- For PC
- For MAC
- For Linux
- OS: Windows 7 SP1/8/10 (64 bit)
- Procesor: Dual-Core 2.2 GHz
- Pamięć: 4GB
- Karta graficzna: Karta obsługująca DirectX 10.1: Intel HD Graphics 5100 / AMD Radeon 77XX / NVIDIA GeForce GTX 660. Minimalna rozdzielczość to 720p
- Połączenie sieciowe: Internet szerokopasmowy
- Dysk twardy: 17 GB
- OS: Windows 10/11 (64 bit)
- Procesor: Intel Core i5 lub Ryzen 5 3600
- Pamięć: 16 GB lub więcej
- Karta graficzna: Karta obsługująca DirectX 11: Nvidia GeForce 1060 lub lepsza, Radeon RX 570 lub lepsza
- Połączenie sieciowe: Internet szerokopasmowy
- Dysk twardy: 95 GB
- OS: Mac OS Big Sur 11.0 lub nowszy
- Procesor: Core i5, minimum 2.2GHz (Xeon nie jest wspierany)
- Pamięć: 6 GB
- Karta graficzna: Intel Iris Pro 5200 (Mac) lub podobna od AMD/Nvidia. Minimalna rozdzielczość to 720p.
- Połączenie sieciowe: Internet szerokopasmowy
- Dysk twardy: 17 GB
- OS: Mac OS Big Sur 11.0 lub nowszy
- Procesor: Intel Core i7 (Xeon nie jest wspierany)
- Pamięć: 8 GB
- Karta graficzna: Radeon Vega II lub lepsza
- Połączenie sieciowe: Internet szerokopasmowy
- Dysk twardy: 95 GB
- OS: Ostatnie wydania 64bit Linux
- Procesor: Dual-Core 2.4 GHz
- Pamięć: 4 GB
- Karta graficzna: NVIDIA 660 z nowymi sterownikami (nie starsze niż 6 miesięcy) / podobna od AMD z nowymi sterownikami (nie starsze niż 6 miesięcy) (minimalna rozdzielczość to 720p) ze wsparciem Vulkan
- Połączenie sieciowe: Internet szerokopasmowy
- Dysk twardy: 17 GB
- OS: Ubuntu 20.04 64bit
- Procesor: Intel Core i7
- Pamięć: 16 GB
- Karta graficzna: NVIDIA 1060 nowymi sterownikami (nie starsze niż 6 miesięcy) / podobna od AMD z nowymi sterownikami (nie starsze niż 6 miesięcy) (minimalna rozdzielczość to 720p) ze wsparciem Vulkan
- Połączenie sieciowe: Internet szerokopasmowy
- Dysk twardy: 95 GB
Spitfire Mk VB BL255 MD-T pilotowany przez Mjr.Gentile, 336th FS "Eagle Squadron", Debden, Październik 1942 r.
kamuflaż wykonał PROx_GAMING | Pobierz Stąd!
Po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do wojny z Niemcami i Japonią, szybko rozpoczęto dostawy sprzętu do Europy. Siły Powietrzne Armii USA użyły Wysp Brytyjskich jako bazy wypadowej dla jednej z największych ofensyw bombowych w historii. Oprócz eskadr bombowców na angielskich lotniskach znaleźli się piloci myśliwscy, których zadaniem było eskortowanie bombowców. Przy wsparciu dowództwa, wyczyny amerykańskich asów myśliwskich szybko stały się znane opinii publicznej, zaś wielu pilotów biło rekordy zestrzeleń znane jeszcze z czasów I Wojny Światowej. Wielu z czołowych asów myśliwskich rozpoczęło rywalizację o posiadanie na koncie jak największej liczby zestrzeleń. Jednym z najbardziej rozpoznawalnych z nich był właśnie „Don” Gentile.
'Don' Gentile pozuje do zdjęcia na skrzydle swojego P-51B, 'Shangri-La' |
Urodzony w grudniowy poranek, 1920 r., w mieście Piqua. Dominic Salvatore Gentile, pochodził z rodziny włoskich imigrantów, zdecydował się na karierę pilota jeszcze w latach dziecięcych, po tym, gdy skleił setki modeli samolotów. Już w wieku 6 lat Gentile często namawiał swojego ojca – właściciela klubu nocnego – aby ten zawoził go do lokalnych zakładów Weaver Aircraft Company, aby mógł popatrzeć na samoloty. Dzięki wsparciu finansowemu i moralnemu ojca, Gentile jako nastolatek był w stanie zdać wymagane egzaminy i zakupić dwupłatowiec Aerosport, którym zaczął latać po okolicy. Szybko zaczął być postrzegany jako lubiący zabawę, acz nieostrzożny pilot – pewnego razu przeleciał pod mostem z prędkością ponad 100 km/h ledwie metr nad ziemią. Poimo że latanie po okolicy sprawiało mu przyjemność Gentile wiedział, iż jego marzeniem jest zostać pilotem wojskowym.
