Argentyna podczas II Wojny Światowej - Nowości

Uwaga! Przestarzały format wiadomości. Treść może nie być wyświetlana poprawnie.

8 kwietnia 2014

Uwaga! Artykuł został opublikowany na starszej wersji strony. Mogą wystąpić problemy z wyświetlaniem na niektórych przeglądarkach.

Trzy Hurricane Mk IV z dywizjonu 164 podczas konserwacji w Middle Wallop

Od Wtorku, 8 kwietnia, 17:00 do Środy, 9 kwietnia, 17:00

-30% zniżki na zakup:

Hurricane Mk I i Mk II, Typhoon Mk Ia, Spitfire Mk Vb

„Firmes Volamos” tak brzmiało motto tej eskadry, oznaczało to „Lecimy Zdeterminowani”.

Prawie 800 Argentyńskich ochotników latało razem z Królewskimi Siłami Powietrznymi podczas Drugiej Wojny Światowej.

Historia może sugerować, iż Argentyna podczas trwania wojny pozostała neutralna, lecz poza oficjalnym stanowiskiem, około 600 Argentyńczyków, głownie dzieci Brytyjskich imigrantów, postanowiło zostawić neutralność za sobą i stanąć do walki przeciwko Państwom Osi werbując się do RAF oraz do Kanadyjskich Sił Powietrznych. Latali razem z Brytyjczykami, Polakami, Kanadyjczykami i wieloma innymi, którzy również postanowili bronić swojej ojczyzny latając pod Brytyjską flagą.

6 kwietnia 1942 r. w Peterhead w hrabstwie Aberdeenshire, powstała 164 eskadra lotnictwa myśliwskiego, która uzyskała status operacyjny na początku maja. Eskadrze przydzielono samoloty Supermarine Spitfire Mk Va oraz oznaczenie kodowe ‘FJ’. 5 maja tego samego roku, eskadra została przeniesiona do Skeabrae w hrabstwie Orkney jednak 10 września została ponownie przeniesiona do Peterhead lecz tym razem będąc w posiadaniu myśliwców Spitfire Mk Vb.

29 stycznia 1943 r. 164 eskadra została przeniesiona do Fairwood Common, w hrabstwie Glamorganshire wraz ze swoimi Spitfire’ami, lecz 8 lutego tego samego roku, została przemianowana na jednostkę szturmową i przeniesiona do Middle Wallop w hrabstwie Hempshire. Tam myśliwce Spitfire zostały zastąpione przez samoloty ‘Hawker Hurricane Mk IV’ natomiast piloci rozpoczęli niezbędny trening by opanować nową rolę w walce.

W czerwcu 1943 r. zaczął działać dywizjon 164 przeciwko wysyłką wrogich jednostek, oraz nabrzeżnych celów niemieckich. Z Hurricanami, 164 leciał z Warmwell, Dorset (20 czerwca 43) i z Manston, Kent do 22 września, później przeniósł się do Fairlop Essex. W styczniu 1944 r. dywizjon otrzymał Hawker "Typhoon" Mk Ib, który okazał się być szybszy i bardziej wytrzymały, a także lepiej uzbrojony niż zwykły Hurricane. 8 marca, dywizjon spędził krótki czas w Acklington, Northumberland, gdzie pozostał zaledwie dziewięć dni. Wkrótce potem został przeniesiony do oddziału Thorney Island, Hampshire.

6 czerwca, w Sussex, Funtington, dowództwo dywizjonem przekazano nowemu liderowi, Ian'owi Waddy'emu, który w dniu 22 został przeniesiony do Hurn, Hampshire. Za pomocą rakiet i działek z Typhoona, 164 dywizjon w ramach lotów bojowych przejął wiele stref, w tym łączności, stacji radarowych i linii zaopatrzeniowych, które były między innymi jako wstęp do inwazji kontynentu europejskiego, który następnie wywołał słynną operację w Normandii.

12 grudnia, 1944 r. eskadra opuściła 123 Skrzydło i powróciła do Anglii przylatując swoimi Hawker Typhoon’ami Mk Ib na lotnisko Fairwood Common w hrabstwie Glamorganshire lecz nie pozostali tam długo. Zaraz po Świętach Bożego Narodzenia, 26 grudnia, eskadra została ponownie przeniesiona na kontynentalną część Europy tym razem do ALG B.77 Glize Rijen. Było to pierwsze miejsce stacjonowania eskadry w kontrolowanej przez aliantów części Niemiec.

21 marca, 1945 r. 164 Eskadra została przeniesiona na lotnisko ‘B.91’ Kluis, nieopodal Nijmegen, pod rozkazami Dowódcy Eskadry, Bateman’a-Jones’a, który objął 164 Eskadrę w styczniu tego samego roku.

9 kwietnia, podczas misji mającej na celu zaatakowanie pozycji niemieckiej artylerii, Typhoon Dowódcy Eskadry, Bateman’a-Jones’a o oznaczeniu ‘SW523’, został poważnie uszkodzony przez niemiecką artylerie przeciwlotniczą. Próba wylądowania samolotem na lotnisku B.88 w Heesh skończyła się katastrofą i tragiczną śmiercią Dowódcy Eskadry.

W trakcie ostatnich miesięcy wojny, eskadra pełniła misje rozpoznawcze, wsparcia lotniczego w głebi terytorium wroga, zaczepne oraz ochraniała konwoje naziemne. Po kapitulacji Niemiec, jednostka została wycofana do Wielkiej Brytanii i przebazowana do Turnhouse w hrabstwie Midlothian gdzie zmieniono jej oznaczenie kodowe UB FJ. Eskadra została ponownie wyposażona w samoloty Supermarine Spitfire IX, które wcześniej należały do 453 Eskadry. 31 sierpnia, 1946 r. jednostka została zrestrukturyzowana i nazwana jako 63 Eskadra.

Zespoł War Thunder

Czytaj więcej:

Przepustka Bitewna Sezon 19: „Pierwsza seria” i sklep z Obligacjami!