Bf 109 G-2/Trop 6./JG 53 "Żółta 6", Sycylia, pierwsza połowa 1943 r.

Kamuflaż można odblokować zdobywając 180 zestrzeleń.

Po tym gdy siły Mussoliniego zostały rozbite w Północnej Afryce i Tunezji, Włosi planowali utworzyć linię obronną wokół Półwyspu Apenińskiego. Do tego celu dostępnych było około 30 dywizji, przy czym wiele jednostek miało braki w wyszkoleniu i nie nadawało się do służby frontowej. Jednakże na Sycylii siły Osi były znacznie osłabione pod względem liczebności i zasobów. Co prawda takie jednostki jak 4 Zmotoryzowana Dywizja Piechoty „Livorno” (oficjalnie Dywizja Górska) i 28 Dywizja Piechoty „Aosta” utrzymały swoją groźną reputację, ale większość dostępnych sił ludzkich przeznaczono do jednostek obrony wybrzeża rozproszonych wokół wyspy na kluczowych pozycjach.

Mapa ukazująca miejsce lądowania aliantów 10 Lipca, 1943 r.

315 000 żołnierzy włoskiej 6 Armii pod dowództwem Generała Alfredo Guzzoniego było uzupełnionych niemiecką armią pod dowództwem Marszałka polnego Alberta Kesselringa. Niemieckie siły miały w swoim składzie obytych w boju żołnierzy, których brakowało Włochom.  Z 80 000 niemieckich żołnierzy, jacy ostatecznie byli dostępni, 1 Dywizja Pancerno-spadochronowa Hermann Göring i 15 Dywizja Grenadierów pancernych stanowiły zahartowany rdzeń niemieckich sił, jakie były zaangażowane w obronę wyspy. Wiele innych jednostek to jednak nie były formacje liniowe, tylko jednostki tyłowe Luftwaffe i Wehrmachtu.

Kiedy wreszcie nocą z 9 na 10 lipca nastąpił desant, wyspa była już atakowana przez alianckie bombowce i samoloty myśliwsko-bombowe zwracające specjalną uwagę na lotniska, drogi, tory kolejowe i porty. Po północy, podczas chłodnego i wietrznego poranka, 10 lipca i w towarzystwie porywów wiatru, spadochroniarze z amerykańskich i brytyjskich jednostek wylądowali na plażach. Oczywiście wiele jednostek zostało zepchniętych przez wiatr i rozproszyło się, ale nawet te jednostki zdołały wywołać zamieszanie i panikę pomiędzy obrońcami. Dzięki temu, kiedy nastąpił desant morski, obrońcy byli już w niekorzystnej sytuacji.

Wzdłuż wszystkich plaż, na których odbywał się desant. Lotnictwo taktyczne i ostrzał z okrętów zdusił i zniszczył pozycje obronne na wybrzeżu, powodując wiele strat u przeciwnika. Odwaga tych jednostek była bezdyskusyjna dzięki ich nieprzejednanej walce i determinacji, jaką pokazali w wielu przypadkach. Pomimo to, będąc niewyszkoleni, niedozbrojeni oraz wobec przeciwnika znaczniej liczniejszego nie byli w stanie powstrzymać skoncentrowanych wojsk brytyjskiej 8 Armii oraz amerykańskiej 7 Armii. Włoskie siły były rozproszone wzdłuż niezwykle długiego frontu wybrzeża, a nad Zatoką Gela i Zatoką Noto były utrzymywane przez nieliczne siły.

Amerykańska załoga sprawdza swojego Shermana, po wylądowaniu w punkcie "Red Beach 2", Sycylia, 10 lipca 1943 r.

Wraz ze wzejściem słońca nad miastem Gela, włoskie bombowce nurkujące rozpoczęły atak na flotę inwazyjną, po nich pojawiały się w ciągu dnia bombowce torpedowe SM-79 i niemieckie bombowe Ju-88. Tylko kilka myśliwców P-40 było dostępnych, do tego odpędzając wrogie samoloty zostały ostrzelane wskutek pomyłki przez okrętowych artylerzystów. Podczas tych porannych ataków zatopiony został USS Maddox. Pomimo wrogich działań, wojska USA wylądowały i szybko zdobyły miasto Gela.

Sojusznicze oddziały niemieckie oraz własne siły czekające w rezerwie wówczas ruszyły do akcji, posuwając się ku plaży koło Gela. Pierwsze na miejsce przybyło włoskie kontruderzenie. Piechota z Dywizji Livorno ze wsparciem lekkich czołgów naciskała mocno na amerykańskie pozycje, ale została odrzucona przez obrońców miasta i okrętową artylerię ponosząc liczne straty. Dywizja Hermann Göring przybyła wczesnym popołudniem wraz z 15 Dywizją Grenadierów Pancernych; uderzyli na środek przyczółka czołgami Tygrys I i Panzer IV. Przełamali się przez pozycje 1 Dywizji, zanim zostali odrzuceni przez wspólny ostrzał z krążowników Savannah i Boise oraz sześciu niszczycieli. Zużyły one rekordową liczbę 3 194 pocisków, druzgocząc atakującą jednostkę i niszcząc wiele pojazdów.

Napotykając znacznie mniej oporu podczas pierwszych dni po desancie, Brytyjczycy osiągnęli prawie wszystkie ze swoim celów do końca dnia. Syrakuzy, Ragusa i Noto znalazły się pod brytyjską kontrolą, podczas gdy 7 Armia przygotowała się do bitwy z silnymi niemieckimi i włoskimi jednostkami na swoim odcinku frontu, ale jakiekolwiek szanse na odzyskanie kontroli nad Sycylią i zepchnięciu aliantów ku morzu były już znikome. 

Autor: Aaron “anglomanii” Lentz

W jednej z nadchodzących aktualizacji wprowadzimy
oznaczenie używane przez 66 Regiment Pancerny oraz napis "Blondie":

Oznaczenia stworzył Branislav 'InkaL' Mirkov