Historyczny kamuflaź dla KW-1 ZiS-5 "Bezlitosny", kamuflaź zrobiony przez Tiger_VI  | Ściągnij tutaj

W roku 1939 rozpoczął prace projektowe nad stworzeniem nowych czołgów ciężkich, mających wpisywać się w doktrynę „głębokiego przełamania” Armii Czerwonej. Podczas Wojny Zimowej w boju przetestowane zostały trzy prototypy – SMK, T-100 i KW. Z nich to czołg KW okazał się być najlepszym, przez co natychmiast nakazano rozpoczęcie produkcji seryjnej.

Klimient Jefriemowicz Woroszyłow

Czołgi KW nazwane zostały imieniem komisarza obrony ZSRR i wysokiego urzędnika partyjnego Klimenta Woroszyłowa. Sam Woroszyłow nie brał udziału w procesie projektowym, aczkolwiek uznano, iż jego pozycja wymagała uhonorowania.

Doktryna „głębokiego przełamania” zakładała, iż specjalne „czołgi oblężnicze” miały przełamywać obronę wroga w kluczowych punktach. Ich pancerz miał być odporny na ostrzał ówczesnych dział przeciwpancernych, zaś sam czołg miał mieć możliwość zniszczenia dowolnego ówczesnego czołgu wroga. Oznaczało to jednak, iż należało poświęcić prędkość i zwrotność na rzecz pancerza. Czołg KW, przyjęty na stan Armii Czerwonej po Wojnie Zimowej, spełniał te założenia. Ważył aż 45 ton, aczkolwiek jego przedni i boczny pancerz były wyjątkowo grube jak na ten czas. Działo jednak było w praktyce tym samym modelem, jakiego użyto w czołgu T-34. Do tego bardzo kulała jakość produkcji: załoga często nie widziała nic przez peryskopy, zaś ze względu na wagę i dość słaby silnik czołg KW nie był w stanie przekraczać drewnianych mostów i był ledwo szybszy od roweru.

Niektóre z czołgów KW wyposażono w większą wieżę i haubicę kal. 152 mm – tę wersję znano jako KW-2, zaś zwykły czołg oznaczono jako KW-1.

Pomimo wad i niewielkiej liczebności (na 22000 radzieckich czołgów jedynie 500 było wersjami KW-1 i KW-2), czołgi te okazały się dla Wehrmachtu problematyczne. Żaden z ówczesnych niemieckich czołgów nie był w stanie przebić pancerza czołgu typu KW, więc często musiano wzywać wsparcie powietrzne bądź liczyć na artylerię przeciwpancerną dużego kalibru. W tym samym czasie czołgi typu KW radziły sobie bez problemów z niemieckimi maszynami – np. w okolicy miejscowości Rosieni jeden czołg KW-2 był w stanie powstrzymywać natarcie całej niemieckiej dywizji pancernej przez 24 godziny. W tej fazie wojny KW był jednym z najlepszych czołgów na świecie.

“Czołgiści jadący na front”

W roku 1942 jednak okazał się być zbyt słaby. Niemieckie długolufowe działa kal. 50 i 75 mm były w stanie przebić frontalny pancerz KW-1 z średniej odległości, zaś działo czołgu KW-1 nie było w stanie zaszkodzić pancerzowi czołowemu czołgu Tygrys. Pierwszy problem starano się rozwiązać dospawując dodatkowe płyty pancerne, co jeszcze bardziej ograniczyło mobilność i manewrowość. W końcu powstał nowy model czołgu KW-1, oznaczony jako KW-1S. Kosztem pancerza poprawie uległa mobilność i prędkość maksymalna. Sowieci szybko jednak zrozumieli, iż czołg T-34 był znacznie bardziej uniwersalny od modeli KW.

Do czasu pojawienia się czołgów typu „Pantera” przyszłość czołgów KW była niejasna. Po pojawieniu się tej niebezpiecznej maszyny, szybko rozpoczęto prace nad nowym typem czołgu ciężkiego. Nowy pojazd, oznaczony jako KW-85, posiadał taki sam pancerz jak KW-1, przy czym uzbrojony był w działo kal. 85 mm, zdolne nawiązać walkę z nowymi niemieckimi pojazdami. Produkcja tych czołgów nie trwała długo, aczkolwiek stworzyły one bazę do powstania pojazdów z serii IS. Czołgi IS, nazwane na część Józefa Stalina, były w praktyce czołgami KW – zmiana nazwy spowodowana była powodami politycznymi. Czołgi IS kontynuowały tradycje wyznaczone przez czołgi KW.

Autor: Sergej “NuclearFoot” Hrustic

W jednej z nadchodząych aktualizacji dodamy oznaczenie "За Родину (Za kraj)"

Oznaczenie zrobione przez Branislav 'InkaL' Mirkov

See you on the battlefield