Gentile okazał się być utalentowanym sportowcem i muzykiem, aczkolwiek fakt, iż nie ukończył college'u zamknął mu drogę do lotnictwa Armii i Marynarki Wojennej USA. Z wojną szalejącą w Europie i uczuciem, iż niedługo włączy się w nią Ameryka, Gentile nie chciał się uczyć – wyjechał więc na północ, gdzie w 1941 roku dołączył do Kanadyjskich Sił Powietrznych. Po podróży do Anglii jego doświadczenie obróciło się przeciw niemu – otrzymał on przydział jako instruktor pilotażu. Po krótkim epizodzie w roli instruktora, przeniesiono go jednak do 133 Eskadry RAF. Była to jedna z „Eskadr Orłów”, gdzie amerykańscy piloci latali pod dowództwem oficerów brytyjskich. Ze stopniem oficerskim RAF Gentile został wyszkolony na samolotach Hawker Hurricane i Supermarine Spitfire. To na tym drugim zestrzelił 1 sierpnia 1942 roku dwa niemieckie myśliwce, za co otrzymał brytyjski Zaszczytny Krzyż Lotniczy.
Miesiąc później Gentile zamienił niebieski mundur RAF na zielony US Army, Eskadry Orłów przeszły pod komendę US Army, zaś Gentile otrzymał stopień podporucznika. Od teraz Gentile latał na misje bojowe za sterami myśliwca P-47 Thunderbolt jako część 336 Eskadry 4 Grupy Myśliwskiej operującej z bazy RAF Debden w hrabstwie Essex. Gentile dobrze radził sobie za sterami P-47, zestrzeliwując kilka myśliwców Luftwaffe podczas lotów eskortowych i szturmowych nad okupowaną Europą. We wrześniu otrzymał awans na stopień kapitana i został mianowany dowódcą klucza.
W ciągu niewiele ponad jednego miesiąca, Gentile zestrzelił 15 samolotów wroga. Do jego wyczynów należy zaliczyć zestrzelenie trzech myśliwców Bf 109 i asystę przy zniszczeniu 4 w dniu 8 marca oraz zestrzelenie trzech kolejnych samolotów wroga 8 kwietnia. Ogółem, włącznie z samolotami zniszczonymi na ziemi, Gentile zniszczył 27 maszyn wroga – prześcignął w ten sposób pamiętający I Wojnę Światową rekord Eddiego Rickenbackera i ugruntował swoją pozycję najskuteczniejszego asa 8 Armii Powietrznej. Za swoje zasługi otrzymał z rąk generała Eisenhowera Krzyż za Wybitną Służbę. Eisenhower nazwał go również „Jednoosobową Siłą Powietrzną” – taką nazwę nosiła później jego biografia.
Sława podobała się 23-latkowi z Ohio – nie poszedł nawet na przepustkę bojąc się, iż inni piloci prześcigną go w liczbie zestrzeleń. Brawura młodego pilota dała o sobie znać 13 kwietnia, kiedy w bazie znalazła się grupka dziennikarzy i fotografów, mająca dalej pomóc sławie młodego pilota. Gentile wystartował do lotu za sterami Mustanga „Shangri La”, aby wykonać kilka akrobacji dla prasy. Skończyło się to fatalnie. Gentile zszedł za nisko i rozbił samolot, który, zgnieciony i porwany, zatrzymał się tuż przed grupką dziennikarzy i dowódcą eskadry.
Gentile został uziemiony, a następnie wysłany do USA, gdzie od czerwca brał udział w przedstawieniach zachęcających do kupna obligacji wojennych. Towarzyszył mu przy tym jego dawny skrzydłowy, kapitan John T. Godfrey. Gentile nie wrócił już na front. Zakończył wojnę w stopniu majora i po utworzeniu Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych w 1947 roku, zdecydował się pozostać w siłach zbrojnych. Już w USAF pracował jako pilot testowy i instruktor strzelectwa powietrznego. Z wojska odszedł w 1949 i rozpoczął studia na Uniwersytecie Maryland na kierunku Nauki Wojny. Gentile zginął w styczniu 1951 roku siedząc za sterami samolotu szkoleniowego Lockheed T-33.
Zostawił po sobie żonę i trzech synów. „Don” Gentile szybko stał się sławny dzięki swoim wyczynom, zaś jego otwarta i przyjazna natura sprawiła, iż był lubiany przez kolegów. W roku 1962 jego imieniem nazwano bazę wojskową, zaś w roku 1995 jego nazwisko wprowadzono do Narodowej Lotniczej Hali Sław Stanów Zjednoczonych.
O Autorze:
Mark Barber, Konsultant Historyczny War Thunder Mark Barber jest pilotem Brytyjskiej Royal Navy. Jego pierwsza książka została opublikowana przez Osprey Publishing w 2008 roku, następnie napisał kilka tytułów dla Ospray i publikacji dla kilku magazynów, takich jak Brytyjski topowy magazyn poświęcony tematyce lotnictwa FlyPast. Jego główne dziedziny zainteresowań to Brytyjskie Lotnictwo Morskie podczas I i II Wojny Światowej oraz Dowództwo Myśliwskie RAF podczas II Wojny Światowej. Obecnie współpracuje z Gaijin jako konsultant historyczny, wspomagając funkcjonowanie Sekcji Historycznej War Thundera (forum) oraz rubryki As Miesiąca. |