupę naczelnych – przodków ludzi. Grupa ta stale obawia się ataków drapieżników, jest w stanie ciągłego głodu, pomimo tego, że otaczają ich setki ton jedzenia – stada pasących się zwierząt. Ale oni tego nie dostrzegają.

Wielki krok, przez Clark’a przypisany rozwiniętym istotom z kosmosu, następuje, gdy jeden z członków grupy – nazywany „Patrzący na księżyc”, ma wizję, w której widzi swoje plemię: jego członkowie są spokojni i najedzeni. Wizja ta prowadzi do pomysłu. Podnosi twardy przedmiot i z całą siłą uderza błąkającego się niedaleko guźca. Mięso zwierzęcia napełniło żołądki jemu i jego kompanom, a dzięki broni, którą wynalazł, ma narzędzie do obrony przed drapieżnikami. „Patrzący na księżyc” w ten sposób postawił pierwszy krok na ścieżce rozwoju, która miliony lat później pozwoli wysłać ludzi na księżyc.

To właśnie stanowi esencję ducha Ameryki, gotowość do postawienia jeszcze jednego kroku. Zasada ta najlepiej widoczna była w czasie Drugiej Wojny Światowej, nazywana „Gung-Ho” (nadgorliwy, entuzjastyczny), uczyniła z narodu amerykańskiego jeden z największych w historii. Oddajemy cześć naszym przyjaciołom zza oceanu.

Wyposażenie wojska Stanów Zjednoczonych często wykorzystuje nieszablonowe rozwiązania, kładąc duży nacisk na nowości technologiczne i duży stopień personalizacji urządzeń wojskowych. Niespotykany nigdzie indziej układ kadłuba, bardzo mocne silniki i przewaga w wykorzystaniu dużej ilości karabinów maszynowych – te cechy opisują Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych przedstawione w War Thunder: słynne i „niezwyciężone” latające fortece, potężne Mustangi czy odrzutowce, zdolne do walki na równych warunkach z każdym innym samolotem odrzutowym.