[Oferta Specjalna] Nieuchwytny dla wszystkich. - Nowości

12 kwietnia 2014 Oferta Specjalna

Uwaga! Artykuł został opublikowany na starszej wersji strony. Mogą wystąpić problemy z wyświetlaniem na niektórych przeglądarkach.

Po wejściu aktualizacji 1.39, Spitfire Mk.IX będzie tymczasowo dostępny jako samolot premium w drzewku rosyjskim.

Wasislij Antonowicz Matsiewicz urodził się 13 kwietnia 1913 roku w rodzinie robotniczej. W roku 1933 ukończył dwuletni kurs w Leningradzkiej Akademii Marynarki Wojennej, i niedługo potem został powołany do Armii Czerwonej w wieku 20 lat. Początkowo chciał zostać marynarzem marynarki wojennej, jednakże w roku 1936 ukończył szkołę pilotów wojskowych w Orenburgu, po czym jeszcze przez rok brał udział w podyplomowych kursach dowódczych.

W latach 1939-1940 brał udział w inwazji ZSRR na Polskę, jak również w wojnie sowiecko-fińskiej. Jego czyny w Finlandii sprawiły, iż został odznaczony swoim pierwszym Orderem Czerwonego Sztandaru. W czerwcu 1941 roku otrzymał awans na stopień porucznika, po czym brał udział w przechwytywaniu niemieckich nalotów na Leningrad. Matsiewicz zestrzelił swój pierwszy samolot właśnie podczas jednego z takich nalotów. Leciał wtedy myśliwcem I-16

W czerwcu roku 1942, Matsiewicz został dowódcą swojej jednostki – 26 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego. Wykonał 196 lotów bojowych, 138 za dnia i 58 w nocy. Zestrzelił 16 wrogich maszyn samodzielnie i 6 razem z innymi pilotami. Większość z tych zestrzeleń Matsiewicz zaliczył w myśliwcu I-16, który w jego rękach stawał się zabójczą maszyną. Pomimo tego, został przynajmniej dwa razy zestrzelony przez wroga. 14 lutego 1943 roku otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego, za męstwo i odwagę w walce..

Matsiewicz i jego I-16

W 1944 Związek Radziecki otrzymał transport samolotów Spitfire Mk. IX na mocy porozumienia lend-lease. 26. Pułk Lotnictwa Myśliwskiego był jednym z pierwszych, który mógł na nich latać, Matsiewicz w szczególności wyraził głębokie zamiłowanie do tych maszyn, a wkrótce potem stał się niemal bezkonkurencyjny ich pilotażu. Jego pułk skierowany został w nowych samolotach do niewielu bitew, głównie by zająć się niemieckimi maruderami, którzy wciąż latali nad Leningradem w oczekiwaniu na inne rozkazy. Jednak pomimo tego pułkowi udało się się zestrzelić około 7 samolotów, gdzie Matsiewicz zwiększył swoją liczbę strąceń do 5 osobistych i 2 współdzielonych.

Po wojnie kontynuował służbę w Siłach Powietrznych. W 1956 roku ukończył studia na Akademii Wojskowej Sztabu Generalnego i był zaangażowany w nauczanie nowych pilotów. W roku 1964 został przeniesiony w stan oczekiwania zgodnie z procedurami. Na szczęście, spędził ostatnie lata żyjąc i pracując w spokoju w Leningradzie aż śmierci na 10 września 1981. W trakcie służby wielokrotnie odznaczany – do jego odznaczeń należały Order Lenina, Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie), Order Aleksandra Newskiego, Order Wojny Światowej 1 stopnia, i Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie).

Czytaj więcej: