Projekt pojazdu ISU-152 powstał w Czelabińskiej Fabryce Traktorów w biurze konstrukcyjnym Józefa Kotina. Armia Czerwona potrzebowała pojazdu, który miał zastąpić w boju pojazdy SU-152 – postanowiono więc wykorzystać podwozia nowych czołgów ciężkich IS, zastępując wieżę opancerzoną nadbudówką i montując w niej takie samo działo jak w poprzedniku. Oprócz tego ulepszono optykę oraz wentylację przedziału bojowego i zamontowano karabin maszynowy. Pierwszy prototyp, oznaczony początkowo jako IS-152, zjechał z taśmy produkcyjnej w lipcu 1943 roku.
 

Widok wewnętrzny ISU-152 w War Thunder

Sam Stalin zainteresowany był rozwojem nowego pojazdu. Pewnego razu, oglądając prototyp pojazdu nieopodal Kremla, zapytał załogantów, czy poprawiono wentylację. Odpowiedź kierowcy, który potwierdził ten fakt usatysfakcjonowała wodza, zaś sam pojazd został zaakceptowany przez Komitet Obronny w listopadzie 1943 roku.
 

Początkowo prototypy pojazdu oznaczone były nazwą Obiekt 236. Testy polowe ujawniły jednak szereg wad, przez co wczesne modele powrócić musiały do Czelabińska. Po usunięciu wad i usterek nazwę pojazdu zmieniono na Obiekt 241. Po oficjalnych testach na poligonie w Gorowieckach, nowy pojazd skierowano do produkcji seryjnej pod nazwą ISU-152. Produkcja seryjna rozpoczęła się w grudniu 1943 roku. Pomimo ulepszonego pancerza i nowego podwozia, nowy pojazd dzielił wiele cech ze swoim poprzednikiem – były to głównie takie samo działo, zawieszenie oparte na drążkach skrętnych i liczba kół jezdnych.
 

Załoga pojazdu liczyła 5 osób. Po lewej stronie przedziału bojowego znajdowali się kierowca, działonowy i ładowniczy. Po prawej stronie siedzieli dowódca, który spełniał również rolę radiooperatora oraz drugi ładowniczy. Dwaj ładowniczowie mieli za zadanie ładowanie ciężkich, dwuczęściowych pocisków do haubicy.
 

Działo ISU-152's ML-20S przed zamocowaniem go w kadłubie

W grze ISU-152 jest niszczycielem czołgów V Ery z Oceną Bitewną 6,7. Na tym poziomie wyraźnie odstaje od konkurencji pod względem pancerza, czasu przeładowania i mobilności. Zakręca jednak szybko, zaś haubica ML-20S posiada duży wybór pocisków – od kumulacyjnych PB-540, odłamkowych QF-540, po pełnokalibrowe BR-540B APHEBC i BR-540 APHE. Z powodu małego zapasu pocisków (20) należy jednak je rozważnie dobierać – osobiście polecam miks pocisków QF-540 i PB-540.
 

Podczas gdy pojazd ten waży aż 46 ton, wciąż jest w stanie flankować wrogów dzięki dość niskiej sylwetce. Maksymalna prędkość tego działa szturmowego wynosi 38 km/h, zaś z dobrą załogą czas przeładowania wynosi 24,5 sekundy, głównie z powodu na ciężkie, dwuczęściowe pociski. Po oddaniu strzału należy więc szybko zmienić pozycję. Ze względu na cienki pancerz należy trzymać się z tyłu i nie szarżować na wroga. Zaleca się również trzymanie się w grupie i wspieranie towarzyszy ogniem potężnej haubicy kal. 152 mm.
 

Autor: Andrew 'Chaos_Tzeentch' O’sullivan

W jednej z nadchodzących aktualizacji dodamy oznaczenie  «На Запад!» (Na zachód!) do War Thunder:

Oznaczenie zrobione przez  Branislav 'InkaL' Mirkov