Spitfire Mk.Vb w tropikalnym malowaniu Tureckich Sił Powietrtznych, 'OK.14', kamuflaż został stworzony przez LNSE492 | Pobierz Tutaj

Zainteresowanie lotem pojawiło się w Turcji bardzo wcześnie. W roku 1632 Hezarfen Ahmet Çelebi z pomocą dwóch własnoręcznie wykonanych skrzydeł, doczepionych do pleców, przeleciał przez Cieśninę Bosfor rzucając się z Wieży Galata. Był to jeden z pierwszych udanych lotów w historii awiacji.

Tureccy Piloci przy Supermarine Southampton Mk.II, 1933 rok.

Na początku XX wieku Imperium Ottomańskie zrozumiało jak ważna będzie rola samolotu w nowoczesnej wojnie. 1 czerwca 1911 powstała Komisja Lotnicza – pierwsza organizacja zajmująca się lotnictwem w Imperium. Miesiąc później kapitan Fesa i porucznik Yusuf Kenan wysłani zostali do Francji na szkolenie w szkole lotniczej firmy Blériot Aéronautique – przez to stali się oni pierwszymi kwalifikowanymi pilotami w Turcji. Po powstaniu w Stambule szkoły lotniczej w dniu 3 czerwca 1912 roku Turcja zaczęła samodzielnie szkolić pilotów.

Podczas I Wojny Światowej piloci Imperium Ottomańskiego wzięli udział w walkach na Kaukazie, w Palestynie i pod Gallipoli. 25 października 1918 roku majorowi Fazılowi udało się odeprzeć atak 5 brytyjskich maszyn na Stambuł – sam pilot został jednak ciężko ranny. Po zakończeniu konfliktu Komisja Lotnicza została rozwiązana 25 czerwca 1920 roku. 13 czerwca 1920 roku, po przejęciu władzy prze nowy rząd, powstały Tureckie Siły Powietrzne.

Vecihi Hürkuş był pierwszym tureckim pilotem, który zestrzelił wrogi samolot; był to rosyjski samolot zestrzelony nad Kaukazem podczas misji zwiadowczej. Jego drugą ofiarą był grecki samolot zestrzelony podczas walk nad Anatolią. 28 stycznia 1925 roku w niebo wzniósł się samolot, który sam skonstruował – była to pierwsza maszyna wybudowana w Turcji.

Inną ważną osobistością w Tureckich Siłach Powietrznych była Sabiha Gökçen. Po tym jak wzięła udział w misjach bombardujących w 1937 roku, Sabiha Gökçen wstała się pierwsza pilotką wojskową w historii. Spędziła łącznie 8000 godzin w powietrzu, za sterami 32 samolotów 22 typów. W roku 1996 wpisana została na listę „20 osób, które wpisały się do historii awiacji”.

Dewoitine D.21 (nie mylić z Caudron C-59) "Orhaneli"

W roku 1940 Tureckie Siły Powietrzne były największą tego typu formacją na Bałkanach. W skład tej formacji wchodziły takie samoloty jak Fw190, He-111, M.S.406, Spitfire, Beaufighter, Beaufort, Mosquito, P-40 Kittyhawk, P-47 Thunderbolt, B-24 i Douglas A-26. Od stycznia 1944 roku Tureckie Siły Powietrzne były dowodzone jako korpus.

W czasie II Wojny Światowej Turcja była państwem neutralnym i nie angażowała się w konflikt – pomimo tego 30 tureckich pilotów zginęło w wypadkach podczas szkoleń w Wielkiej Brytanii. Istnieją również przesłanki pozwalające sądzić, iż niektórzy tureccy piloci wzięli udział w kampanii bombardowań Niemiec. Na cmentarzu Brookswood znajduje się grób Hakkıego Akarçaya, na którym napisane jest „Stracił życie w wyniku ataku niemieckiego samolotu podczas nocnej operacji” Pamiętnik generała Emina Alpkaya zawiera zdania takie jak „Mój nauczyciel powiedział: Jesteś gotów by lecieć na Berlin” czy „Jestem bardzo zmęczony – o 6:00 wróciłem z bombardowania”.

W latach 50. XX wieku Tureckie Siły Powietrzne zwiększono do rozmiarów armii i postanowiono wyposażyć je w myśliwce odrzutowe. Początkowo zakupiono dwa samoloty treningowe Lockheed T-33, choć już wkrótce na stanie sił powietrznych znalazły się myśliwce Republic F-84 Thunderjet i F-86 Sabre.

Tureckie Siły Powietrzne wzięły udział w operacjach w Kosowie i Bośni w roku 1999. Podczas tych misji piloci Erkan Salman i Oğuz Yeten spędzili w powietrzu 9,5 godziny, bijąc tym samym rekord wytrzymałości samolotu F-16 w powietrzu.

Dziś Tureckie Siły Powietrzne składają się 2040 samolotów, 154 samolotów bezzałogowych i 60100 żołnierzy. Na uzbrojenie tej jednostki składają się samoloty F-16 C/D, F-4E 2020, C-130B Hercules, CASA CN-235, Boeing KC-135R Stratotanker i Boeing 737AEW&C. Niedawno do szeregów Sił Powietrznych dołączyły dwa transportowce Airbus A400M, a kolejnych 10 ma zostać dostarczonych do 2018 roku. Do tego Turcja zamówiła również 100 myśliwców F-35, mających zastąpić samoloty F-4E.

„Przyszłość znajduje się w niebie. Naród, który nie strzeże swojego nieba, nie może być pewny przyszłości”.  

Mustafa Kemal Atatürk

Autor: Nihat "VuLTURE" Çağatay

W jednej z nadchodzących aktualizacji wprowadzimy znak Tureckich Sił Powietrznych obowiązujący pomiędzy  1918-1972r. 

Oznaczenie stworzył Jej 'CharlieFoxtrot' Ortiz