Jednakże Hagiri wytrwał i w dniu 19 sierpnia 1940 roku był jednym z pilotów 12. Grupy Powietrznej, którzy uczestniczyli w historycznym debiucie bojowym legendarnego myśliwca. Misja dowodzona przez kapitana marynarki Tamotsu Yokoyamę obejmowała dwanaście myśliwców A6M eskortujących grupę bombowców nad Chunking. W jej trakcie japońskie samoloty nie zostały zaatakowane w powietrzu, jednak Zero zadziwił świat ustanawiając nowy rekord w długości trasy misji eskortowej myśliwca jednosilnikowego na dystansie ponad 1000 mil morskich. Jednak w następnym miesiącu, gdy Zero zadebiutował w walce, podczas której japońscy piloci Marynarki zgłosili 27 zestrzelonych chińskich I-15 i I-16 bez strat własnych w jednym locie, Hagiri, jak i reszta jego kolegów znów nabrali pewności i szacunku do swoich samolotów.

 

Będąc ostentacyjnie pewnym siebie typem (zapuścił długie, woskowane wąsy, co dało mu przydomek "Wąsacz"), Hagiri dołączył do trzech innych pilotów ze swojej jednostki , biorąc udział w niebezpiecznym "wygłupie" 4 października 1940 roku. Czterech pilotów Zer poleciało do chińskiej bazy lotniczej w Taipingzse, Chengtu, gdzie wylądowali i wysiedli z maszyn, próbując zniszczyć szereg zaparkowanych chińskich samolotów oraz podpalić punkt dowodzenia bazy. Szybko wszczęto alarm i czwórka japońskich pilotów została zmuszona do ucieczki do swych Zer, ścigana przez kule. Pomimo to, Hagiri wykorzystał okazję by odłączyć się od towarzyszy i samotnie zaatakować trzy chińskie myśliwce, zestrzeliwując dwa z nich przed powrotem do bazy. Nim Hagiri został wycofany z walki i powrócił do Japonii, zestrzelił siedem chińskich samolotów.

Wraz wybuchem wojny przeciwko Wielkiej Brytanii i USA, Hagiri został zatrudniony w Japonii jako instruktor.

Następny okres intensywnych walk dla Hagiri nadszedł w lipcu 1943 roku, gdy po promocji na stopień chorążego latał w składzie 204 Grupy Powietrznej na Wyspach Salomona. 23 września, Hagiri leciał w grupie 27 maszyn, celem przechwycenia wspólnej amerykańsko-australijskiej wyprawy bombowej na lotnisko Kahili na Nowej Gwinei i jego obronę przeciwlotniczą. Hagiri zestrzelił dwa (według niektórych źródeł trzy) F4U Corsair z lotnictwa amerykańskiej Piechoty Morskiej, ale został tak poważnie ranny, że musiał powrócić do Japonii w celu leczenia. Po wyzdrowieniu, Hagiri pozostał w Japonii, jako pilot doświadczalny. Jednakże razem z kilkunastoma innymi pilotami doświadczalnymi, ponownie wrócił do walki, włączając się w akcje defensywne przeciwko amerykańskim atakom na wyspy macierzyste, podczas których zgłosił zniszczenie dwóch B-29 Superfortress. W kwietniu 1945 został ponownie ranny przez ogień z B-29, był to jego ostatni lot bojowy. Matsuo Hagiri przypisuje się od 13 do 15 zwycięstw powietrznych; zmarł 15 stycznia 1997.

 

---

Mark Barber, Konsultant Historyczny War Thunder Mark Barber jest pilotem Brytyjskiej Royal Navy. Jego pierwsza książka została opublikowana przez Osprey Publishing w 2008 roku, następnie napisał kilka tytułów dla Ospray i publikacji dla kilku magazynów, takich jak Brytyjski topowy magazyn poświęcony tematyce lotnictwa FlyPast. Jego główne dziedziny zainteresowań to Brytyjskie Lotnictwo Morskie podczas I i II Wojny Światowej oraz Dowództwo Myśliwskie RAF podczas II Wojny Światowej. Obecnie współpracuje z Gaijin jako konsultant historyczny, wspomagając funkcjonowanie Sekcji Historycznej War Thundera (forum) oraz rubryki As Miesiąca.