W późnych latach trzydziestych XX wieku wiodące państwa Europy rozpoczęły prace nad skonstruowaniem samolotu szturmowego, zdolnego do wspierania jednostek naziemnych. Zamierzali stworzyć maszynę, która przy użyciu swojego wyposażenia mogłaby pełnić rolę szybkiego i lekkiego bombowca, jak również bezpośrednio atakować piechotę i wozy opancerzone. Korpus Powietrzny Stanów Zjednoczonych również złożył potrzebę na taki samolot. Propozycje inżynierów takich jak Donald Douglas, Jack Northrop, czy Ed Heinemann zdobyły zainteresowanie autorytetów wojskowych, lecz większe poparcie uzyskali od Francuskiej komisji przebywającej aktualnie w USA.

 

Projekt samolotu DB-7 - dwusilnikowego szturmowca skonstruowanego przez Douglas Aircraft Company szybko przeszedł wymagane testy i otrzymał zamówienie na 100 takich maszyn przez Francję w 1939. W późniejszym czasie władze zgłosiły potrzebę zwiększenia mocy silników i kolejnych 170 maszyn. Samoloty zdemontowane na kilka części dotarły drogą morską do Francji i Północnej Afryki, by służyć Francuskim siłom powietrznym. Lecz w tym samym czasie rozpoczęła się wojna.

 

Podczas inwazji Niemiec na Francję tylko 64 samoloty były gotowe do boju, a 12 z nich zostało wysłanych by uderzyć w niemiecką kolumnę czołgów. Działo się to w maju 1940 roku. Francja przegrała w ciągu dwóch miesięcy, a maszyny DB-7 przeszły do rządu we Vichy, które od tej pory kolaborowało z państwem niemieckim. Douglas Aircraft Company zerwał kontrakt z państwem francuskim, aczkolwiek produkcja DB-7 trwała nadal. Kontrakt został odnowiony przez Wielką Brytanię. Pierwsze maszyny dotarły na wyspy w sierpniu 1940 roku. Brytyjscy piloci byli zadowoleni z łatwego pilotażu maszyny i jej zwrotności. DB-7 używany był jako szybki bombowiec, a gdy zachodziła potrzeba nadawał się do roli nocnego ciężkiego myśliwca (wersje te nazwane zostały jako “Havoc”). Gdy produkcja i kontrakt dobiegły końca, maszyny były regularnie wysyłane do rządu brytyjskiego, tym razem pod postacią leasingu. Amerykanie nazwali tę maszynę A-20, lecz brytyjski przydomek pozostał. Teraz nazywał się A-20 Havoc.

 

Amerykanie użyli tych maszyn na szeroką skalę podczas wojny na Pacyfiku. Pełniły one rolę średnich bombowców. Pierwsza misja przypadła na sierpień 1942, gdzie A-20 zaatakowały japońskie pozycje na wyspie Nowa Gwinea. Do końca kampanii na Pacyfiku zostało użytych kilkaset sztuk tych dwusilnikowych samolotów szturmowych.

 

Związek Radziecki również używał maszyn typu A-20 Havoc. W projekcie wsparcia dla sił alianckich Rosja otrzymała około 3000 samolotów. Używane jako lekkie i średnie bombowce, a nawet jako bombowce torpedowe - systematycznie przyczyniały się do pokonania nazistów. Samoloty te zdobyły uznanie rosyjskich pilotów.

 

Łącznie wyprodukowano 7,478 DB-7/A-20. Podczas swojej służby nosiły oznaczenia państw takich jak Stany Zjednoczone, Związek Radziecki, Wielka Brytania, Francja i Kanada.